Plasma Road Trip, Day 8

Μετά τις τελευταίες ομιλίες αρχίσαμε να ταξιδεύουμε δυτικά μετά από πολύ καιρό. Τώρα μένουμε στο Flagstaff έξω από το Grand Canyon (δηλ. κάπου 130χμλ μακριά!). Φάγαμε στα subway 2 φορές σήμερα, και τώρα παίξαμε λίγο ποκεράκι για να μας έρθει η έμπευση για άυριο. Το μοτέλ είναι sold out, αύριο προβλέπεται χαμός στο Grand Canyon αφού είναι σ/κ, καλοκαίρι, αλλά και 4th of July weekend (η μεγαλύτερη αργία εδώ).

Και εγέννετο iPhone

Σήμερα στις 6 το απόγευμα, ξεκινά η διάθεση του iPhone. Δεν υπάρχει σοβαρός geek που να σέβεται τον ευατό του και να αφήσει να περάσει απαρατήρητο. Μακάρι να ανοίξει το δρόμο για καλύτερα hand held devices. Λογικά θα έχω την ευκαιρία να το δουλέψω λίγο πριν επιστρέψω Ελλάδα το επόμενο σ/κ. (Αρχικό πόστ)

Plasma Road Trip, Day 7

Αρκετά ενδιαφέρουσα η σημερινή μέρα. Το πόστερ πήγε καλά, ήρθανε τουλάχιστον 3-4 άτομα που δεν τους ήξερα καθόλου και ρώτησαν για τη δουλειά μου (μαζί με αρκετούς γνωστούς), το οποίο σε αυτό το επίπεδο είναι πολύ καλό. Επίσης γνώρισα έναν έλληνα που δουλεύει στο αστεροσκοπείο του Παρισιού, και ήταν αρχικά αστρονόμος και χρησιμοποιεί τώρα παρόμοιες τεχνικές στους επιταχυντές – μου πήρε αρκετή ώρα να καταλάβω γιατί, αλλά έχει να κάνει με chaos theory.

Το απόγευμα έπρεπε να πάω στις πιο βαρετές ομιλίες του συνεδρίου, όπου μιλάνε διάφορες εταιρίες για τα διάφορα components του ILC που μπορούν να φτιάξουν – κοινώς, δεν υπάρχει καθόλου φυσική. Έπρεπε όμως να βοηθήσω σαν student που έχει grant στη διαξαγωγή των ομιλίων, το οποίο πρακτικά σημαίνει πως έδινα το μικρόφωνο πέρα δώθε μετά το τέλος της κάθε ομιλίας (και ήταν 18!) σε όποιον ήθελε να κάνει ερώτηση. Ο κόσμος πάντως δεν ξέρει να κάνει παρουσιάσεις, γεμίζουν τα slides τους με εξισώσεις και κατεβατά κειμένου και περιμένουν να ακολουθήσουμε. Νομίζω απλώς βαριούνται, διότι να φτιάξεις μια σωστή και περιεκτική παρουσίαση παίρνει πάρα πολλή ώρα που οι περισσότεροι δεν έχουν. Η καλύτερη ομιλία από πλευράς παρουσίασης σε όλο το συνέδριο ήταν αυτή για το καλύτερο PhD thesis, ενός Ολλανδού που είναι στο Livermore. Ήταν άψογος σε όλα και του έδωσα προσωπικά συγχαρητήρια αργότερα – έσβησε όλα τα μεγάλια κεφάλια.

Το βράδυ είχαμε banquet το οποίο ήταν χάλια - έπρεπε πριν να πληρώσεις για τα ποτά (ακόμα και για νερό!), το φαϊ έτσι και έτσι, και η παράσταση που είχανε από κάτι παραδοσιακούς ινδιάνους ήταν άθλια. Δεν ξέρω αν έφταιγε το συγκεκριμένο γκρουπ, πάντως βλέποντας αυτά και σε συνδιασμό με τα Pueblos που είδαμε την τρίτη άρχιζα να καταλαβαίνω λίγο καλύτερα γιατί όταν φτάσανε οι μανιακοί ευρωπαίοι εδώ πριν 500 χρόνια αρχίζανε να τους σφάζουνε όλους - η διαφορά σε πολιτισμό και κουλτούρα είναι χαώδης. Είναι φοβερό ότι οι φυλές αυτές ζούσανε εδώ για 2000 και δεν εξελιχθήκανε ποτέ. Δεν έχουν γραφή, ζούσανε μέχρι πριν 40-50 χρόνια σε σπίτια από πηλό, και άλλα τέτοια. Μετά από λίγο σκέψη καταλήξαμε στο ότι αυτό συνέβη επειδή η ευρώπη/μεσσοποταμία είχε τόσα εχθρικά έθνη (και λόγω θρησκείας) όπου αναγκαστικά έπρεπε να εξελιχθείς και να γίνεις καλύτερος από τον άλλο για να επιβιώσεις - έτσι και αναπτύχθηκαν οι επιστήμες. Αυτοί όμως οι ιθαγενείς ζούσαν σε μικρές φιλές ειρηνικά: δεν υπήρξε ανάγκη για ανακαλύψεις και έτσι μείνανε στάσιμοι, και μόλις ήρθαν οι "εξελιγμένοι" ευρωπαίοι τους θερίσανε. Αυτό ήταν το μεγαλύτερό μου μάθημα εδώ στο Νέο Μεξικό.

Tο γκρουπ μας στο Library Bar and Grill.

O κεντρικός δρόμος της Albuquerque.

Plasma Road Trip, Day 6

Τέζα και σήμερα. Μετά τις πρωινές ομιλίες, λίγος υπνάκος στο ξενοδοχείο και μετά στα βραβεία του συνεδρίου. Κατά τις 7 που φύγαμε πήγαμε να φάμε στο Library Grill (το οποίο τελικά είναι το Hooters της Albuquerque), είδαμε παραδοσιακά ταινία (Die Hard 4 - ήταν so so), και παίξαμε με το Λιβανέζο Marwan μπιλιάρδο για αρκετή ώρα. Κατά τις 01:30 αποχωρήσαμε γιατί αύριο έχουμε και πόστερ να παρουσιάσουμε. Δυστυχώς σήμερα με τα βραβεία και αύριο με το banquet δεν φαίνεται να μένει άλλο απόγευμα ελέυθερο για βόλτες εξω από την πόλη. Είδωμεν!



Από χθες, η ινδιανούλα ξεναγός μας April σε 12x ζοομ.

Plasma Road Trip, Day 5

Τέζα σήμερα, χτυπήσαμε καμιά 400αριά μίλια πάλι για να γυρίσουμε λίγο το New Mexico και τους Ινδιάνικους καταυλισμούς του. Αρκετά βαρετά όμως καθώς το τοπίο και η καιρός ήταν 100% ελληνικά: ζέστη, αραιή βλάστηση, και κόσμος που να ξύνεται ολημερίς. Ναι, το συνέδριο το γράψαμε σήμερα. Δεν έχω δύναμη για πολλά λόγια, ας μιλήσουν μερικές φώτο.





Η σερβιτόρα μας σε ένα τοπικό καφέ είναι περήφανη για την καταγωγή της: New York, Paris, Monaco, Bernalillo!




Οι γέφυρες είναι χρωματισμένες αναλόγως του εκάστοτε ινδιάνικου pueblo (καταυλισμού).




Η πανέμορφη April, οδηγός μας στο 2000 ετών pueblo του Taos.




Εδώ έχει τόσο ήλιο που τα δέντρα βγάζουν ηλιακούς συλλέκτες!




Δρομάκια από αρχαίο (10,000BC) καταυλισμό - από κάτι τέτοια πρέπει να επηρεάστηκαν οι δημιουργοί του (αριστουργηματικού) Riven.




Ηλιοβασίλεμα πάνω από τη Santa Fe - τα σύννεφα δημιουργούν ένα τεράστιο καμβά για να ζωγραφίσει ο ήλιος.

Plasma Road Trip, Day 4

Σήμερα ξεκινήσαμε για τα καλά τις ομιλίες. Είχε 3 ομιλίες το πρωί (οι οποίες είναι οι μόνες κοινές και για τους 2000 φίλους μας εδώ), οι οποίες ήταν progress reports για τους 3 μεγαλύτερους υπό κατασκευή επιταχυντές ever: LHC, ILC, SNS.

O LHC (Large Hadron Collider) στην Ελβετία είναι η πιο πολύπλοκη ανθρώπινη κατασκεύη που έχει γίνει ποτέ. Θα συγκρούει πρωτόνια-αντιπρωτόνια και ήταν να ξεκινήσει να δουλεύει τέλος του χρόνου, αλλά από ότι μας είπανε θα ξεκινήσουν μέσα του 2008, και σιγά σιγά θα φτάσουν στην full ενέργεια (14TeV) το 2009. Από το 2010 λογικά θα έχουμε τις πρώτες απαντήσεις για το Higgs Boson, Dark Matter κτλ κτλ.

Ο ILC (International Linear Collider) δεν πάει τόσο καλά. Είναι ακόμα υπό σχεδιασμό, και υποτίθεται ότι θα λειτουργήσει το 2020. Θα είναι η επόμενη γενιά μετά τον LHC. Γενικά θέλει μια 20ετία από την σύλληψη της ιδέας για έναν επιταχυντή μέχρι να δουλέψει - και αρκετά δις δολλάρια παραπάνω. Ο LHC για παράδειγμα ξεκίνησε σαν ιδέα αρχές του 1990. Αλλά για την ώρα δεν υπάρχουν λεφτά για τον ILC (το κόστος είναι $6.6Β), και δεν φαίνεται να υπάρχει σοβαρό science για να επενδυθούν αυτά τα λεφτά. Εδώ είναι που ερχόμαστε εμείς και προτείνουμε τεχνικές για να μικρύνουμε το κόστος και το μέγεθός του (από 30km σε μερικά μέτρα). Το πόστερ μου βασικά είναι μια τέτοια τεχνική.

Το SNS (Spallation Neutron Source) έχει άλλη δουλειά, παράγει νετρόνια τα οποία λειτουργούν σαν σούπερ ακτίνες χ - μπορεί να δει κανείς σε ατομικό επίπεδο (άνγκστρομ) τι παίζει με άτομα και τα μόρια. Έχει ξεκινήσει ήδη μετρήσεις και μέσα σε 3 χρόνια θα είναι σε full ενέργεια και αυτοί.

Κατά τα άλλα φάγαμε όλο το γκρουπ μαζί σε κυριλέ εστιατόριο (παραδοσιακά πια), παίξαμε μπιλιάρδο μέχρι τις 1 το πρωί πάλι, και απολαύσαμε αυτή την απίστευτα ευχάριστη βραδυνή ζεστούλα - ευτυχώς ο καιρός είναι αρκετά ξηρός.



Η φωτογραφία από το παραδοσιακό δείπνο που έχουμε σε κάθε συνέδριο.




H Bing, κινεζούλα από το γκρουπ μας. Παρήγγειλε λίγο χυμό ανανά και της ήρθε βουνό!

Plasma Road Trip, Day 3

Πρώτο βράδυ σε κανονικό (και λίγο κυριλέ) ξενοδοχείο. Τζ'άμπα wireless παντού - μέχρι και τα δημοτικά λεωφορεία έχουν wireless εδώ! Μικρή πόλη η Albuquerque, 500Κ κάτοικοι αλλά δείχνει ακόμα μικρότερη. Μετά το 2ωρο poster session που είχαμε ξαναβρέθηκα με πολλούς παλιούς γνωστούς από ισως τις καλύτερες 2 εβδομάδες που είχα ποτέ, το summer school στην Ithaca πριν 2 χρόνια - ειδικά χάρηκα που είδα ξανά την βραζιλιάνα την Κάρεν (από την πόλη του Ροναλντίνιο), μάλιστα εντελώς αλλαγμένη. Φάγαμε στο συνέδριο, ήπιαμε ποτά στα μαγαζάκια δίπλα (που με 3ο βαθμούς και ελαφρό αεράκι ήταν ά-ψο-γα), παίξαμε μπιλιάρδο και θυμηθήκαμε λίγο τα παλιά.

ΥΓ: Υπάρχει ένα καταπληκτικό blair-witch βιντεο σε μια φάση που χαθήκαμε σε κάτι χωράφια στη μέση του πουθενα κάπου στην Αριζόνα. Θα το βάλω σύντομα.



Με την Κάρεν κατά την παρουσίαση του πόστερ μου. Είναι η ίδια σε αυτή τη φώτο!



Συντριβάνι σοκολάτας στο reception του συνεδρίου. Δεν είναι και σαν του Vegas, αλλά καλό.



Ένα από τα πιο πρωτότυπα μαγαζιά που έχω δει ποτέ, με theme βιβλιοθήκης (κάντε ζοομ στους τίτλους).

Plasma Road Trip, Day 2

Καθόμαστε στο πεζούλι σε μια πισίνα στην άκρη του μοτέλ, 10 μέτρα από το route 66. Δυστυχώς το μοτέλ αυτό μας τα χάλασε και δεν έχει wireless, οπότε είμαστε τώρα εδώ έξω στις 1 το πρωί για να πιάσουμε το wireless από το διπλανό μοτέλ! (έχει 3, το ένα unsecured).
Οδηγήσαμε πάρα πολλά μίλια σήμερα, περάσαμε από άπειρα χωριά και ινδιάνικους οικισμούς (με Macdonald's παρακαλώ). Η Utah και η Αριζόνα έχουν πανέμορφα σημεία και διαδρομές για κάποιον που δεν έχει ξαναδεί έρημο - κόκκινα χώμα και ψηλά κατακόρυφα βράχια. Η οδήγηση ήταν απόλαυση. Δεν έχουμε δει πράσινο χρώμα ή μαύρους τις τελευταίες 48 ώρες. Αύριο προσγείωση στην πραγματικότητα με registration στο συνέδριο.


Glenn Canyon - Ο ποταμός Colorado σχίζει τους βράχους στη μέση, λίγο πριν ενωθεί με το Grand Canyon.

Plasma Road Trip, Day 1

Μόλις φτάσαμε στο μοτέλ, το οποίο είναι πραγματικά στη μέση του πουθενά. Τα αστέρια φαίνονται τέλεια και το φεγγάρι είναι πιο λαμπρό από ποτέ. Δεν ξέρω αν έχετε δει την ταινία Jeepers Creepers (2001), κάπως έτσι είναι η φάση. Από το Vegas μέχρι εδώ ήρθαμε μέσα στη νύχτα παρέα με τις νταλίκες (και την Mckennitt) μέσα σε ένα αψογο σχεδιαστικά δρόμο. Ο τυπάς στο μοτέλ μας έκανε πρώτα έκπτωση $30 (από $110 σε $80) και μετά μας είπε ότι μπορούμε να έχουμε την "Σουίτα" για $10 παραπάνω. "Sure", λέμε. Τώρα είμαστε σε ένα διαμέρισμα με σαλόνι, κουζίνα και υπνοδωμάτιο, και μιας και έχει τζάμπα wireless (yey!) έχουμε στριμώξει 3 λάπτοπ στο τραπεζάκι της κουζίνας και μπλογκάρουμε.


Φώτο από τα συντριβάνια του Bellagio, με φόντο το Paris-Las Vegas.

Παρα 5 finito

Σαν χθες μου φαίνεται που έγραφα πρώτη φορά για το παρα 5 και ειδικά για τον χαρακτήρα της Θεοπούλας. Την εποχή εκείνη (πάνε 2 χρόνια!) ένα search στο google για "Θεοπούλα" έβγαζε το παραπάνω ποστ ως πρώτο hit. Από τότε δεν έχασα ούτε ένα επεισόδιο - είτε με φίλους να μου κάνουν απλόχερα upload το κάθε επεισόδιο, είτε από torrents - το έβλεπα κάθε εβδομάδα. Είναι μόλις η δεύτερη ελληνική σειρά που έχω παρακολουθήσει μετά το Δις Εξ'αμαρτείν των Ρέππα-Παπαθανασίου. Οι υπόλοιπες ελληνικές σειρές κινούνται μεταξύ μετριότητας και βλακίας, και έτσι δεν είναι περίεργο που μια σειρά λίγο πιο ποιοτική (αν και έκανε αρκετές κοιλιές) είχε σταθερά 30% τηλεθέαση. Για μας εδώ στο εξωτερικό, το Παρα 5 ήτανε σύνδεσμος με την Ελλάδα - μια αυθεντική γεύση από αυτά που δεν ζούμε εδώ.

Ευχαριστούμε!

Trip to the Wild Wild West

Μόλις μάθαμε ότι ένα από τα συνέδριά μας φέτος είναι στην Albuquerque, κάτι μας έπιασε εδώ στο γραφείο. Όταν παρόμοια συνέδρια στο παρελθόν έχουν γίνει στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Ορλάντο, έστω στο Σαν Φρανσίσκο, τότε η Albuquerque δεν φαντάζει και ο καλύτερος τόπος.

Όμως αποφασίσαμε εδώ στο γραφείο να βγάλουμε όσο περισσότερα μπορούμε από το ταξίδι εκεί. Τα βάλαμε κάτω, συζητήσαμε αρκετές ώρες πάνω από το google maps, είδαμε οδηγούς, και βγάλαμε πρόγραμμα: θα κάνουμε την απόσταση μέχρι εκεί με road trip, θα καλύψουμε τα 800μίλια (one way) οδηγώντας. Στο δρόμο θα περάσουμε από 3 εθνικά πάρκα, θα μείνουμε σε φτηνά μοτέλ, και θα γνωρίσουμε από κοντά τι έχει να δεις στη Southwest USA.


Los Angeles to Las Vegas (4h/270mi)


Θα φύγουμε παρασκευή πρωί από LA, κατά τις 10-11. Το απογευματάκι κάνουμε την πρώτη στάση της διαδρομής στο Vegas όπου το πλάνο είναι να τσακίσουμε (4 γομάρια γαρ) έναν από τους μπουφέδες εκεί, είτε στο Paris είτε στο Wynn (ο καλύτερος αλλά και πιο ακριβός). Θα κάνουμε και καμιά βολτίτσα και ίσως παίξουμε και καμιά ρουλέτα για πλάκα.

Las Vegas to Zion National Park (2.5h/160mi)


Το βραδάκι θα φύγουμε από Vegas και θα προχωρήσουμε προς τη Utah, η οποία έχει πάρα πολλά πάρκα να θαυμάσεις. Θα σταματήσουμε να κοιμηθούμε έξω από το Zion, και στο πάρκο θα πάμε την άλλη μέρα το πρωί.



Zion Park to Monument Valley (4.5h/240mi)


Θα ξυπνήσουμε πολύ νωρίς (ελπίζουμε) για να δούμε το πάρκο για 2-3 ώρες, και θεωρητικά μέχρι τις 11 θα φύγουμε για να καλύψουμε μια δύσκολη διαδρομή μέχρι το Monument Valley. Αυτό είναι το κλάσικό πάρκο που βλέπουμε στα western με τους τεράστιους κόκκινους βράχους. Θέλουμε να είμαστε εκεί μέχρι το ηλιοβασίλεμα τουλάχιστον.


Monument Valley to Gallup (4h/180mi)


Αυτό θα είναι λίγο σκότωμα, γιατί θα οδηγήσουμε άλλες 4 ώρες την ίδια μέρα και θα κοιμηθούμε σάββατο βράδυ στο Gallup, στο οποίο δεν έχει τίποτα εκτός του ότι είναι μια πόλη στο δρόμο για την Albuquerque (δεν θέλαμε να πάμε κατευθείαν εκεί).



Gallup to Albuquerque (2h/140mi)


Κυριακή πρωί φεύγουμε και οδηγούμε ένα 2ωρο μέχρι τon προορισμό μας, όπου πρέπει να είμαστε εκεί το πολύ στις 2 το μεσημέρι για να μας κάνουνε λίγο training και για να παρουσιάση στο student session του συνεδρίου. Όλη την εβδομάδα μέχρι την επόμενη παρασκευή θα την φάμε εκεί, και θα γυρίσουμε ελπίζω τις γύρω πόλεις και την πανέμορφη Santa Fe.



Albuquerque to Grand Canyon (6h/410mi)


Θα φύγουμε από το συνέδριο παρασκευή μεσημέρι, και μέχρι το βράδυ θα οδηγήσουμε πίσω μέσω freeway αυτή τη φορά, αλλά θα σταματήσουμε το βράδυ στο Grand Canyon. Ελπίζω να φτάσουμε φυσιολογική ώρα εκεί! Το πλάνο είναι να περάσουμε όλη την επόμενη μέρα εκεί για να δούμε το πιο διάσημο πάρκο στην αμερική.



Grand Canyon to Los Angeles (7.5h/500mi)


Υπολογίζω να φύγουμε κατά τις 8 από το Grand Canyon (είναι απίστευτα τέλειο -λένε- στο ηλιοβασίλεμα) και δεν θα μας νοιάζει πια, οπότε θα πάμε σερί μέχρι LA. Θα φτάσουμε εκεί ξημερώματα, θα επιστρέψουμε το αυτοκίνητο και βουρ στα κρεβάτια μας! Αν όλα πάνε αισίως, περιμένω πολλά πολλά GB από φώτο και video να μαζέψω (θα πάρω και έξτρα drives μαζί!).

Beach Bonfire

Χθες πήγαμε στο Huntington Beach, μία από τις πιο όμορφες παραλίες εδώ γύρω, για να ανάψουμε φωτιά και να ψήσουμε. Δεν έχω πολλά λόγια αλλά οι εικόνες είναι όμορφες

Wow

Απίστευτος ο τύπος

Όχι άλλα σίκουελς καρδιά μου

Αυτό το καλοκαίρι πήξαμε στα σίκουελς - ποτέ πριν δε θυμάμαι τόσες πολλές δεύτερες (και τρίτες) ταινίες. Πας μια βόλτα στα σινεμά και βλέπεις:

Spiderman 3
Shrek 3
Pirates of the Caribbean 3
Ocean's 13
Fantastic Four 2
Die Hard 4

Ήμαρτον! Εντάξει οι ταινίες είναι ευχάριστες, αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι στα στούντιος θέλουν να βγάλουν λεφτά και όχι να παράγουν κάτι πρωτότυπο? Μόλις γύρισα από το Fantastic 4, και ήτανε πολύ διασκεδαστικό. Είχε πιο πολλή δράση και πλάκα ανά ώρα ταινίας από όλα τα παραπάνω έργα: όχι σαν το spiderman όπου παρακαλάς να τελειώσουν οι σκηνές με τη γιαγιά του και την Mary Jane, ούτε σαν τους πειρατές που τράβηξαν για 3 ώρες σχεδόν. Το σενάριο του F4 είναι για δεκάχρονα, αλλά ρε παιδιά έχει πλάκα και είναι καθαρό fun, χωρίς να ντρέπονται. Και έχει διάρκεια μόνο 1.5 ώρες και έτσι δεν τραβάει για πάντα. Από όλες τις παραπάνω ταινίες αυτό θα ξανάβλεπα σίγουρα (κορυφαία η σκηνή που ο Stan Lee έγινε rejected από το γάμο του Mr Fantastic - χαχαχαχα!).

Υπάρχει όμως ελπίδα στο βάθος του τούνελ:Transformers. Τα τρέηλερ δείχνουν εντυπωσιακότατα και έχουν προσπαθήσει να κάνουν κάτι καινούργιο (βασισμένο σε παλιά ιστορία βέβαια) - όταν ακούς ότι μόνο ο Optimus Prime έχει 10,000+ κινούμενα μέρη ανά πάσα στιγμή στο πανί μένεις λίγο γκαγκά. Plus είναι του Michael Bay οπότε η τρελλή δράση είναι εγγύηση.

Τα εισητήρια για πρεμιέρα transformers κάθονται αυτή τη στιγμή πάνω στο γραφείο μου. Δύο είναι, 3 Ιουλίου, στις καλύτερες θέσεις σε μία από τις καλύτερες αίθουσες παγκοσμίως που κάνει το THX να ωχριά μπροστά της.

PS: Και ο ποντικός της Pixar δεν υπάρχει ζήτημα ότι θα είναι άψογος - αλλά η Pixar (ελέω Steve Jobs) είναι σε άλλη κατηγορία.

Transforming Cats

Maui 4 - Παραλίες

Σερφ στη βόρεια και πιο κυματώδη πλευρά του Maui



Στα προηγούμενα ποστ δεν αναφέρθηκα καθόλου στις παραλίες του Maui, παρόλο που στο άκουσμα αυτό είναι που θα περίμενε να ενδιαφέρει τον πιο πολύ κόσμο. Αλλά δεν είμαι και πολύ παιδί της θάλασσας, και μιας και όπως ανέφερα οι παραλίες που έχω δει εκτός ελλάδας μπορεί να είναι καλύτερες αλλά όχι 10 φορές καλύτερες, άφησα τις παραλίες του Maui προς το τέλος. Έχουμε και λέμε λοιπόν.




Η Ka'anapali είναι από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του νησιού, με πολλά resorts και μαγαζιά στις όχθες της. Είχε αρκετό κύμα αλλά ήταν πανέμορφη - μέχρι που όπως βούταγα βλέπω ένα κομμάτι πίτσα να χοροπηδάει μόνο του πάνω κάτω στο νερό: μετά βλέπω μια ψαρούκλα όσο το χέρι μου να το καταβροχθίζει. Βγήκαμε έξω όπως όπως, καθώς καταλάβαμε ότι εδώ είναι ειρηνικός και όχι Ελλάδα...!

Για βράδυ η Ka'anapali είναι άψογη, έχει τέλεια ηλιοβασιλέματα και αρκετό κόσμο από τα ξενοδοχεία που βολτάρει στην παραλία - παίρνει περίπου μία ώρα για να πας από τη μία άκρη στην άλλη.



Η δεύτερη παραλία που επισκεφτήκαμε ήταν διπλή: Kamaole & Wilea.


Η Kamaole είναι κοντά στην πόλη στην νότια πλευρά του νησιού (Kihe'i), για αυτό πάνε και πολλοί ντόπιοι εκεί. Αν θέλετε να δείτε πόσο όμορφες είναι οι χαβανέζες, αυτή είναι η καλύτερη παραλία:

Χωρίς πλάκα, είναι μύθος ότι οι χαβανέζες είναι όμορφες. Αν καταφέρετε να βρείτε κάποια (η πλειοψηφία των κατοίκων είναι άλλες φυλές) τότε δεν θα εντυπωσιαστεί κανείς. Πολύ σπάνιο να βρεις όμορφους χαβανέζους .


Η Wilea μου άρεσε καλύτερα, και μάλιστα έχει και 1-2 ξενοδοχεία πάνω της:


Είναι σχετικά μικρή και δεν έχει λίγο κύμα για αυτό πάνε οικογένειες κυρίως. Καθαρά νερά και φοίνικες δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.



Η καλύτερη παραλία του νησιού όμως είναι η Big Beach, και είναι αυτό που περιμένει κανείς όταν ακούει παραλία στην Χαβάη: δεν υπάρχει ίχνος πολιτισμού, απέραντη άμμος, και τέλεια γαλαζοπράσινα νερά!




Είναι πολύ δημοφιλής με Boogie-boarders:




Αυτά είναι ντόπια χαβανεζάκια που περιμένουν να έρθει το κατάλληλο κύμα. Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή σε αυτή την παραλία ήταν ένας τύπος που γνώρισα μέσα στη θάλασσα, ο οποίος δούλευε (what are the chances!) για το LIGO, το project που αναμένεται να ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα. Ο τύπος έμεινε κόκκαλο όταν του ανέφερα τις λεπτομέρειες που ήξερα για το πρόγραμμα.

Είχε έρθει για το γάμο του γιού του. Γενικά το νησί είναι τίγκα στους νιόπαντρους. (hint: zoom στο κάτω μαγιό):



Αλλά η πιο ενδιαφέρουσα θαλάσσια εμπειρία (η οποία είναι MUST στο Maui) είναι το snorkeling στο Molokini. Αυτό είναι ένας κρατήρας ηφαιστείου ο οποίος είναι μισο-βυθισμένος στη θάλασσα:


Τα νερά εκεί είναι άψογα και απίστευτα γαλανά. Λόγω των βράχων μαζεύει πάρα πολλά τροπικά ψάρια. Δυστυχώς δεν έχω υποβρύχιες φώτο, αλλά πραγματικά είναι σαν να κολυμπάς μέσα σε ένα ενυδρείο, όπου δίπλα σου βρίσκονται εκατοντάδες κόκκινα, κίτρινα, μπλε, πράσινα και ότι άλλο χρώμα θες ψάρια. Ήταν όπως στα ντοκυμαντέρ, μόνο 1000 φορές καλύτερα γιατί είναι εξωπραγματική αίσθηση να βλέπεις αυτά τα πανέμορφα πλάσματα να περνανε δίπλα σου. Εδώ είναι μια φότο από το πλοίο:



Το νερό στον κρατήρα είχε ένα από τα πιο βαθιά μπλε χρώματα που έχω δει:


Δώσαμε κάπου $85 για αυτό το ταξίδι όπου κρατάει 5 ώρες. Σε πάνε μια ώρα διαδρομή, 1.5 ώρα περνας στο νερό, μετά έχει για άλλη μία ώρα φαγητό (ψητά κοτόπουλα κτλ τα οποία είναι τ-ε-λ-ε-ι-α καπάκι μετά από το κολύμπι), και μετά μας πήγανε σε ένα δεύτερο μέρος όπου είδαμε θαλάσσιες χελώνες (ναι, αυτά τα τεράστια πράγματα που βγαίνουν στη θάλασσα για να κάνουν τα αυγά και παραλίγο να μας φάνε). Πετύχαμε μάλιστα 2 μαζί να βγαίνουν μέσα από μια σπηλιά και να περνάνε στο 1 μέτρο δίπλα μας - ήτανε αρκετά spooky εμπειρία.


Δυστυχώς δεν είχαμε άλλο χρόνο να δούμε άλλες από τις 157 παραλίες του Maui. Εκτός από την Ka'anapali, οι άλλες που αναφέρω εδώ είναι στην νότια πλευρά του νησιού όπου δεν έχει και πολύ βλάστηση - εκεί η μία μετά την άλλη οι παραλίες είναι πολύ καλές.






Wind generators παράγουν το 10% της ισχύος που καταναλώνεται στο Maui.

Megan Fox

Μία από τις καλύτερες candid φώτο που έχω δει τελευταία. Είναι η πρωταγωνίστρια των Transformers που βγαίνει σε 2.5 εβδομάδες.


I mean, πόσες celebrities έχουν quotes από Shakespeare στον ώμο τους? (Από τον βασιλιά Λυρ το συγκεκριμένο).

Πάει ο προτζέκτορας?

Κάποιος έρχεται να αγοράσει τον προτζέκτορα αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Θα τον δει, και αν του αρέσει θα σκάσει $350 μετρητά για να τον πάρει (τον πήραμε $1000 πριν 2.5 χρόνια). Θα πρέπει να τον ξηλώσω από το ταβάνι βέβαια πρώτα. Για να δούμε...

The morning I have to wake up #2

Πέρυσι τέτοια εποχή τα ίδια λέγαμε. Το Μπάρτσα-Ρεάλ ωχριά μπροστά στην μεγαλύτερη τενιστική κόντρα της εποχής μας: Federer VS Nadal.

Ο τενίστας με τα πιο πολλά τουρνουά grand slam, o Pit Sampras, κέρδισε 15 τίτλους αλλά ποτέ δεν κατάφερε να κατακτήσει το Roland Garros. Ο λόγος είναι ότι παίζεται στο χώμα, και η μπάλα πάει πιο αργά και έτσι είναι πιο εύκολο κάποιος να αμυνθεί. Ότι πλεονέκτημα ταχύτητας και δύναμης είχε ο Sampras εκμηδενιζότανε στο χώμα.

Το ίδιο ακριβώς παθαίνει και ο μεγαλύτερος τενίστας της εποχής μας (και ίσως ο καλύτερος όλων των εποχών), ο Roger Federer. Κερδίζει όλα τα τουρνουά grand slam, ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια (έχει 10 και συνεχίζει - είναι μόνο 25 ετών), με εξαίρεση το Roland Garros. Εκεί πάντα χάνει από ένα και μόνο άτομο, τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να τον κερδίσει, (και αυτό μόνο στο χώμα), τον Rafael Nadal. Με όποιον και να παίξει ο Federer κερδίζει, εκτός αν παίξει τον Nadal στο χώμα.

Είναι η τρίτη συνεχόμενη φορά φέτος που οι δύο βρίσκονται αντιμέτωποι στο τελικό του Roland Garros, με τον Nadal να έχει κερδίσει και τις 2 προηγούμενες χρονιές. Είναι ο μόνος που εμποδίζει τον Federer να κατακτήσει και τα 4 grand slam σε μία χρονιά και έτσι να γράψει ιστορία ως ο 3ος μόλις παίχτης στην ιστορία που το έχει κάνει (κανείς από το 1969 και μετά).

Για όσους παρακολουθούν κάπως τέννις, αυτή είναι η μητέρα των μαχών. Είναι κάτι που αξίζει να ξυπνήσεις στις 6 το πρωί για να το απολαύσεις!

Top 3 LA Bars/Lounges

Μετά και τη χθεσινή έξοδο, και έχοντας πια περάσει 4 χρόνια στο LA κατέληξα με αρκετή σιγουριά για τα 3 καλύτερα μέρη για βραδυνή έξοδο στην πόλη. Αν ποτέ επισκεφτείτε τα μέρη μας και θέλετε να βγείτε για να πάρετε μια γεύση από τη ζωή και το κόσμο του Los Angeles, αυτά τα 3 είναι must.


Standard Hotel and Bar, Downtown

Αυτό είναι το top μέρος από όλους μας. Το έχουνε συχνά σε αρκετές ταινίες, με πιο πρόσφατη το Kiss Kiss Bang Bang. Είναι στην καρδιά των ουρανοξυστών στο κέντρο, πάνω σε έναν "μικρό" ουρανοξύστη στην κορυφή του. Η θέα είναι εκπληκτική καθώς το βράδυ φαίνονται όλα τα διπλανά κτίρια φωτισμένα. Ο κόσμος είναι εντυπωσιακός, από σιλικονάτες στάρλετ μέχρι βαρώνους κοκαϊνης :-) . Ένας προτζέκτορας προβάλλει ταινίες στην πρόσοψη του απέναντι ουρανοξύστη... μια πισίνα με ξαπλώστρες κάνει την εικόνα μαγευτική... τα waterbeds είναι ιδανικά για ξάπλα και ατελείωτες συζητήσεις... και υπάρχει μια πίστα για χορό... Πάρκινγκ υπάρχει από κάτω για $10. Είναι σχεδόν αδύνατο να μπεις παρασκευή ή σάββατο, εκτός αν πάτε νωρίς (= πριν τις 10) ή είστε κοριτσοπαρέα ή μένετε στο ξενοδοχείο στο ίδιο κτίριο ή έχετε κάνει κράτηση. Και πάλι η αναμονή θα είναι καμιά ώρα. Είναι όμως το νο1 μέρος στην πόλη.



Moonshadows

Αυτό μας αρέσει γιατί μυρίζει Ελλάδα. Έχει τραπεζάκια μέσα, και μια σχετικά μικρή εξέδρα με καναπέδες και ποτά. Είναι λίγο μακριά στο Malibu αλλά αξίζει τη διαδρομή καθώς από κάτω είναι βράχια και σκάνε τα κύματα του ειρηνικού. Το απογευματάκι έχει τέλεια ηλιοβασιλέμετα και το βράδυ φωτίζουν το νερό και τα βράχια οπότε φαίνονται όλα τέλεια και ρομαντικά. Ειδικά το καλοκαιράκι με τη ζέστη είναι άψογο μέρος. Πάρκινγκ έχει τζαμπέ χύμα στο δρόμο, και δεν έχουν ούτε είσοδο ούτε πόρτα.



Edison Lounge|
Από θέμα στυλ το Edison δεν το νικάει τίποτα. Άνοιξε μόλις πριν μερικούς μήνες κοντά στο downtown. Είναι βασικά σε ένα κτίριο που στέγαζε τον πρώτο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Los Angeles. Μπαίνεις και κατεβαίνεις σε ένα τεράστιο υπόγειο όπου έχουν αφήσει άθικτους τους τοίχους και τις Westinghouse γεννήτριες του περασμένου αιώνα καθώς και πολλά αντικέιμενα της εποχής (πρώτο μισό του 20ου αιώνα) - φανταστείτε κάτι σαν την αίθουσα μηχανών του Τιτανικού στην ταινία. Είναι άψογα διακοσμημένο και φωτισμένο, ενώ περιοδικά κατά τη διάρκεια της βραδιάς έχουνε σόου στυλ καμπαρέ βγαλμένα από τα 1920's. Η μουσική παρότι είναι κλειστός χώρος δεν είναι δυνατή οπότε μιλάς σχετικά άνετα, και έχει και πολλά πριβέ δωματιάκια. Πάρκινγκ στο alley για $8, προσοχή στο dress code γιατί είναι αρκετά αυστηρό, και πάμε κατά τις 9 αν δεν έχουμε κράτηση και δεν θέλουμε να φάμε πόρτα.

Αλλά το μέρος αυτό δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τον κόσμο του. Από τη μία μίλαγα με ένα τυπά που δουλεύει στην Dreamworks και μου εξηγούσε πώς κάνουνε τα storyboards και τα animation για το Shrek και τις επόμενες ταινίες που σχεδιάζουνε, και από την άλλη με τη Ράνια όπου ξεκινήσαμε μια τεράστια συζήτηση για τη φιλοσοφία της θρησκείας και ίσα που το αγγίξαμε το θέμα - ελπίζω να έχει και συνέχεια...!

Windows Vista Defrag

Μόλις κατάλαβα γιατί σερνότανε το PC χθες το βράδυ και δεν με είχε σε ησυχία. By default λοιπόν τα Vista κάνουνε defrag όλους τους σκληρούς μία φορά την εβδομάδα στις 1 το πρωί. Τώρα, αυτό αρχικά φαίνεται καλή ιδέα. Όχι όμως για όλα τα συστήματα όπως το δικό μου διότι 1) Είμαι συνήθως ξύπνιος στις 1 το πρωί και δεν θέλω defrag και 2) όταν έχεις 500GB σκληρούς με 80% πληρότητα, το defrag μπορεί να πάρει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΩΡΑ. Έκανα hibernate το βράδυ, ξεκίνησα πάλι σήμερα να δουλεύω και (προφανώς) συνέχισε τη δουλειά του (να σέρνεται δηλαδή). Θα πρότεινα να το κάνετε manually.

Just a hint.

Summer Blockbusters

Η τριάδα των #3 ταινιών του καλοκαιριού (Spiderman 3, Shrek 3, Pirates 3) μάλλον απογοήτευσε. Παρότι είναι όλες διασκεδαστικές και υψηλού επιπέδου ταινίες, καμία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Το Spiderman 3 ήταν μάλλον το χειρότερο από όλα τα spiderman, ειδικά τις βαρετές σκηνές με την Mary Jane και την γιαγιά του. Στα $300Μ είναι η πιο ακριβή ταινία ever: σίγουρα, ο Sandman είναι cool, αλλά so what?









Τo Shrek 3 σε digital projection στο Arclight ήτανε οπτικά άψογο. Δεν υπήρχε ίχνος θορύβου, και κάθε pixel που εμφανίστηκε στο πανί ήταν απίστευτο. Το Arclight στο Dome και το chinese theater (είχαμε δει το τελευταίο James Bond εκεί) έχουν με διαφορά τους καλύτερους προτζέκτορες που υπάρχουν - η εικόνα είναι κρύσταλλο και τόσο καθαρή που είναι σχεδόν τρισδιάστατη. Τώρα η ιστορία είχε λίγο προβλήματα καθώς δεν γινόταν και τίποτα και εχουν ξεφύγει αρκετά από το concept της αρχικής. Τo Shrek 2 το θεωρώ καλύτερο από τα 3, ειδικά το τελευταίο μισάωρο όπου έκλαιγα από τα γέλια. Το 3 έχει αρκετές καλές στιγμές αλλά όχι στα επίπεδα του 2.







Οι Πειρατές 3 μάλλον με ευχαρίστησαν πιο πολύ από όλα. Είναι σχεδόν 3 ώρες με αρκετά πολύπλοκη ιστορία (πολλοί την χάνουνε, ειδικά αν δεν έχουν δει το Νο2). Αλλά τα τελευταία 45 λεπτά περιέχουν μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές δράσης που έχουν γυριστεί ποτέ: τα δύο πειρατικά πλοία (Black Pearl και Flying Dutchman) μονομαχούνε γύρω από μια τεράστια ρουφήχτρα που σιγά σιγά τα παρασέρνει στο βυθό). Πειρατές πετάνε από την μία στην άλλη, κανόνια, ξιφομαχίες, βροχή, αστεία, γίνεται πραγματικά το έλα να δεις. Και σε αυτή τη σκηνή εκτίμησα τον σκηνοθέτη (Verbinski) όπου καταφέρνει ένα απίστευτα πολύπλοκο σετ και πλήθος ηθοποιών, stunts και Computer Graphics να τα ενώσει σε κάτι ευχάριστο. θα μπορούσε να ήτανε πολύ χειρότερα, όπως θα μπορούσε να είναι και πολύ κλύτερα, καθώς overall η ιστορία είναι λίγο περίεργη και αδιάφορη ίσως. Βαριέσαι ελαφρά κάπου στην μέση. Την προτιμώ από τη δεύτερη (αλλά όχι και από την πρώτη).


Υπάρχει κάτι που θα σώσει τις καλοκαιρινές ταινίες? Ίσως το Ratatuille της Pixar, αλλά αυτό είναι σε άλλη κλίμακα. Αυτό όμως που είναι πιο exciting από όλες τις υπόλοιπες ταινίες είναι φυσικά το Transformers του Michael Bay. Εκτός του ότι όλοι της ηλικίας μου παίζαμε με αυτά, εκτός του ότι ο Michael Bay είναι ο πιο traditional σκηνοθέτης blockbuster (The Rock, Armageddon, The Island...), υπάρχει και αυτό το φοβερό δεύτερο HD trailer εδώ το οποίο είναι πόρωση! Θα κλείσω εισητήρια μέσα στην εβδομάδα που ξεκινάνε τα presales.










PS: Πανέμορφες διαφημίσεις για το iPhone (γνωστό πια και ως "The God Machine") βγήκανε χθες στο site της Apple εδώ. 29 Ιουνίου θα αρχίσει να διατίθεται, οπότε και όλο το hype των τελευταίων εβδομάδων θα εκτονωθεί. Είδωμεν.