Το Σάββατο είχαμε κλείσει εισητήρια για να πάμε να ακούσουμε την 7η συμφωνία του Μπετόβεν από τη φιλαρμονική του LA. Ένας από τους λόγους ήταν ότι ήθελα να επιστρέψω στο Walt Disney Concert Hall, το οποίο είναι σίγουρα το ομορφότερο κτίριο στην Καλιφόρνια.
Το εκπληκτικό με το κτίριο αυτό είναι πως δεν έχει καμία ευθεία γραμμή. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής και δεν έχουν άδικο: το χαζεύεις και σου δίνει την αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά - αλλά αυτό μάλλον είναι επειδή είναι τόσο πρωτότυπο.
Το εσωτερικό είναι εξ'ολοκλήρου από ξύλο και είναι επίσης εντυπωσιακό:
Η αίθουσα είναι εξίσου εκπληκτική στη σχεδίαση: μια φοβερή καμπυλωτή οροφή που φαίνεται έτοιμη να πέσει, καμία ευθεία και πάλι στην όλη αίθουσα, αλλά και ένα απίστευτο εκκλησιαστικό όργανο για το οποίο ο μόνος τρόπος να το περιγράψω είναι "ξύλινη έκρηξη". Μία ακόμα πρωτοτυπία είναι πως υπάρχουν θέσεις και πίσω από την ορχήστρα!
Τα δύο πρώτα κομμάτια που παίξανε ήτανε επιεικώς βαρετά. Νομίζω το κάνουν επίτηδες για να εκτιμήσεις το τελευταίο τμήμα πάντα. Ακούσαμε το τελευταίο κομμάτι που έγραψε ο Bach (πέθανε μάλιστα πριν το ολοκληρώσει), μια τετραπλή φούγκα ονόματι Contrapuctus XIX, και στη συνέχεια το Metamorphosen του Richard Strauss, το οποίο ήταν γλυκό κομμάτι και αποτελούταν από 23 βιολιά και τίποτε άλλο.
Η 7η του Μπετόβεν που ακολούθησε μετά το διάλειμμα ήταν εξαιρετική συμφωνία. Ένα γρήγορο αρχικό κομμάτι, μια αργή συνέχεια, και ένα εκρηκτικό φινάλε. Τα τελευταία 3-4 λεπτά σε επηρεάζουν με έναν τρόπο που μόνο η κλασική μουσική μπορεί.
Δυστυχώς δεν έχω τα ίδια συναισθήματα όταν ακούω τα ίδια κομμάτια στο σπίτι. Ίσως είναι ότι η ακουστική του χώρου και η ηχητική ποιότητα δεν είναι εξίσου καλή. Ίσως είναι ότι σπάνια πια αφιερώνουμε χρόνο για να ακούσουμε μονάχα μουσική - συνήθως το κάνουμε παράλληλα με κάτι άλλο, και έτσι δεν απολαμβάνουμε στο μέγιστο τα κομμάτια.
Το όνειρό μου είναι όμως να ακούσω την 5η συμφωνία του Μπετόβεν, της οποίας το πρώτο movement είναι ίσως το πιο εμπευσμένο και κορυφαίο κομμάτι μουσικής που έχει γραφτεί ποτέ. Δεν έβλεπα να το παίζουν όμως στο Disney Concert Hall φέτος κοιτώντας στο online πρόγραμμα. Χθες όμως που πήγαμε διάβαζα το τυπωμένο πρόγραμμα και έλεγαν ότι θα την παίξουν στις 2 Νοεμβρίου, μαζί με άλλα έργα από την Λατινική Αμερική.
Τελικά γυρνώντας πίσω στο σπίτι πήγα πάλι online και έγραφε το πρόγραμμα για τις 2 Νοεμβρίου πως θα έχουν την Youth Orchestra της Βενεζουέλας εκείνη τη μέρα για να παίξει διάφορα κομμάτια, και στις λεπτομέρειες όντως έγραφε ότι ένα από αυτά θα είναι και η 5η του Μπετόβεν. Αμέσως έκλεισα τα εισητήρια αφού εκτός του ότι είναι πιο φθηνά από όταν παίζει η φιλαρμονική (max τιμή $50 όταν φυσιολογικά είναι $200 για τις καλές θέσεις), σιγά μην καταλάβει το φτωχό αυτί μου διαφορά στο κομμάτι από ορχήστρα σε ορχήστρα.
