Η μεγαλύτερη ερωμένη

Επειδή το Los Angeles είναι η πόλη που μένω μόνιμα για την ώρα, είναι η γυναίκα μου. Ξέρεις τι να περιμένεις, έχει σταθερά καλό καιρό, θα σου φτιάξει φαί και θα σε περιποιηθεί. Δεν έχει πολλές εκπλήξεις, σε κάνει αρκετά ευτυχισμένο οπότε και την παντρεύεσαι.

Από την άλλη η Νέα Υόρκη είναι αλλιώς. Περνάω μαζί της μόνο μερικές μέρες το χρόνο, όποτε τύχει να έρθω προς τα εδώ. Είναι απρόβλεπτη και δυναμική. Σου χαρίζει πολλές κορυφαίες στιγμές ηδονής, αλλά το κάνει πιο πολύ για αυτή και όχι για σένα. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις, είναι πότε ζεστή και πότε κρύα και δεν ξέρεις τι θα βρεις στρίβοντας στην επόμενη γωνία. Και παρότι θέλεις να περάσεις τη ζωή σου μαζί της ξέρεις ότι το πιο πιθανό είναι να σε βαρεθεί μετά από λίγο καιρό και να σε παρατήσει. Έτσι, να βρισκόμαστε μια φορά στο τόσο για να είναι καλύτερο και για τους δύο. Η Νέα Υόρκη είναι η ιδανική ερωμένη.




Σαν καλή ερωμένη, η Νέα Υόρκη θα σου φάει όλα τα λεφτά. Να ένα διαμερισματάκι με τέλεια θέα στο Central Park και την πόλη:

Μόλις $15Μ και είναι δικιά σου!



Κατέβηκα λοιπόν ΝΥ το περασμένο σ/κ, και τις 2 μέρες. Αποφάσισα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες που δείχνουν μικρές-μικρές γωνιές της πόλης και νομίζω θα δώσουν καλύτερα τον χαρακτήρα, αντί να αρχίσω να γράφω κατεβατά. Θα βγει λίγο μεγάλο με τις φωτογραφίες το post αλλά τι να γίνει.



Στην 5th Avenue είναι όλα τα κυριλέ καταστήματα της πόλης που σέβονται τους πελάτες τους. Περνώντας δίπλα από τα Juicy Cuture (ή κάπως έτσι), βλέπεις μέσα έναν ροζ(!) ιππότη:




Λίγο πιο κάτω, το κατάστημα της Adidas έκανε το λάθος να βασίσει το σύστημά της σε Windows:



1-2 τετράγωνα πιο κάτω, ένα μαγαζί πουλά χρηματοκιβώτια για κοσμήματα (δεν είχα ξανακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο) - κοστίζουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες $:


Λίγους δρόμους πιο κάτω, προσέχεις το θρυλικό Waldorf Astoria:


Σε μια από τις πιο καλές γωνιές της 5th Avenue υπάρχει το κατάστημα της Apple. Το μόνο που φαίνεται στην επιφάνεια είναι ένας τεράστιος γυάλινος κύβος, με το μήλο να αιωρείται σαν να είναι στον αέρα:
Φαίνεται πραγματικά εντυπωσιακό... το υπόλοιπο κατάστημα είναι υπόγειο μέσω μιας πανέμορφης διπλής ελικοειδούς διαφανούς γυάλινης σκάλας. Περιττό να πω πως στο κατάστημα (Σάββατο) γινόταν της μουρλής.



Προχωρώντας προς την Times Square, συναντά κανείς το (από ότι λένε) μεγαλύτερο κατάστημα στον κόσμο, Macy's:



Τι γίνεται στην Times Square? Την ίδια χρονική στιγμή, σε διάφορες γωνιές παρατηρεί κανείς για παράδειγμα έναν μίμο/άγαλμα:


Άλλα και τις καντίνες με τα βρώμικα:



Στην απέναντι γωνία γυρίζανε κάτι σε σποτάκι τηλεόρασης:



Πιο πέρα οι πωλητές του δρόμου έχουν και αυτοί κίνηση:




Η πινακίδα στο βάθος ανακοινώνει μια συναυλία της Άννας Βίσση στο Nokia Theater:



Τέλος, είναι γνωστό ότι η στάθμευση στο Μανχάτταν είναι αρκετά πολύπλοκη υπόθεση. 4 πινακίδες χρειάζονται για να εξηγήσουν οι αρχές ποιος μπορεί να σταθεί και ποιος όχι:



Το πάρκινγκ γενικά είναι θανάσιμα ακριβό:
$7.60 για μισή ώρα! Ευτυχώς έχω βρει αυτό το πάρκινγκ που έχει μόνο $18 για 19 ώρες. Είναι το καλύτερο deal που έχω βρει.




Βρήκα χρόνο για να επισκευτώ και το το μεγαλύτερο και καλύτερο μουσείο της χώρας, το Metropolitan. Είχα ξαναπάει παλιά αλλά έτσι στα πεταχτά. Τώρα που ήμουν μόνος μου είχα την ευκαιρία να εστιάσω σε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του που με ενδιέφεραν. Όπως αυτή η φοβερή αίθουσα με τον αυγυπτιακό ναό και το γυάλινο τοίχο:





Επίσης, είχα απορία για τους Κύπριους. Από πόσο παλιά ήταν Έλληνες? Είχαν και αυτοί ναούς και αγάλματα από τα αρχαία χρόνια? Ή είχαν δικό τους στυλ? Νομίζω πως η επόμενη εικόνα δίνει λίγες εξηγήσεις:

Βασικά εντυπωσιάστηκα όταν είδα αυτά τα αγάλματα. Δεν βρήκα τους κλασσικούς κούρους και ναούς όπως στην Ελλάδα, ούτε τις σφίγγες και τα περίεργα περσικά και ανατολίτικα γλυπτά. Βρήκα βασικά μία μίξη ελλάδας και ανατολής! Αγάλματα που θυμίζουν και έχουν ελληνικές κλασσικές επιρροές αλλά ταυτόχρονα έχουν και λίγο στυλ ανατολίτικο. Οι φάτσες πχ στην παραπάνω φώτο είναι βγαλμένες από τα βάθη της Περσίας. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.


Στην δίπλα ακριβώς αίθουσα βρίσκει κανείς την πρώτη απεικόνιση ανθρώπου σε μάρμαρο, τα κυκλαδίτικα ειδώλια:


Άλλα έχει και πιο παλιά! Αυτό εδώ το βαζάκι χρονολογείται από το 4,500πΧ! Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις κάτι τόσο ατελές και παλιό:


Υπάρχουν και πάρα πολλά αιγυπτιακά αντικείμενα, όπως σαρκοφάγοι και ιερογλυφικά:



Είναι εντυπωσιακό πως τα ιερογλυφικά τα έχουν μεταφέρει σε τοίχους που τους έχουν χτίσει στενούς σαν κατακόμβες. Έτσι πρέπει να χωθείς λίγο στα σκοτεινά για να τα δεις, και παίρνεις μία ιδέα για το πως ήταν στην πραγματικότητα να μπαίνεις στις πυραμίδες.


Στον επάνω όροφο έχουν ζωγραφική, με πιο ενδιαφέροντες φυσικά τους πίνακες τους Van Gogh όπως αυτός εδώ:


\
Πραγματικά έχουν πολλή μεγάλη συλλογή από Van Gogh, ίσως γύρω στους 20-30 πίνακες. Μου άρεσε και αυτός εδώ του Miro:



Όπως επίσης είναι πολύ ωραίο ο κύκλος των σοφών που έχουν σε έναν διάδρομο στον κάτω όροφο:




Και μετά από όλα αυτά, πώς γίνεται να απατήσεις μια τέτοια γυναίκα? Οι πειρασμοί υπάρχουν παντού βέβαια:

Για τολμηρούς

Ξεκίνησα να διαβάζω το post εδώ στο Σπιτάκι σχετικά με μια νεκροτομή/νεκροψία. Ξεκίνησε ομαλά, άντεξα τον εγκέφαλο, αλλά κάπου εκεί που τράβηξε έξω ολόκληρο το αναπνευστικό δένδρο πάτησα Alt+F4.

Άμα αντέχετε...

Lost Review 3.13 - The man from Tallahassee

Λόγω διάφορων τεχνικών προβλημάτων αυτή την εβδομάδα το review μου για το Lost ανέβηκε στο Επιπαντός μόλις 24 ώρες πριν το νέο επεισόδιο, αλλά καλύτερα από το τίποτα - ευτυχώς ο co-reviewer flareman έδρασε άμεσα. Δεν συνέβη αδίκως όμως, αφού από εδώ και στο εξής θα συντονιστούμε καλύτερα με τον flareman για τα επόμενα reviews ώστε να αλληλο-συμπληρωνόμαστε, και ο Σπύρος με έκανε και επίσημα author στο Επιπαντός (thanks!) - ευελπιστώ να ανεβάζω εκεί κατά καιρούς διάφορα αρθράκια για ταξίδια και ταινίες.

ΥΓ: Πολύ ωραίο το σ/κ στη Νέα Υόρκη... φύγανε $180 σε 3 σόου αλλά χαλάλι. Λεπτομέρειες λίαν συντόμως...

Griffith Observatory

Πριν μερικές μέρες είπαμε να πάμε στο Griffith Observatory. Είναι ένα πάρκο ψηλά στα Hollywood Hills όπου ιστορικά υπάρχει ένα αστεροσκοπείο το οποίο έχει τέλεια θέα στο Los Angeles:



Είναι επίσης πολύ κοντά στο Hollywood, και είναι το κοντύτερο που έχω βρεθεί στο Hollywood sign (το οποίο ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί δεν φωτίζεται τα βράδια)


Η είσοδος και το κτίριο του αστεροσκοπείου είναι αρκετά γνωστά κυρίως από 2 ταινίες, το Επαναστάτης χωρίς αιτία του James Dean (έχουν και την προτομή του εκεί) και το Charlie's Angels 2 (μπλιαχ).



Δεξιά εκεί είναι οι τηλεσκοπιάδες. Μία φορά το μήνα φέρνει ο καθένας το τηλεσκόπιό του και είναι ελεύθερα για το κοινό να πάνε και να παρατησουνε τα διάφορα ωραία πράγματα στον ουρανό. Στην Ελλάδα είχαμε ένα τηλεσκόπιο, και θυμάμαι που πηγαίναμε με τον Στάθη να παρατηρήσουμε τον ουρανό. Πηγαίναμε είτε στο Διόνυσο είτε στον Κιθαιρώνα (από όπου η Αθήνα φαίνεται σα μια μεγάλη λάμπα) για να αποφύγουμε τη φωτορύπανση, και καθόμασταν από τις 8-9 το βράδυ μέχρι τα χαράξει. Ιδιαίτερα μία φορά όπου ο Κρόνος έβγανε κατά τις 3-4 το πρωί δεν βλέπαμε πότε θα περάσει η ώρα για να τον στοχεύσουμε! Και ήταν φοβερό διότι μπόρεσα για πρώτη φορά να δω τους δακτυλίους του αρκετά καθαρά... Είναι άλλη αίσθηση όταν βλέπεις κάτι με τα ίδια σου τα μάτια... το πίστεύεις ότι υπάρχει και είναι αληθινό, παύει να είναι μια φωτογραφία στα περιοδικά.


LA Downtown view from Griffith:



Μέσα στο αστεροσκοπείο έχει διάφορα ωραία πράγματα. Διάφορα αστρονομικά και επιστημονικά εκθέματα, και ένα dome με ένα πάρα πολύ καλό σόου στο θόλο, το οποίο ήταν το πρώτο που έχω παρακολουθήσει που επίσης αναφέρουν dark matter και dark energy... μπραβό τους! Ήταν σχεδόν όσο καλό όσο αυτό στο Hayden στην Νέα Υόρκη.


Εδώ ο Einstein προσπαθεί να μου εξηγήσει κάτι αλλά δεν καταλαβαίνω και πολύ καλά...



Γενικά το Griffith είναι τέλειο date place μετά την ανακαίνιση που του κάνανε (ήταν κλειστό από πριν έρθω στο LA!). Έχουν φανταστική θέα, εστιατόριο, κόσμο, σόου σαν ταινία, και επιπλέον μαθαίνεις και 5 πράγματα. Στα τηλεσκόπια έξω είδαμε διάφορα καλούδια: τον Κρόνο πιο καθαρό από ποτέ, ένα πολύ αχνό κατακόκκινο άστρο (με μια τηλεσκοπιάρα ναααα με το συμπάθιο), αλλά και νεφέλωμα στον Ωρίωνα το οποίο δεν είχα ξαναδεί ποτέ. Και όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά!




Και μια απορία: Γιατί οι περισσότεροι ερασιτέχνες αστρονόμοι ήταν κοπέλες?

H.264

Παρότι είχα ακούσει και διαβάσει για αυτόν τον encoder, δεν τον είχα δοκιμάσει μέχρι τώρα. Βασικά σύγκρινα ένα 350MB αρχείο σε divx με το ίδιο 300MB σε H.264. Η διαφορά είναι χαώδης! O H.264 είναι άψογος, μοιάζει σε ποιότητα με αυτά τα high-res αρχεία που είχαν μέγεθος 700MB, αλλά έχει απλώς μικρότερο μέγεθος. Ήθελε λίγο δουλίτσα για να δοθλέψει με τον windows media player, αλλά αφού εγκατέστησα τον ffdshow και τον Haali όλα είναι μέλι γάλα, με όλα τα HD αρχεία να παίζουν μια χαρά. Ο H.264 χρησιμοποιείται στα HD-DVD και Blue-Ray, στο Xbox-360, στα trailers της Apple, και πολλά ακόμα. Από εδώ και στο εξής όλα τα uncompressed βιντεάκια από την κάμερά μου θα τα κάνω σε H.264 αντί για xvid. Εύγε!

Deal or no deal?

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε Spring Break. Στην αμερική δεν έχουν διακοπές πάσχα (πότε να βάλεις το πάσχα με τόσες πολλές εθνότητες και θρησκείες?) αλλά αφήνουν σε κάθε πανεπιστήμιο να κάνει 1 εβδομάδα διακοπές την άνοιξη όποτε νομίσουν αυτοί καλύτερα. Στο east coast γενικά το έχουν νωρίτερα (φλεβάρη) ώστε να παιδάκια να μην βασανίζονται μέσα στο καταχείμωνο και να πηγαίνουν μερικές μέρες σε κανένα πιο ζεστό μέρος για να μην ξεχνάνε πως είναι η ζωή. Σε εμάς είναι συνήθως τέλη μαρτίου.

Την τρίτη του Spring Break λοιπόν είχα την φαεινή ιδέα να πάμε να παρακολουθήσουμε ένα taping του αμερικάνικου Deal or no Deal. Αυτό το παιχνίδι έχει κάνει πάταγο εδώ καθώς το βλέπουν συνήθως 20,000,000 άτομα και είναι μονίμως στα top10-20 αμερικάνικα show. Επίσης η αμερικάνικη έκδοση έχει αρκετή πλάκα σε σχέση με την ελληνική γιατί παίζουν κάτι εντελώς κουλά και περίεργα άτομα τα οποία έχουν τρελό γέλιο. Δεν ξέρω πόσα interviews παιρνάνε για να παίξουνε τελικά αλλά έχουν πολύ σκληρό filtering process. Είχα γενικά μεγάλες προσδοκίες.



Τι το ήθελα? Σε αντίθεση με τα σόου του Jay Leno που είχα πάει στο περελθόν, όπου είναι real tape (δηλαδή δεν είναι Live αλλά δεν κάνουνε edit τίποτε, παίζει real time), για 1 ώρα ενός επεισοδίου deal or no deal αφιερώσαμε συνολικά 8 ώρες (μαζί με μετακινήσεις!), από τις οποίες μέσα στο στούντιο περάσαμε τις 5, άλλες 2 στις μετακινήσεις και 1 ώρα στην αναμονή περιμένωντας να τελειώσει το πρηγούμενο επεισόδιο. Όση ώρα περιμέναμε μας είχαν στο Studio 12 των Culver Studios όπου κάποτε είχε γυριστεί το "Όσα παίρνει ο άνεμος".

Σε κάποια φάση μεταξύ γυρισμάτων ο τύπος που μας διασκέδαζε κάλεσε όποιον θέλει από το κοινό να ανέβει στη σκηνή, και αυτός με το μεγαλύτερο και δυσκολότερο όνομα θα κέρδιζε μία μπλούζα. Αμέσως έσπρωξα την Ντόρα να ανέβει καθώς μία στις δύο περιπτώσεις που θα ψωνίσει με την κάρτα της ο ταμίας θα κάνει κάποιο σχόλιο για το όνομά της. ("Is this greek?" - "wow, that's a long name!" - "where are you from?" - "How do you pronounce that?"). Τελικά είχα δίκιο και το The-o-do-ra A-po-sto-lo-pou-lou ήταν το δυσκολότερο όνομα από τους 360 θεατές στο κοινό! Ο τυπάς δεν προσπάθησε καν να το προφέρει.

Γενικά το σόου δεν ήταν τόσο exciting όσο στην TV. Πρωτον δίοτι τα breaks είναι μεγάλα: πέφτει πολύ προετοιμασία πριν και μετά, με πολλές οδηγίες στους καλεσμένους και τον παίχτη. Ενώ το τι λένε μπορεί να είναι λίγο στημένο με την έννοια πως έχουν στο μυαλό τους τι θα σχολιάσουνε και δεν είναι εντελώς αυθόρμητο, τα διάφορα events - εκπλήξεις είναι αναπάντεχα για τον παίχτη. Στη περίπτωσή μας η τύπισσα που έπαιζε είχε δηλώσει πως έχει φοβία για critters και λοιπά ζωήφια. Έτσι ξαφνικά σε κάποια φάση έπεσε από το ταβάνι ένα διαφανές κουτί με μια τεράστια αράχνη! Η τύπισσα έκοψε 10 χιολιόμετρα πέρα.

Το άλλο ενδιαφέρον είναι οι κοπέλες με τις βαλίτσες, για τις οποίες είναι απίστευτα κουραστικό να κάθονται σαν γλάστρες επί 4 ώρες επί 2-3 σόου την ημέρα. Έτσι, με το που πέφτει διάλειμμα τις βλέπεις όλες να σωριάζονται στο πάτωμα με τα πόδια προς τα πάνω και να κάνουν διατάσεις! Η μία από αυτές ήρθε και μίλησε στην Ντόρα αφού άκουσε το όνομά της στο διαγωνισμό, αφού ήταν και αυτή από έλληνες γονείς μεγαλωμένη εδώ (οι δικοί της ζουν τώρα στο Περιστέρι). Tricia Kara είναι το καλλιτεχνικό της, αλλά κανονικά την λένε Παναγιώτα Καραμούζη (εδώ γελάνε λίγο).

Δεν νομίζω να ξαναπάω σε αυτό το σόου... πιο καλό από την πολύθρόνα. Καλή εμπειρία άλλα πολύ κούραση για μία ώρα καθαρού χρόνου μονάχα. Jay και πάλι Jay!

Παρεξηγημένη Ισημερία

Εαρινή Ισημερία.... αλλά μόνο στο περίπου. Αυστηρά, είναι το χρονικό σημείο όπου ο ήλιος είναι ακριβώς πάνω από τον ισημερινό (ή πιο σωστά, στην ελάχιστη απόσταση από αυτόν). Δεν είναι όμως η μέρα στην οποία η διάρκεια της μέρας και της νύχτας είναι ίσες, διότι αυτό ονομάζεται equilux (αντί για equinox). Αναλόγως με το γεωγραφικό ύψος αυτή η μέρα αλλάζει και είναι 2-3 μέρες πριν ή μετά την ισημερία.



Αλλά και το άλλο κορυφαίο είναι ότι κατά μέσο όρο οι μέρες είναι μεγαλύτερες από τις νύχτες, κατά περίπου ένα τέταρτο. Αυτό είναι επειδή 1) Ο ήλιος δεν είναι φωτεινό σημείο αλλά έχει εμβαδό, και 2) ακόμα και αν δύσει ο ήλιος, διάθλαση του φωτός στην ατμόσφαιρα φέρνει λίγο ακόμα φως για κάποιο παραπάνω χρόνο.





Τελικώς έχω γείτονα. Είναι ένας Ινδός που μένει στο δωμάτιο αυτό εδώ και 5 μήνες. Από ότι κατάλαβα δεν μαγειρεύει, για αυτό και δεν είδα τίποτε πιάτα άπλυτα. Επίσης το ότι είναι Ινδός εξηγεί γιατί δεν υπάρχει τίποτε στο μπάνιο, αφού μάλλον δεν το χρησιμοποιεί και πολύ συχνά!


Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ήμουνα πάλι εδώ σε ένα παρόμοιο δωμάτιο, βλέποντας τα πρωινά όσο γινότανε το παγκόσμιο κύπελλο, παρέα με λίγη μερέντα και το laptop αγκαλιά. Τώρα το μόνο που έχω να περιμένω να δω είναι το Lost... και μετά δεν βλέπω την ώρα να έρθει το σ/κ να κατέβω Μανχάταν για κανένα σόου και μία επίσκεψη στο met (έχουνε μια ενδιαφέρουσα έκθεση Gaudi to Dali).

Awesome Google

Όπως φαίνεται και από την παραπάνω εικόνα, το personalized google homepage ξεκίνησε από σήμερα να προσφέρει themes! Αρκετά ενδιαφέρον, ειδικά για μια σελίδα που την έχω ανοιχτή σχεδόν 90% του χρόνου που ο browser είναι ανοιχτός. Το συγκεκριμένο theme μάλιστα γίνεται customizable ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες ανά τοποθεσία!

'Ασχετο, αλλά έμαθα τελικά ότι κάνανε process το tax return και τα χρήματα που πρέπει να μου επιστρέψουν θα τα έχω μέχρι το τέλος του μήνα. Καιρός σιγά σιγά να οργανώσουμε καμιά καλοκαιρινή απόδραση...

Αναφορά απο την ανατολική ακτή

Παντού χιονισμένα! Χιόνια στις άκρες των δρόμων, πάνω στα αμάξια, και στρωμένο ελαφρώς στους λόφους και τις πεδιάδες. Την περασμένη παρασκευή είχε ice storm και στο JFK εκατοντάδες πτήσεις είχαν ακυρωθεί επεδή δεν μπορούσαν να καθαρίσουν τους διαδρόμους γρήγορα από τους πάγους. Αλλά και στα καλά του το JFK πληρώνει το ότι είναι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στον κόσμο. Πολύ σπάνια πχ να περιμένουμε λιγότερο από μισή ώρα για πάρουμε θέση για απογείωση. Οι ουρές των αεροπλάνων είναι στα διπλά ψηφία τυπικά. Αλλά και τώρα για να προσγειωθούμε περιμέναμε περίπου 30 λεπτά κάνοντας κύκλους μέχρι να ανοίξουν θέσεις.

Κατά τα άλλα η πτήση ήταν πολύ ήσυχη - ευτυχώς το χειμώνα δεν έχει τόσο turbulence αφού ο αέρας είναι σταθερά κρύος. 2 θέσεις μπροστά μου καθότανε ο John Hodgman - ο γνωστός τυπάς που κάνει τον PC guy στις διαφημίσεις της Apple Mac vs PC. Φορούσε τα γυαλιά που φόραγε στο εξώφυλλο του Wired τον περασμένο μήνα, στο τεύχος που μίλαγε για όλα τα πράγματα που δεν ξέρουμε. Συμπαθητικότατος, ήταν ακριβώς όπως φαίνεται στα commercials, με τη διαφορά ότι φορώντας κανονικά ρούχα φαίνεται πολύ νεότερος, θα τον έκανα δηλαδή λίγο πάνω από 30 ετών μόλις (είναι 36 τελικά). Κατά διαολεμένη σίμπτωση (?), στον διάδρομο που περπατάγαμε στο JFK είχαν καμιά 20αριά οθόνες αριστερά και δεξιά σε σειρά, οι οποίες παίζανε ένα ενδιαφέρον διαφημιστικό για τα Vista, μαζί με κάτι τεράστια πανό κρεμασμένα απο ψηλά... ήταν αρκετά σουρεάλ η κατάσταση!


Προσπαθώ εδώ και αρκετή ώρα να καταλάβω αν έχω συγκάτοικο στο δίπλα δωμάτιο. Είναι 2 ανεξάρτητα δωμάτια, με το καθένα δικό του κρεβάτι, είσοδο, τηλεόραση, ψυγείο κτλ. Απλά επικοινωνούνε στο κέντρο με ένα κοινό χώρο κουζίνας/μπάνιου. Η πόρτα που οδηγεί στο άλλο δωμάτιο είναι κλειστή. Βλέπω νερά εμφιαλωμένα στο πάτωμα, τρίχες στο μπάνιο, λιωμένα σαπούνια, μια άδεια καφετέρια και διάφορα πλυμένα ποτήρια και πιάτα. Αλλά δεν υπάρχει ούτε καν ένα στοιβαρό στοιχείο ότι όντως κάποιος είναι τώρα εδώ, όπως πχ ένα άπλυτο πιάτο ή μια οδοντόβουρτσα ή πετσέτα.


Είναι 3 το πρωί τοπική ώρα, κάπου μεσάνυχτα ώρα LA. Και πρέπει να σηκωθώ το πολύ μέχρι τις 10 για να πάω πρώτη μέρα στο εργαστήριο για δουλειά. Άντε να δούμε...

A day in LA - more celebrities

Κάποιες μέρες είναι βαρετές. Άλλες, είναι πιο ενδιαφέρουσες. Τέτοια ήταν η περασμένη παρασκευή. Από το πλάσμα μέχρι τον Justin.

Το πρωί (aka 10:00) μετρήσαμε το ρεύμα και την τάση που διαπερνά το το αέριο υδρογόνο όταν του ρίξουμε 60kV τάση πάνω του (για κάτι λιγότερο από από 100ns), οπότε και μετατρέπεται σε πλάσμα για μερικά microseconds πριν κάνει recombine πίσω. Για κάποιο λόγο άγνωστο ακόμα, το ρεύμα αντί να αυξάνει με την πίεση, μίκραινε! Δυστυχώς θα πρέπει να επιστρέψουμε κάποιες από τις συσκευές μας μέχρι την πέμπτη, οπότε δε μένει και πολύς καιρός για να διελευκάνουμε το μυστήριο...

Το μεσημέρι είχαμε το κλασσικό group meeting μας. Ο Κατσουλέας έλειπε στις Μπαχάμες για sailing, αλλά συζητήσαμε με τον Patric για διάφορα. Αφού πέρασα τον περισσότερο Βαλεντίνο προσπαθώντας να υπολογίσω συνελικτικά ολοκληρώματα, έπρεπε να τα πω σε κάποιον να ξεδώσω!


Για το απόγευμα είχαμε κλείσει από την προηγούμενη μέρα για να πάμε στο Ghost Rider που έβγαινε εκείνη την μέρα. Με το που φτάνουμε στο Arclight για να δούμε την ταινία, έβγαινε από το σινεμά η Teri Hatcher μαζί με έναν τυπά. Είναι απίστευτα λεπτή! Σχεδόν δε φαινότανε στο background όταν άρχισε να απομακρύνεται, πολύ στενή, μια σταλιά. Και αρκετά γηρασμένη...

Η ταινία ήτανε ΟΚ, θα μπορούσε να ήτανε τρελλή πατάτα αλλά είχε κάποιο ενδιαφέρον (δεν ήτανε και prestige αλλά εντάξει). Βασικά η ιστορία του ghost rider είναι αρκετά προχωρημένη, δεν είναι ο κλασικός superman/batman που γαμεί και δέρνει και κάνει το καλό για όλους. Είναι αρκετά πιο πολύπλοκη σε διάφορα επίπεδα. Αυτό ήταν και το πιο ενδιαφέρον.





Βγαίνοντας από το πάρκινγκ με το αμάξι, ακριβώς απέναντι έχει ένα αρκετά hot κλαμπάκι. Όπως περνάγαμε από μπροστά βλέπω πολλαπλά φλας φωτογραφικά, και με την άκρη του ματιού μου είδα τον Justin Timberlake. Χμ, αυτό έχει ενδιαφέρον σκέφτομαι. Μετά από 50 μέτρα κάνω επί τόπου αναστροφή για να ξαναπεράσω μπροστά από το μπαράκι. Εκείνη την ώρα έβγαινε από την πόρτα και είχε έρθει από την έξω μεριά του δρόμου για να μπει στη θλεση του οδηγού στο αμάξι που του είχανε φέρει. Τα φλας δίνανε και πέρνανε ασταμάτητα, και εμείς σε mode κάμπριο περάσαμε ακριβώς δίπλα του την ώρα που έμπαινε στο αμάξι. Τον είδα αρκετά καλά (είμασταν πολύ κοντά, θα μπορούσα να τον αγγίξω κιόλας), αυτός ήτανε *ακριβώς* όπως στην TV. Ίδια φάτσα και κινήσεις. Προσπεράσαμε και φύγαμε.

Η Ντόρα από δίπλα μου λέει "δεν τον είδα καλά γιατί νόμιζα ότι ήταν ο άλλος δίπλα του που του έμοιαζε! Μόνο λίγο στο τέλος τον πήρε το μάτι μου...". "Ε δεν πειράζει λέω, μια φορά στην ζωή σου είχες την ευκαιρία να τον δεις και ατύχησες!", κοιτώντας μια απίστευτη ξανθιά στο διπλανό αμάξι όπως περιμέναμε στο αμάξι. "Κάτσε, αυτός εδώ δίπλα δεν είναι?" μου ξαναλέει, δείχνοντας τον οδηγό του αμαξιού με την ξανθιά. "χμμ, έχεις δίκιο! Αυτός είναι! Τελικά έχεις δύο ευκαιρίες στη ζωή σου..."

Έτυχε να πάρουν τον ίδιο δρόμο με εμάς για να βγούνε στην Sunset Blvd, όχι μακριά από το μπαράκι. Μάλιστα.








Η λίστα με τις θεάσεις celebrities όλο και μεγαλώνει:

Teri Hatcher (@ Arclight)
Justin Timberlake (@Hollywood Club)
Paris Hilton (@ VS Fashion Show Arrivals)
Dean Kane (@ VS Fashion Show Arrivals)
Rachel Weisz (@ The Chinese Theater Premiere of the Fountain)
Hugh Jackman (@ The Chinese Theater Premiere of the Fountain)
Mathew Perry (@ The Cattle, Sunset blvd)
Jessica Alba (@Taverna Tony, Malibu)
Will Smith (@Jay)
William H. Macy (@Jay)
Charles Barkley (@Jay)
Forrest Whittaker (@Huntigton Park)
Shaquille O'Neal (@AMC Movie Theaters)
Tom Hanks (@Agia Sofia)
Carmen Electra (@Jay)
Ralph Fiennes (@Jay)
Harrison Ford (@Jay)
Tony Shalhoud (MIB, Monk, @LAX)
Bryce Dallas Howard (The Village, Dogville, @Jay)

Lost Review 3.12 - Par Avion

Το review μου, το review του flareman, και διάφορα σχόλια παρατίθονται στο νέο post του epipantos.... καλή ανάγνωση (και προσοχή: πολλά spoilers, δεν έχει νόημα να τα διαβάσετε αν δεν έχετε δει τα επεισόδια μέχρι τώρα!).

Iraq War

Must read... here.

Movies of my life

Μετά τη μόδα του "γράψε 5 πράγματα για τον εαυτό σου που δεν τα ξέρει κανείς", φαίνεται ξεκίνησε μια καινούργια μόδα: "γράψε τις 7(?) αγαπημένες σου ταινίες". Παίρνοντας πάσα από τον Σπύρο, έχουμε και λέμε (με τυχαία σειρά).

• Memento
  Η πιο ιδιοφυής ταινία που έχω δει ποτέ. Την έχω δει 4-5 φορές, και ακόμα δεν μπορώ να συλλάβω πως όλα στο τέλος makes sense. Του Christofer Nolan.
  
  
• Matrix
  Η μόνη ταινία που έχω δει 4 φορές στο σινεμά. Έχοντας πάει ανυποψίαστος, κάπου 18 χρονών, τα ματάκια μου είδαν κάτι που δεν το περίμενα ποτέ. Και τα άλλα δύο sequels είναι γερά action movies αρκετά πάνω από το μέσο όρο, αλλά το πρώτο είναι ξεχωριστό. Θυμάμαι πάλι που στο reloaded είχε οργιάσει το ίντερνετ με θεωρίες για το τι πραγματικά έχει γίνει, όπως καλή ώρα τώρα με το Lost.
  
  
  
• Titanic
  Πολύς κόσμος την μισεί αυτή την ταινία. Και όμως κάθε φορά που την βλέπω μου δημιουργεί πιο πολύ ενδιαφέρον. Όλα είναι άψογα (εκτός από τον DiCaprio). Σκηνοθεσία, σενάριο, σκηνικά, χαρακτήρες, ιστορικό background, τα πάντα. Την θεωρώ το απόλυτο παραμύθι. Το ότι γυρίστηκε σε μια εποχή όπου δεν χρησιμοποιούντουσαν πολύ τα ειδικά εφφέ είχε μεγάλη σημασία - αν η ίδια ταινία γυρίζονταν τώρα ψηφιακά δε νομίζω να είχε τον ίδιο αντίκτυπο.
  
  
• The Rock / Armageddon
  Στις δύσκολες εποχές των πανελληνίων εξετάσεων, Ο Michael Bay μας κρατούσε συντροφιά πορώνοντάς μας με απίθανα action movies. To soundtrack από το The Rock ήταν εν μέρει υπεύθυνο για να περάσω στο ΕΜΠ (επειδή η πορωτικά γρήγορη μουσική του με ανάγκαζε να λύνω τις εξισώσεις πιο γρήγορα από ότι χωρίς). Η τελική σκηνή με τα πράσινα σήματα καπνού ακόμα μου φέρνει ανατριχίλες όποτε την βλέπω. Το Armageddon ήταν τρελλή αμερικανιά αλλά το υπερμοντάζ δούλεψε μια χαρά για μένα.
  
  
• Dead Poets Society
  Ήταν η πρώτη ταινία που έκλαψα κανονικά και με το νόμο. Καταθλιπτική αλλά άψογη.
  
  
  
• Amadeus
  Αααα, τι να πει κανείς για το Amadeus! Την επόμενη μέρα πήρα τα άπαντα του Mozart. Άψογη στα πάντα, και μάλλον το καλύτερο σενάριο που έχω δει σε ταινία. Με ενδιέφερε πάντα να μάθω τρόπους σκέψης, και αυτή η ταινία δίνει με τον καλύτερο τρόπο το πως μια σύνθεση γεννιέται. Είδα και το θεατρικό έργο πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία - το οποίο είναι 10 φορές χειρότερο και με έκανε να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο τη δουλειά τους. Μπράβο!
  

Δεν είμαι σίγουρος ποια από αυτές ίσως να είναι η αγαπημένη μου ταινία. Αλλά ξέρω σίγουρα ποια είναι η χειρότερη ταινία που έχω δει ever: The Russian Ark. Είναι αυτή η ταινία όπου όλο το έργο είναι μία μοναδική συνεχόμενη λήψη - 90 λεπτά! Αλλά δε βρήκα καθόλου υπόθεση, ιστορία, χαρακτήρες... απλά δεν είναι καθόλου το στυλ μου.

Πάσα στους: Μπέλλος, ngeor, diki, adamo, spitaki, lazopolis...

Ζέστη...

Χτύπησε 32 βαθμούς σήμερα ο υδράγυργος εδώ... τρελλή ζέστη, δεν μπορείς να μείνεις στον ήλιο πολλή ώρα. Συνέπεσε με την αλλαγή της ώρας (για κάποιο λόγο αλλάζει μια εβδομάδα νωρίτερα εδώ από ότι στην ευρώπη!).

Την άλλη εβδομάδα πάμε πάλι ΝΥ για πειράματα για 3 εβδομάδες...εκεί ακόμα πέφτει στα αρνητικά τα βράδια. Θα είναι κάποια αλλαγή!

300 #2

Ο Ηρόδοτος είναι η κύρια ιστορική πηγή για τη μάχη των Θερμοπυλών. Τη δεκαετία του 60 φτιάχτηκε μια προηγούμενη ταινία που να δίνει τα γεγονότα, την οποία είδε ο Frank Miller και έγραψε το graphic novel του. Στο οποίο τώρα βασίζεται το "300". Δηλαδή είναι μια ταινία που είναι βασισμένη σε ένα graphic novel που ήταν βασισμένο σε μια άλλη ταινία που ήταν βασισμένη σε ένα βιβλίο το οποίο ήταν βασισμένο......

Τελικά το 300 είναι αρκετά καλό. Άρεσε σε όλους μας παρόλη τη βία και τους πομπώδεις διαλόγους. Δεν είναι φοβερή, αλλα είναι καλύτερη από όλα τα Troy, Alexander και δε συμμαζεύεται. Δίνει με αρκετή λεπτομέρεια τη μάχη που κράτησε 3 μέρες αλλά και το τι συνέβαινε στην Σπάρτη παράλληλα. Σεναριακά δεν υπάρχουν φοβερές εντάσεις. Υπάρχουν κάποια στοιχεία ερωτικά, κοινωνικά, και λυπητερά, αλλά η ταινία δεν είναι τόσο για τους χαρακτήρες. Είναι για να δείξουν τη μάχη και αυτό το κάνουν τέλεια. Τα χρώματα είναι απίστευτα τέλεια δίνοντας μια σουρεαλιστική εικόνα, η οποία δεν είναι απαραίτητα ιστορικά ακριβής αλλά είναι πιο κοντα στο μύθο.

Thumbs up!

Lost Review

Αυτή την εβδομάδα το review που έγραψα για το τελευταίο επεισόδιο του Lost (το οποίο ήταν πολύ δυνατό!) φιλοξενείται στο epipantos, μαζί με τον flareman. Θα είναι καλά αν μπορέσουμε να το μονιμοποιήσουμε κάπως. Εκεί έχουνε reviews και από τα προηγούμενα επεισόδια του season αυτού.

Αυγουλιέρα

Πήγαμε χθες στη συναυλία της Aguilera στο Staples Center εδώ δίπλα (εδώ παίζουν και οι Lakers btw). Ήταν βασικά η πρώτη συναυλία μεγάλου καλλιτέχνη που έχω πάει. Είχαμε πάει στους Eagles πέρυσι αλλά αυτοί ήτανε κάτι γεροντάκια που καθόντουσαν σε καρέκλες όλη την ώρα και δεν είχε και πολύ χαβαλέ (αν και όμορφη εμπειρία για $40) - έχουνε και το best selling album ever στις ΗΠΑ. Είδαμε και την Celine Dion νωρίτερα φέτος αλλά αυτή ήτανε άλλη φάση και όχι συναυλία στυλ - μάλλον πιο πολύ σαν σόου.

Η Aguilera λοιπόν ήτανε δυνατή εμπειρία. Εκτός του ότι τραγουδάει πολύ (μα πάρα πολύ) καλά, είχανε στήσει διάφορα ψιλό-σκετσάκια για να συνοδεύουν τα τραγούδια που είχανε αρκετό ενδιαφέρον. Φοβερή σκηνική παρουσία και κινήσεις, γέμιζε τη σκηνή ακόμα και μόνη της. Τα τραγούδια τα ερμήνευσε τέλεια, η κοπέλα έχει φοβερή φωνή. Επιπλέον, στους θεατές είχε τρελλές γκόμενες! Πρέπει ένα 70% του κόσμου να ήταν κοπέλες, και ήταν η μια καλύτερη από την άλλη και την άλλη και την άλλη και την άλλη... Ακόμα και η Ντόρα συμφωνούσε. Εκεί ψηλά που ήμασταν εμείς στις ψηλές θέσεις ήτανε κυρίως κάτι κινέζες και μεξικάνες, αλλά όσο κατέβαινες τις θέσεις προς τις χαμήλες (και αυξανόταν οι τιμές των εισιτηρίων), ευθέως ανάλογα ανέβαινε η ποιότητα του κόσμου.


Το μόνο κακό διαπίστωσα τελικά ότι είναι η ποιότητα του ήχου σε ένα κλειστό στάδιο. Η ακουστική δεν είναι και φοβερή, υπάρχουν πολλές ανακλάσεις από παντού και αρκετές φορές ακούγονται οι φωνές κάπως "τσιριχτές". Η διαφορά ήταν αρκετά εμφανής αφού επισκεύτηκα τα διάφορα σόου στο Vegas που ήτανε μεν σε κλειστά θέατρα αλλά έχουν καλά σχεδιασμένα ακουστική και δεν ακούγονται ηχώ κτλ.

Αυτά για την ώρα... την άλλη εβδομάδα είναι spring break εδώ και είπαμε να επισκευτούμε αυθημερόν το Vegas για φαϊ και το Phantom of the Opera...(!)

Πώς πήγαν οι αγορές...

Πριν μερικές μέρες έγραψα ένα πόστ για 3 αγορές που θα έκανα. Να δούμε πως πήγανε.

1. USB Car Stereo

Το Kenwood που πήρα για $130 δεν έχει φοβερή ποιότητα ήχου σε σχέση με τον factory installed dedicated ενισχυτή που είχε πάνω η Mustang, αλλά το USB είναι απίστευτα βολικό. ¨Εγραψα καμιά 200αριά τραγούδια στο 1GB USB στικάκι μου (που τα έχει τώρα το amazon για $10 μαζί με shipping!) και ακούω λίγα λίγα. Προχθές ξετρελάθηκα με αυτό το καταπληκτικό καινούργιο τραγούδι της Παπαρίζου που παίζει στην εισαγωγή της σειράς του Mega Μαζί Σου. Το κατέβασα, το πέρασα στο στικάκι και το άκουγα την ίδια μέρα τέρμα! Ιδανικά το επόμενό μου στέρεο θα έχει WiFi και ενσωματομένο σκληρό, ώστε να τον βλέπω από το σπίτι με wireless σαν υπολογιστή και να πετάω μέσα τραγούδια on the fly...


2. Prescott

Αρκετά μεγάλη διαφορά ο 3GHz 1MB cache prescott από τον 2.8GHz 512KB cache northwood. Τα vista τρέχουν άνετα και μάλλον η τροχοπέδη τώρα είναι η μνήμη, αν και μόνο με αρκετά applications ανοιχτά φαίνεται να ζορίζεται, οπότε όλα καλά μέχρι τώρα. Είναι εντυπωσιακό πάντως πώς το PC το έχω πρακτικά το ίδιο εδώ και 3.5 χρόνια και μπορεί και τρέχει τα Vista. Βέβαια είχα σκάσει γύρω στα $2K τότε, συν τις μικρές αναβαθμισούλες τελευταία, αλλά και πάλι...


3. Media Adapter

Το συγκεκριμένο που πήρα για να παίζει τα MP3 στο σαλόνι είναι τεχνολογίας 2004 και δεν βγαίνει πια, και έχει τα προβληματάκια του: o server που έχει by default δεν πάιζει καλά, και το wireless ίσως διακόπτεται κατά καιρούς. Αλλά ευτυχώς και ο Windows Media Player (από την έκδοση 11 και μετά) μπορεί να κάνει stream τραγούδια, αν και εγώ κατέβασα το φοβερό και ελαφρύ twonky το οποίο κάνει τα πάντα (One to serve them all... λένε στο website τους!). Γενικά είναι ανοιχτά τα πρωτόκολλα οπότε μπορεί κάποιος να έχει οποιαδήποτε client συσκευή και οποιαδήποτε server για να μεταφέρονται τα τραγούδια. Το Netgear που πήρα είναι μόνο $30 πια, αλλά υπάρχουν και κάτι γαμάτα με $200-$300 που λειτουργούν τέλεια και έχουν δικό οτους remote control με τεράστια touchscreen οθόνη (πχ Ruko, squeezebox, d-link, αλλά και το AppleTV σύντομα). Όπως και να έχει, ένα τέτοιο μηχανηματάκι που να κάνει stream τραγούδια, φωτογραφίες και βίντεο από οποιαδήποτε PC στο σαλόνι αχρηστεύει την ανάγκη ενός dedicated PC.



4. iPod Shuffle


Αυτό το πήρα λίγο αργότερα και είναι μάλλον η καλύτερη αγορά από τις 4, και το πρώτο μου Apple προϊόν (αφού λατρεύω και τόσο τον Steve). Είναι πραγματικά ένα έργο τέχνης και μηχανικής! Φοβερή ποιότητα ήχου, ελάχιστο μέγεθος (όσο ο αντίχειρας βασικά), απλή λειτουργία, τέλεια σχεδίαση. Επιπλέον, έχει για τα πάντα μία και μοναδική mini-jack σύνδεση. Εκεί μπαίνουν τα ακουστικά, μεταφέρεται η μουσική (μέσω usb) και φορτίζει! Άψογο. Τώρα το χρησιμοποιώ στο τρέξιμο και δίνει φοβερό boost. Πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορέσει να υπάρξει version 3, καθώς δε μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, πέρα ίσως από βελτιώσεις στη χωρητικότητα και την μπαταρία.

Friedman & Παιδεία

Ο Πρόεδρος του USC έχει κάτι κυριλέ διάλέξεις μία φορά το χρόνο, όπου έρχεται και καλά κάποια σημαντική προσωπικότητα για να μας δώσει το φως. Έχουν έρθει πχ στο παρελθόν η Θάτσερ, ο G.W.Bush (πριν γίνει πρόεδρος), ο Κίσινγκερ κτλ. Φέτος είχε τον Thomas Friedman.

Ήτανε ίσως η καλύτερη ομιλία που έχω πάει ποτέ! Είχα αρχίσει να διαβάζω από το νέο του βιβλίο The World is Flat, και παλιότερα λίγα αποσπάσματα από το Lexus και η Ελιά. Ο τύπος έχει 3 βραβεία πούλιτζερ όντας δημοσιογράφος στους NY Times ως εξωτερικός συντάκτης. Έχει απίστευτη ευφράδεια και μεταδοτικότητα, ένας από τους ανθρώπους που έχουν τεράστιο χάρισμα στο να εξηγούν. Όχι μόνο ήταν ο ίδιος φοβερός, αλλά και το θέμα που κάλυπτε ήταν φοβερά ενδιαφέρον (το μέλλον της ανθρωπότητας στον 21ο αιώνα βασικά).



Μερικά καλά σημεία:

• "The stone age did not end because we ran out of stones" (ερωτώμενος τι θα γίνει με την επερχόμενη πετρελαϊκή κρίση)
• Η γιαγιά του λέει του είπε όταν καθόντουσαν μπροστά στο τζάκι "You cannot trust a country that searches through google" (διότι δεν πρέπει να ψάχνεις κάτι παλιό αν έχεις πρόβλημα, πρέπει να είσαι original και να βρίσκεις καινούργια πράγματα συνεχώς)
• "Whatever can done, will be done" (αναφέροντας ότι υπάρχουν πια τόσοι πολλοί εργάτες και εταιρίες που οι καλές ιδέες είναι απλώς θέμα χρόνου να υλοποιηθούν).

Το βασικό μότο της ομιλίας του (και του βιβλίου του) είναι ότι πια με το dot com boom στην αλλαγή της χιλιετίας, 1 τρις δολλάρια ξοδεύτηκαν για περαστούνε οπτικές ίνες παγκοσμίως και ο κόσμος είναι πια πολύ μικρός. Κάποτε (λέει) κυριαρχούσαν οι χώρες, μετά οι εταιρίες, αλλά τώρα είναι τα άτομα. Αυτό έρχεται σε συμφωνία με το person of the year της περασμένης χρονιάς για το Time - αν και το βιβλίο του έχει βγει νωρίτερα! Αυτό που έγινε λέει την περασμένη δεκαετία είναι ότι αναπτύχθηκε η δυνατότητα να ψηφιοποιηθούν τα πάντα. Αναπτύχθηκαν τα εργαλεία ( με τα windows 95 και μετά, το ίντερνετ, κτλ) ώστε ο κόσμος να μην έχει ανάγκη πια πολλά πολλά. Ο καθένας μπορεί να πετύχει κάτι καλό εύκολα πια. Αναφέρθηκε έτσι στο outsourcing των εταιριών στην ινδία, όπου αν πάρει κανείς τηλέφωνο τώρα σε helpdesk της Dell ή της Delta Airlines πχ, ο τυπάς είναι σε ένα γραφειάκι στην Ινδία (όπου έχουν φθηνότερη αγορά).

Έχω κάτσει σε ομιλίες στην πρώτη σειρά και σχεδόν να κοιμάμαι από αυτά που λέει ο εκάστοτε ομιλητής. Τώρα στον Friedman ήμασταν κάπου στον δεύτερο εξώστη και παρόλα αυτά είχα γύρει μπροστά για να μπορέσω να ακούσω λίιιιιγο καλύτερα, αν και ελάχιστα φαινόταν το προσωπό του. Δεν βαρέθηκα όμως ούτε λεπτό! Ο τύπος ήταν φοβερός.

Στο τέλος τα έμπηξε και στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ που δεν έχει προσαρμοστεί πλήρως σε αυτές τις νέες συνθήκες. Δεν μεγαλώνουν με σωστές λογικές οι νέοι έλεγε. Και σκεφτόμουνα παράλληλα εγώ όλες τις βλακίες που γίνονται αυτή την ακαδημαϊκή χρονιά στην Ελλάδα με την παιδεία. Εδώ αν χαθεί έστω και μία ώρα μάθημα θα κάνουν το παν να αναπληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται, και στην ελλαδίτσα έχουν χαθεί τόσες και τόσες ώρες (πολλαπλασιάστε επί των αριθμό των μαθητών/φοιτητών) οι οποίες ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΝΕ ΠΙΣΩ. Όχι ότι δεν έχουν δίκιο (το οποίο είναι άσχετο θέμα σε αυτή τη φάση), αλλά είναι παντελώς χαζή η αντιμετώπιση πως αντί να κάνουμε κάτι μέτρια ας μη το κάνουμε καθόλου! Δεν υπάρχει η πολυτέλεια πια στον κόσμο που ζούμε να μην είναι κάποιος τέλεια εξοπλισμένος και μορφωμένος, αλλιώς με το που ξεμυτήσουμε λίγο από το χωριό μας θα μας φάνε λάχανο.

Έχει να κάνει με αυτό που πολύ εύστοχα έθιξε ο Δήμου τελευταία: Στις περισσότερες χώρες κάνουνε μεταρυθμίσεις όταν στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να κάνουμε επαναστάσεις...