Το ενεργειακό μας μέλλον

Το Caltech αυτό το εξάμηνο έχει μια σειρά ομιλιών κάθε Παρασκευή όπου επιστήμονες (σε αντιθεση με δημοσιογράφους, πολιτικούς κτλ) μιλάνε για την ενεργειακή κρίση στον πλανήτη μας και πού θα βρούμε (αν βρούμε) την απαιτούμενη ενέργεια για να τα βγάλουμε μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα. Σκοπεύω να πάω αυτή την εβδομάδα στην ομιλία τους, αλλά για τους υπόλοιπους ευτυχώς έχουν ένα καταπληκτικό website όπου έχουν ανεβάσει online όλες τις ομιλίες σε video μαζί με τις παρουσιάσεις! Το site είναι το nrg.caltech.edu, και προτείνω οπωσδήποτε να δείτε την πρώτη ομιλία από τον Steve Koonin, όπου συνοψίζει με εξαιρετικό τρόπο την τωρινή κατάσταση. Ο τύπος είναι κορυφή.

Νομίζω είναι εύκολα στο Top5 ομιλιών που έχω δει ποτέ.

Hint: Χρειαζόμαστε 100W για να επιβιώσουμε βιολογικά σε αυτή τη ζωή, αλλά ο μέσος όρος κατανάλωσης ενέργειας για τον καθένα μας είναι κάπου 10000W ! Δηλαδή ξοδεύουμε 100 φορές παραπάνω ενέργεια από όση χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Η Αμερική είναι πρώτη σε κατανάλωση, αλλά και η Ελλάδα είναι αρκετά ψηλά σε αυτό τον χάρτη μαζί με Αγγλίες, Γερμανίες κτλ. (Δείτε τα slides της ομιλίας του Koonin).

To Wii τρελλάθηκε!

Πριν ένα χρόνο γράφαμε πως το Wii μπορεί να έκανε την έκπληξη στις παιχνιδομηχανές νέας γενιάς επειδή ήταν φθηνότερο ($250 έναντι $600 του PS3 τότε, τώρα το PS3 είναι $400), και έτσι έγινε: το Wii έχει παραπάνω πωλήσεις και από το PS3 και από το Xbox 360.

Όμως φαίνεται πως έχει πετύχει όχι μόνο για την τιμή! Αυτή τη στιγμή το Wii μπορεί να το βρει κανείς όχι με παρακάτω από $500(!), και τυπικές τιμές είναι γύρω στα $600. Αυτό που έγινε είναι πως πλησιάζουν οι γιορτές και η Nintendo δεν μπορεί να πράγει αρκετές κονσόλες για να καλύψει τη ζήτηση. Ταυτόχρονα, βγήκε πριν μερικές μέρες το Super Mario Galaxy, ένα εκπληκτικό παιχνίδι που αλλάζει τα δεδομένα και τους έχει αφήσει όλους άναυδους. Η έκδοση του παιχνιδιού οδήγησε στην περαιτέρω αύξηση της ζήτησης.

Αν ήταν μόνο η τιμή και όχι η ποιότητα της κονσόλας, τότε το Wii δεν θα έπρεπε να πουλάει καν στα $500. Και όμως αφού ο κόσμος ακόμα το θέλει, πάει να πει πως έχουν εκτιμήσει παραπάνω τα τον παράγοντα διασκέδαση πέρα από τα γραφικά.

Nintendo rulez!

Themos Podcast Episode 0

Χωρίς πολλή σκέψη, η πρώτη απόπειρα για ένα νέο ελληνικό podcast!

Download MP3: Episode 0

Podcast feed: click here


Τα επεισόδια για γίνονται post και εδώ, αλλά θα υπάρχουν κυρίως στο δικό τους χώρο:
themos-podcast.blogspot.com


Shownotes:

- Γιατί ένα νέο ελληνικό podcast?
- Status ελληνικών podcasts
- Vista
- Apple Products, iPhone, iPod Touch
- Ταινίες: American Gangster, Beowulf in IMAX 3D

Music (podsafe music network):

Rock Bollywod, AjT

New York City Guide #10: Σύνοψη

Σε αυτό το τελευταίο τμήμα του οδηγού θα ασχοληθούμε με διάφορες λεπτομέρειες για τη Νέα Υόρκη που για διάφορους λόγους δε χώραγαν ή δεν ήταν σχετικές με τα προηγούμενα τμήματα του οδηγού.



Θέα προς το νότιο Μανχάταν και το Empire State

Ας ξεκινήσουμε από τα ξενοδοχεία. Όταν βρίσκεσαι στο Μανχάταν νοιώθεις πως είσαι στο κέντρο του κόσμου, πως και να χαθεί όλη η υπόλοιπη γη δεν θα καταλάβεις τίποτα. Κι αυτό το πληρώνεις με το παραπάνω στα ξενοδοχεία.



Ανάμεσα στους ουρανοξύστες υπάρχουν και αρχιτεκτονικά διαμάντια από μια άλλη εποχή, όπως ο καθεδρικός ναός του San Patrick

Ένα τυπικό, ψιλο-καλό ξενοδοχείο μέσα στο Μανχάτταν θα κοστίσει μεταξύ $250-$300 την βραδιά για το δωμάτιο. Φαίνεται πολύ, και είναι. Τα φθηνότερα deals είναι hostels όπου είναι βασικά κοιτώνες για 4-12 άτομα, με κοινό μπάνιο. Είναι κλασική νεανική λύση και πολύ διασκεδαστική και καλή ευκαιρία για να γνωρίσει κανείς νέο κόσμο (κάντε google hostel nyc για προτάσεις). Εκεί χρεώνουν άνα άτομο γύρω στα $30-$35 την μέρα το άτομο, το οποίο φαίνεται λίγο αλλά αντιστοιχεί σε ~$130 τη μέρα για ένα μικροσκοπικό δωμάτιο χωρίς μπάνιο, και πιθανότατα δεν θα είναι στο κεντρικό Μανχάταν. Με τιμές κοντά στα $200 υπάρχουν δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο, αλλά και πάλι θα είναι μακριά ή δεν θα είναι τόσο καλά. Οπότε με τιμές στα $25ο και πάνω αρχίζουν τα αξιόλογα δωμάτια.



Το εσωτερικό του Guggenheim museum, με τον χαρακτηριστικό σπειροειδή διάδρομο

Το αγαπημένο μου ξενοδοχείο/hostel στο Μανχάταν (έχω μείνει αρκετές φορές) είναι το Chelsea Star Hotel. Δεν είναι τίποτε το εντυπωσιακό, αλλά τα δωμάτια είναι προσεγμένα και καθαρά, και επίσης είναι ίσως στο πιο στρατηγικό σημείο της πόλης, 30th Street & 8th Avenue. Είναι δίπλα στο Penn Station (που περνάνε πολλά τρένα και μετρό), είναι 20 λεπτά περπάτημα από την Times Square, 30 λεπτά από το Greenwich Village (7 λεπτά με το μετρό), και έχει πάρα πολλά μαγαζιά, μπαράκια και εστιατόρια στην άμεση γειτονιά του. Τέλος, είναι μικρό και βολικό καθώς έχει δωμάτια για όλα τα βαλάντια, από shared hostel-type δωμάτια μέχρι μεγάλα superior δωμάτια με θέα και King Bed (για το ανάλογο αντίτιμο φυσικά).



Μια απλή καντίνα στο δρόμο, με θέα το αγέρωχο Empire State

Τι άλλο λοιπόν για τη Νέα Υόρκη? Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άπειρα ακόμα πράγματα να κάνει κάποιος. Υπάρχουν τα τουριστικά πράγματα, όπως η επίσκεψη στο άγαλμα της Ελευθερίας, αν και δε θεωρώ ότι αξίζει εκτός του ότι να λέτε ότι πήγατε στο άγαλμα (φαίνεται καλά από το Battery Park απέναντι). Υπάρχει η Times Square, αλλά θα περάσετε από εκεί ούτως ή άλλως και δε χρειάζεται να το αναφέρω - πάντα έχει κάτι ενδιαφέρον εκεί. Υπάρχει η καλύτερη όπερα στον κόσμο, η Metropolitan με εξαιρετικές παραστάσεις. Υπάρχουν πολλές πανέμορφες γειτονιές έτοιμες για εξερεύνηση με εκπλήξεις σε κάθε γωνία: Soho, Little Italy, Chinatown, Alphabet City, κ.ά. Αν είστε πιο τολμηροί περάστε και μια βόλτα από το μαύρικο Harlem στα βόρεια.



Μερικές γωνιές της Νέας Υόρκης αποπνέουν αέρα από παλιότερους, γραφικούς καιρούς

Όμως πιο σημαντικό από όλα αυτά είναι να προσέξετε τον κόσμο της Νέας Υόρκης. Η πόλη είναι ο καθρέφτης των ανθρώπων που έχουν ζήσει και ζούνε σε αυτή: ο μέσος όρος ηλικίας είναι μόλις πάνω από 30 χρόνια (πώς να αντέξει στον τρελλό ρυθμό της ένας μεσήλικας?). Επομένως, σταματήστε και κοιτάξτε γύρω τον κόσμο: επιχειρηματίες, φοιτητές, businessmen, μαγαζάτορες, άστεγοι, ταρίφες, μοντέλα, καλλιτέχνες, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Προσπαθήστε να βγείτε έξω και μη φοβάστε να μιλήσετε με τον κόσμο: μερικές κουβέντες από κάποιον που ζει εκεί θα σας δώσουν πιο σαφή εικόνα από οποιαδήποτε οδηγό, και θα είναι τμήμα της εμπειρίας του Μανχάταν. Όταν ψωνίσετε κάτι, ποιάστε κουβέντα στον ταμία για τη ζωή και για προτάσεις. Στην καφετέρεια, μιλήστε άφοβα στον διπλανό σας. Στο εστιατόριο, κάντε πλάκα με τις σερβιτόρες. Στα μπαρ, πλησιάστε ξένο κόσμο χωρίς φόβο και πάθος.



Το νότιο Μανχάταν, με λίγο μεγαλύτερο exposure time από το φυσιολογικό

Ποιά είναι καλή ταινία για να πάρει κανείς μια καλή ιδέα για το κλίμα στη Νέα Υόρκη? Βασικά ταινία συγκεκριμένα δεν με έχει ικανοποιήσει καμία. Υπάρχουν όμως τουλάχιστον 2 σειρές,το Sex and the City και το Friends που έχουν πιάσει καλά το σφυγμό της πόλης, ειδικά το πρώτο. Δεν θα είναι άσχημη ιδέα να δείτε μερικά επεισόδια για προθέρμανση πριν το ταξίδι.



Το Chrysler building είναι ίσως το μόνο κτίριο που μπορεί και να είναι ομορφότερο από το Empire State - ένα αληθινό κόσμημα στο skyline

Φεύγοντας από τη Νέα Υόρκη, η αίσθηση που σου αφήνει είναι λες και μόλις τέλειωσες ένα one night stand. Σε εξιτάρει, σε ζαλίζει, σου δίνει υπέροχες εμπειρίες, σε αλλάζει σαν άνθρωπο, όμως πρέπει να φύγεις πάντα νωρίτερα από όσο θα ήθελες, και έτσι μένεις στα κρύα του λουτρού, και ίσως να μην την ξαναδείς ποτέ. Για αυτό και η Νέα Υόρκη είναι τελικά η μεγαλύτερη ερωμένη από όλες.

The Big Bang Theory

Τελικά από όλες τις σειρές που άρχισα να βλέπω φέτος, μονάχα μία νέα σειρά με κράτησε: το Big bang Theory. Μαζί με το κλασικό House, είναι οι μόνες σειρές που παρακολουθώ φέτος.



O Sheldon είναι όλα τα λεφτά φυσικά!

My MRI scan

Αυτή είναι η φάτσα μου (περίπου) όπως την έβγαλε η μαγνητική τομογραφία. Cool!


O καλός φίλος Δημήτρης που τώρα είναι postdoc σε Biomedical Imaging, έψαχνε κάποιο θύμα για να κάνει calibrate κάτι μετρήσεις στο MRI. Από περιέργεια πιο πολύ, προσφέρθηκα να καθήσω για 30 λεπτά περίπου στο εσωτερικό του μηχανήματος για να δοκιμάσω την εμπειρία. Ήταν αρκετά τρομακτική στην αρχή, άλλα προς το τέλος αρκετά βαρετά.




Αυτό είναι το μηχάνημα που με βάλανε. Στην αρχή φοβάσαι: πρέπει να βγάλεις οτιδήποτε μεταλλικό αντικείμενο, πρέπει να φορέσεις ωτασπίδες (για τους δυνατούς ήχους), και πρέπει να φορέσεις κάτι ακουστικά (για προστασία και για μυνήματα από τον χειριστή). Μετά σου βάζουνε μια μικρή μάσκα (σαν grid με περίοδο 5-10 εκατοστά) πάνω στο κεφάλι, και από εκεί και μετά ξαπλώνεις και δεν μπορείς να κινηθείς. Η μηχανή σε παίρνει μέσα.

Εκεί αρχίζουν κάπως τα δύσκολα. Είναι εξαιρετικά μικρός και κλειστοφοβικός ο χώρος, μόλις 10-20 εκατοστά από τα μάτια υπάρχει το τοίχωμα. Δεν μπορείς να κινηθείς, και δεν μπορείς να μιλήσεις καθώς εξαιτίας των δυνατών θορύβων δεν θα σε ακούσει κανείς. Η μόνη επαφή με τον έξω κόσμο είναι ένα μικρό κουμπάκι, όπου μπορείς να το πιέσεις για να σταματήσει η διαδικασία. Είναι σχεδόν απόλυτες στιγμές μοναξιάς.


Αυτό είναι το κρανίο μου:
(φαίνεται μέχρι και το καρούμπαλο που έχω στο πάνω αριστερό μέρος του κεφαλιού μου)






Στο τέλος αυτό που παράγεται είναι μια 3D εικόνα, με διαστάσεις 256x256x256 pixels. Από αυτή την εικόνα μπορείς να δεις όλες τις τομές του εγκεφάλου, αλλά και να φτιάξεις τρισδιάστατη απεικόνιση του brain matter.




Από ότι μου είπανε οι μηχανές MRI κοστίζουν γύρω στα $1Μ ανά tesla ( είναι η ένταση του μαγνητικού πεδίου, όσο μεγαλύτερη τόσο μεγαλύτερη η ανάλυση και ευκρίνεια της εικόνας). Η μηχανή που πειραματίστηκα ήτανε 3 tesla. Ένα τέτοιο scan κοστίζει γύρω στα $500, χωρίς την διάγνωση (που μπορεί να είναι αρκετά παραπάνω).


Η φυσική λειτουργία του MRI είναι καθαρά κβαντομηχανική, και ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για το πώς μια θεωρία στη φυσική (που ανακαλύφθηκε αρχικά το 1930) μπορεί να μετεξελιχθεί σε πρακτική εφαρμογή. Πρώτα βάζουνε αυτό το ισχυρό μαγνητικό πεδίο παράλληλα στο σώμα, το οποίο βασικά ευθυγραμμίζει τα άτομα του υδρογόνου στα μόρια του νερού στο σώμα με μια διεύθυνση (διότι το υδρογόνο είναι σαν ένα μικρό μαγνητάκι και αυτό). Μετά ρίχνουνε σύντομα RF pulses (μικρά ηλεκτρομαγνητικά κύματα), τα οποία σύμφωνα με την κβαντομηχανική αν είναι στη συχνότητα που συντονίζεται το υδρογόνο τότε αναγκάζουν τα άτομα αυτά να αλλάξουν φορά (στο μαγνητικό τους πεδίο) για ένα μικρό διάστημα. Απορροφούν την ενέργεια, αλλάζουν φορά, αλλά σύντομα θα την απελευθερώσουν πάλι με τη μορφή ενός νέου ηλεκτρομαγνητικού κύματος. Αυτό είναι και το σήμα που ανιχνεύουν οι ανιχνευτές (τυπικά υπεραγώγιμοι για ελαχιστοποίηση του θορύβου).

New York City Guide #9: Natural History Museum

Ένα από τα διαμάντια της Νέας Υόρκης είναι το εκπληκτικό μουσείο φυσικής ιστορίας, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο Central Park και αυτό (από την αντίθετη πλευρά που είναι το Metropolitan). Έχω πάει 2-3 φορές μέχρι τώρα, και κάθε φορά με εντυπωσιάζει ο πλούτος των συλλογών που έχει.


To Hayden Planetarium δεσπόζει στην εξωτερική όψη του μουσείου

Από απολιθώματα δεινοσαύρων άλλο τίποτα. Τεράστιοι τυραννόσαυροι ανακατασκευασμένοι σχεδόν 100%, κλέβουν την παράσταση. Μετά υπάρχουν ανθρώπινα απολιθώματα, σκελετοί και κρανία από δεκάδες χιλιάδες χρόνια προ χριστού, και ανατριχιάζεις και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος ζούσε εκείνη την εποχή.


Ο T-Rex σε όλο του το μεγαλείο

Φυσικά υπάρχουν και άπειρες άλλες συλλογές από πέτρες, γεωλογικά ευρήματα, άλλα ζώα και πουλιά, φυτά, και γενικά ότιδήποτε υπάρχει πάνω στον πλανήτη γη, μπορεί να το βρει κανείς εκεί.


Αστεροειδείς, κομήτες, και άλλα καλούδια

Το πιο εντυπωσιακό όμως τμήμα του μουσείου είναι το τμήμα αφιερωμένο στο διάστημα και το σύμπαν. Ακριβώς πάνω από το χώρο αυτό "κρέμεται" ίσως το καλύτερο πλανητάριο στον πλανήτη, το Hayden. Εκεί υπάρχει μια ημισφαιρική αίθουσα που προβάλλει ταινίες στο θόλο, και είναι μάλλον η πιο πειστική κινηματογραφική εμπειρία που έχω ζήσει αφού το καμπύλο σχήμα του θόλου δημιουργεί την πιο τρισδιάστατη εμπειρία που έχω δει χωρίς ειδικά γυαλιά. Έχει δύο σόου, αξίζουνε και τα 2, και είναι σίγουρα κάτι που δεν το βλέπεις εύκολα αλλού. Το πλανητάριο στην Ελλάδα είναι και αυτό καλό αλλά δεν έχει σφαιρικό θόλο, και νομίζω χάνει το effect του 3D για χάρη της ξεκούραστης θέασης. Επίσης, τα έργα που παίζουνε στο Hayden είναι ειδικά φτιαγμένα για αυτό. Το Hayden διαθέτει τον καλύτερο (από ότι λένε) αστροπροτζέκτορα στον κόσμο, ένα τεράστιο μηχάνημα που βγαίνει στην μέση της αίθουσας και προβάλλει τα αστέρια και τον βραδυνό ουρανό σε εκπληκτική λεπτομέρεια. Ο προτζέκτορας αυτός μπορεί και λειτουργεί παράλληλα με την ταινία, και έτσι είναι φτιαγμένοι σε αρκετά σημεία να κάνουν overlap.

Είναι και αυτό τεράστιο μουσείο σαν το Metropolitan, αλλά ίσως μπορεί να συνδιαστεί σε μια μέρα που θα περιλαμβάνει και βόλτα στο Central Park.

Orlando Airport

Το αεροδρόμιο του Orlando είναι μόλις το δεύτερο που έχω πάει παγκοσμίως και έχει free Wi-Fi (μετά το Las Vegas). Το να βλέπεις τα email σου και να γράφεις wall posts ενώ στέκεσαι στην ουρά επιβίβασης είναι σκέτη γλύκα! Το iPod Touch μου είναι πανευτυχές.

A geek's heaven

Miami + Cuban restaurant + free wi-fi + iPod touch + blog post = LFE

Miami

After some impulse acting, we are on our way to Miami (250 miles south of here). We should be back by 4am later today.

- Posted from iPod Touch

New York City Guide #8: Shopping

Άφησα τα ψώνια προς το τέλος αυτής της σειράς οδηγών διότι η κατάσταση έχει αλλάξει τα τελευταία 5-10 χρόνια όσον αφορά την Ελλάδα και το εξωτερικό.


Κάποτε στην Ελλάδα είχαμε μόνο μικρά επαρχιακά μαγαζάκια, και τότε πράγματι πήγαινες στις πόλεις του εξωτερικού και έβλεπες πολλά και απίθανα καινούργια και διαφορετικά πράγματα. Τότε έφερνες από έξω ένα δώρο πίσω και είχε τεράστια αξία για τον παραλήπτη γιατί ήταν μοναδικό.


Όμως τώρα τελευταία, πολλά ευρωπαϊκά και αμαερικάνικα μαγαζιά έχουν ανοίξει στην Ελλάδα καταστήματα. Μια βόλτα στο The Mall ή το Attica είναι πολύ παρόμοια με μια βόλτα σε αντοίστοιχες εγκαταστάσεις του εξωτερικού, και τα προϊόντα είναι πολύ συχνά παρόμοια ή αντίστοιχα.


To Time Warner Center, στη νοτιοδυτική γωνιά του Central Park.

Επίσης, με την εξάπλωση του ίντερνετ και την εξάπλωση των εταιριών εκεί δεν υπάρχουν πια "κρυφές" εκπλήξεις. Σχεδόν οτιδήποτε επιθυμεί η καδριά του καθένα μπορεί να βρει αν υπάρχει και να το παραγγείλει online άμεσα. Για αυτούς τους λόγους, δε θεωρώ ότι αξίζει κάποιος να επισκεφτεί πια τη Νέα Υόρκη (και οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη) με κύριο λόγο τα ψώνια.


Αυτό φυσικά δε σημαίναι ότι δεν θα γίνουν αγορές, με την ευκαιρία της παρουσίας μας εκεί! Άλλωστε μια βόλτα στα καταστήματα δρα αγχολυτικά και είναι ευχάριστο διάλειμμα (ή και αυτοσκοπός για κάποιους, ή μάλλον κάποιες!).

5th Avenue Apple Store... a must see!

Υπάρχουν 2 περιοχές στη ΝΥ που ξεχωρίζουν για τα καταστήματά τους και τον κόσμο που μαζεύουν. Η πρώτη είναι φυσικά η 5th Avenue, ίσως το πιο γνωστή shopping street στηn αμερική όπου κάθε εταιρία που θέλει να σέβεται τον ευατό της πρέπει να έχει κατάστημα. Ξεκινάει ψηλά από το Central Park (ή καταλήγει εκεί, αναλόγως ποια φορά θα επιλέξει κανείς), και κατεβαίνει προς τα κάτω για περίπου 15-20 τετράγωνα. Στην γωνία με το πάρκο ακριβώς υπάρχει το περίφημο κατάστημα 5th Avenue της Apple, ένας γυάλινος κύβος που μοιάζει να αιωρείται στον αέρα (το πραγματικό κατάστημα είναι από κάτω, υπόγεια). Ο υπόλοιπος δρόμος έχει πολλά καταστήματα, τα περισσότερα φυσικά χλιδάτα και πανάκριβα - η 5th Avenue είναι για τα ψώνια της υψηλής κοινωνίας.

Πρωινό στη 5th Avenue

Μια πιο προσγειωμένη αγορά υπάρχει στην οδό Broadway, όχι κοντά στην Times Square αλλά στο ύψος της Washington Square στο Greenwich Village (η επίδραση του campus του NYU έχει ευεργετικές ιδιότητες και πάλι). Εκεί μπορεί κάλλιστα να ψωνίσει κανείς ότι τον ευχαριστεί σε λίγο πιο λογικές τιμές, και μάλιστα χαζεύοντας και τη μόδα στον περαστικό κόσμο. Θυμίζει αρκετά την Oxford Street στο Λονδίνο. Το καλό αυτό τμήμα της Broadway τελειώνει στην οδό Canal, όπου και ξεκινάει η Chinatown (το καλύτερο από ένα κινέζικο lunch μετά από εξοντωτικό shopping?!).



Ψώνια στην Broadway

Για ηλεκτρονικά θα πρότεινα το B&H Electronics, ένα κατάστημα στην 9th Avenue που έχει ότι επιθυμίσει ο κάθε γκατζετάκιας σε εξευτελιστικές τιμές. Προσοχή όμως, επειδή είναι εβραίοι είναι κλειστά τα Σάββατα!



Tα διάσημα "κινέζικα" McDonalds της Chinatown

Update 28//6/2009:

Ανακαλύψαμε πρόσφατα το no1 discount store στην Νέα Υόρκη (με βάση το Zagat), το Century 21. Πολλές επώνυμες μάρκες, σε εξευτελιστικές τιμές.

DisneyWorld Orlando - Epcot Park

Hint: Το θέμα του πάρκου είναι worldshow: 11 διαφορετικές περιοχές-χώρες, η κάθε μία με εισαγόμενα προϊόντα και κόσμο!

New York City Guide #7: Βραδινές Αποδράσεις

Σηκωθήκατε πρωί πρωί για να πάτε στα μουσεία, φάγατε καλά, κάνατε βόλτες στο Central Park. Κάπου όμως πρέπει να πάτε και το βράδυ!

Ευτυχώς για ένα πράγμα που είναι η Νέα Υόρκη γνωστή, είναι ότι ποτέ δεν κοιμάται. Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας έχει κόσμο, και παρότι κατά τις 3-4 το πρωί η κίνηση πέφτει λίγο, η κατάσταση δεν είναι ποτέ ερημική.


Ο πιο προφανής προορισμός είναι η Times Square. Ειδικά παρασκευές και σάββατα, είναι τόσο πήχτρα από κόσμο που θέλεις περίπου 15-20 λεπτά για να πας από τη μια άκρη της πλατείας στην άλλη (200 μέτρα). Είναι ο ορισμός του πατείς με, πατώ σε.

Εκεί δίπλα υπάρχουν (εκτός από τα θέατρα) και διάφορα μεγάλα κλαμπάκια, όπως το China Club, ένα τρίπατο κέντρο με ανοιχτό τον πάνω όροφο και με θέα τους γειτονικούς ουρανοξύστες. Αλλά επειδή δεν είμαι τόσο φαν των κλάμπ, θα περάσω σε λίγο πιο ψαγμένες προτάσεις.

Η καλύτερη περιοχή για να βγεις στη Νέα Υόρκη βράδυ είναι το Greenwich Village, δίπλα στην Washington Square. Διάσπαρτο σε διάφορα σημεία εκεί γύρω είναι το campus του NYU (new York University), και αυτό εγγυάται μπόλικο νεαρόκοσμο τα βράδια, όπως και πολλά μαγαζιά για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του. Το κεντρικότερο σημείο είναι η διασταύρωση των οσών Bleecker+McDougal, γύρω από την οποία υπάρχουν δεκάδες μπαράκια, εστιατόρια, κλαμπ και καφετέριες. Με μια μικρή βόλτα εκεί θα βρείτε πολλά μαγαζιά που παίζουν live μουσική στα οποία μπαίνετε άνετα. Υπάρχουν τραπέζια στο πεζοδρόμιο, στο υπόγειο, στον πρώτο όροφο, σε αυλές από τη πίσω μεριά, και άλλα πολλά. Επιπλέον, το μετρό έχει στάσεις αρκετά κοντά και έτσι η περιοχή είναι εύκολα προσβάσιμη.


Η αγαπημένη μου έξοδος σε αυτή την περιοχή (εκτός από καφέ στο δρόμο) είναι το τζαζάδικο Smalls. Η Νέα Υόρκη είναι ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για να ακούσει κανείς εξαιρετικής ποιότητας Jazz από μεγάλα ονόματα μέχρι πολλούς ανερχόμενους (και μη) καλλιτέχνες. Το Smalls είναι όπως φανταζόμουνα (πριν πάω) το ιδανικό τζαζάδικο: μια τρύπα σε ένα ξεχασμένο υπόγειο, με λίγο και εκλεκτό κόσμο.





Πραγματικά, μόνο μια μικρή ταμπελίτσα μαρτυρεί την ύπαρξή του, αφού μόνο μια στενή πόρτα φαίνεται στην μπροστινή είσοδο. Κατευθείαν κατεβαίνεις μερικά σκαλιά, και εκεί σε περιμένει ένας τυπάς. Δίνεις $20 για είσοδο, και οι σκάλες συνεχίζουν αριστερά και ακόμα πιο κάτω. Βγάζουν σε μια μικρή αίθουσα από πέτρα, και πολύ χαμηλό ταβάνι (το φτάνεις με τεντωμένο το χέρι ψηλά). Υπάρχουν καμιά 15-20 καρέκλες, κάμποσοι όρθιοι, και ένα μπαρ στη μία πλευρά του τοίχου. Αυτά! Μετά κάθεσαι και ακούς μουσική μέχρι όσο τραβάει η όρεξή σου.


To μετρό τρέχει όλο το βράδυ, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα στην ώρα επιστροφής. Στη χειρότερη, ένα ταξί με $10-$12 πάει οπουδήποτε στο Μανχάτταν.


Update 28/6/2009
Ανακάλυψα το εξαιρετικό 230 στην 5th Avenue, το οποίο έχει rooftop bar με εκπληκτική θέα στο skyline της Νέας Υόρκης. Είναι must.

Orlando!

Ήρθαμε στο Orlando της Florida σήμερα, για συνέδριο σε Plasma Physics (και καλά...). Πολύ περίεργο μέρος, θυμίζει λίγο από Vegas: άπλα, μεγάλα ξενοδοχεία, ολοκαίνουργιοι δρόμοι, πάρκα, πολύ πράσινο και λίμνες, και πολλοί τουρίστες. Το Orlando ήταν μια πόλη στη μέση του πουθενά, μέχρι που ο Walt Disney τα πήρε λίγο αφότου άνοιξε την Disneyland στην Καλιφόρνια πριν 50 χρόνια ακριβώς, επειδή άρχισαν να ανοίγουν δίπλα της μερικά άσχετα και "μικρομεσαία" ξενοδοχεία και resorts. Έτσι είπε να το κάνει σωστά, και αγόρασε μια τεράστια έκταση στη μέση του πουθενά (βλ. Orlando) και αποφάσισε να κάνει μια μεγαλούπολη θεάματος και διασκέδασης.



Σήμερα η DisneyWorld είναι το μεγαλύτερο theme park στον κόσμο, καταλαμβάνει έκταση 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα(!), έχει 45 εκατομύρια επισκέπτες το χρόνο(!), λειτουργούν 32 resorts-ξενοδοχεία και 12 γραμμές τραίνου, ενώ πάνω από $100Μ ξοδεύονται κάθε χρόνο για ανακαίνιση (οι δρόμοι καθαρίζονται με ατμό καθημερινά).

Πολλά ακόμα πάρκα βρίσκονται στις γύρω περιοχές (Seaworld, Universal studios κτλ). Ελπίζουμε να κάνουμε λίγο δουλειά αύριο (έχουμε και πόστερ) και να μπορέσουμε να επισκεφτούμε τη DisneyWorld την Τρίτη.

Από τον 22ο όροφο του Rosen Center Hotel, over and out.

New York City Guide #6: Εστιατόρια

Η Νέα Υόρκη έχει συνολικά πάνω από 10,000 εστιατόρια (συμπεριλαμβάνοντας αλυσίδες, fast-food, και καντίνες). Πώς να διαλέξεις πού να φας?




Καταρχάς υπάρχει κάτι για όλα τα γούστα. Όλες οι κουζίνες του κόσμου έχουν μια θέση στο Μανχάτταν, και αν είχατε ποτέ επιθυμία να φάτε ένα συγκεκριμένο φαϊ, τότε σίγουρα θα φτιάχνεται αυτή τη στιγμή σε κάποιο σημείο της πόλης.


Παρότι μπορεί κανείς να τη βγάλει φθηνά με fast-food και σάντουιτς, αξίζει μια επίσκεψη στα Νεο-Υορκέζικα εστιατόρια διότι τα περισσότερα έχουν στυλ και ψυχή και καλό γούστο. Το καλό φαγητό ίσως κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλά η ατμόφαιρα που διαχέεται είναι μοναδική.


Θα πρότεινα τουλάχιστον μία μέρα να ξοδευτεί σε ένα "ακριβουτσικο" γεύμα (~$50) μόνο και μονο για την εμπειρία. Το πιο δημοφιλές εστιατόριο στην πόλη είναι πολλά χρόνια τώρα στη σειρά (με βάση το zagat) το Gramercy Tavern. H καλύτερη πίτσα είναι στο Grimaldi's, και η καλύτερη μπριζόλα στο Peter Luger (και τα 2 είναι στο Brooklyn και παίρνουν μόνο μετρητά).



Αν θέλετε να φάτε καλά και να το ψάξετε περισσότερο, θα πρότεινα μια συνδρομή στο zagat.com (ή παραγγελία του βιβλίου τους), αφού για $25 έχουνε reviews από χιλιάδες εστιατόρια.




Άλλα εστιατόρια που έχω πάει και μπορώ να προτείνω είναι το Gavroche ( γαλλικό, με ένα πολύ ωραίο patio στο πίσω μέρος), το πολύ κλασικό αμερικάνικο και φθηνό Dallas BBQ (έχουν κοντά στη Times Square το μεγαλύτερο χώρο που έχω δει ποτέ σε εστιατόριο), το La Lanterna στην καρδιά του Greenwich Village (με πολύ ωραία moody ατμόσφαιρα σε εξωτερικό χώρο), άντε και το ακριβό Gotham bar & Grill με φοβερό service.





Τα ακριβά εστιατόρια γενικά φτιάχνουν λίγα φαγητά και καλά - τυπικά 10-15 πιάτα και αυτό είναι όλο. Επίσης, θα έχουν πολύ καλύτερο service. Για παράδειγμα, στο Gotham μου έπεσε σε κάποια στιγμή το πηρούνι στο πάτωμα. Χωρίς να προλάβω να κουνηθώ από τη θέση και χωρίς να προλάβω να πω τίποτε, μέσα σε 30 δευτερόλεπτα είχε έρθει ένας τυπάς, μάζεψε προσεκτικά το πηρούνι, και μετά από λίγο έρχεται ένας άλλος τυπάς και φέρνει το καινούργιο μέσα σε μια βελούδινη πετσέτα. Ήταν η πρώτη φορά που δεν χρειάστηκε να πρήξω σερβιτόρο για το πηρούνι μου (για αυτό και σκάσαμε στο τέλος από $70 έκαστος).

Απεργίες

Στην Ελλάδα μπορεί να κατεβαίνουν για απεργία οι συνταξιούχοι, οι καθηγητές, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κτλ, αλλά εδώ στο Los Angeles κατεβαίνουν σε απεργία οι σεναριογράφοι.


Θέλουν βασικά περισσότερα χρήματα (φυσικά!) από τις πωλήσεις DVD και τα έσοδα από τις online προβολές της δουλειάς τους. Από προχθές λοιπόν δεν παράγεται κανένα καινούργιο σόου ή ταινία: Ήδη τα καθημερινά σόου όπως του Jay Leno και του Conan O'Brien παίζουν επαναλήψεις, ενώ οι υπόλοιπες σειρές θα παίξουν όσα επεισόδια έχουν γυριστεί μέχρι τώρα (ίσως μέχρι τα χριστούγεννα δηλαδή) και μετά το χάος. Οι ταινίες δεν θα δείξουν ακόμα σημάδια κόπωσης αφού γυρίζονται αρκετούς μήνες νωρίτερα.


Η τελευταία απεργία είχε γίνει το 1988 και κράτησε κάπου 20 εβδομάδες. Τώρα κανείς δε ξέρει τι θα γίνει. Για παράδειγμα στο Herοes που έχουν γυρίσει 12 επεισόδια, πήγανε πίσω και ξανα-γυρίσανε το φινάλε του 12ου επεισόδιου έτσι ώστε αν δεν έχει λυθεί η απεργία μέχρι τότε να παίξει σαν season finale. Το Lost από την άλλη έχει γυρίσει 8 επεισόδια μέχρι τώρα, και θα σταματήσουν τα γυρίσματα σε 2 εβδομάδες. Επειδή είναι να ξεκινήσει να προβάλλεται το Φλεβάρη, κανείς δε ξέρει αν όντως θα προβάλλεται τότε (όπου και θα είναι η μόνη νέα σειρά εκείνη την περίοδο αν έχει ακόμα απεργίες!) ή αν θα πάει για του χρόνου.

Στην εισαγωγική φώτο πιο πάνω πάντως, οι 2 κεντρικοί σεναριογράφοι του Lost Damon & Carlton αντί για το όνομα του σόου τους στην πλακέτα έχουν βάλει ένα teaser:

"Do you want to know what the island is?"

New York City Guide #5: Central Park

Δε νοείται επίσκεψη στη Νέα Υόρκη χωρίς μια βόλτα στο Central Park. Είναι ένα τεράστιο πάρκο (4km x 1km) που βρίσκεται στην καρδιά του Μανχάτταν. Ιδρύθηκε πριν από 100+ χρόνια, και από τότε το έχουνε αφήσει (σε αντίθεση με κάποιες άλλες "μεγάλες" πόλεις) απείραχτο. Το πάρκο δίνει σχεδόν εξωτική ομορφιά στην ΝΥ αφού είναι ένας πραγματικός παράδεισος στη μέση του τσιμέντου. Οι κατοικίες εκατέρωθεν του πάρκου είναι φυσικά οι πιο ακριβές στην πόλη:΅ένα penthouse με θέα στο πάρκο κοστίζει γύρω στα $15,000,000 !

Έχει άπειρα δρομάκια, μικρές και μεγάλες λίμνες, βόλτες με βάρκες, μεγάλες εκτάσεις γκαζόν για παιχίδια, γήπεδα beach volley(!), κάστρο, ζωολογικό κήπο, αλλά και πίστες παγοδρομίας! Μπορεί να χαθεί κανείς μέσα στα στενά μονοπάτια του σε σημείο που να μην φαίνονται καθόλου κτίρια και να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο κέντρο μιας από τις μεγαλουπόλεις του κόσμου. Τα σ/κ το πάρκο γεμίζει από ποδηλάτες, skaters και joggers που κατακλύζουν κάθε πιθανή γωνιά. Είναι δύσκολο να βρεις πιο ευχάριστο μέρος σε ολόκληρη την πόλη.

Παγοδρομίες με καλύτερη θέα δε γίνεται (θεωρώ αυτή τη φωτογραφία από τις 4-5 καλυτερες που έχω βγάλει ποτέ)

Δεν έχω πολλά περισσότερα να πω για το central park, αφού θα ήθελα τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Το μόνο που πρέπει να τονίσω είναι πως έχει πραγματικά 4 εποχές, και αναλόγως σε ποια εποχή θα το επισκεφτείτε θα πάρετε εντελώς διαφορετική αίσθηση. Για παράδειγμα, εδώ είναι μια φωτογραφία από το κάστρο τραβηγμένη το καλοκαίρι:

Και εδώ είναι μια παρόμοια φωτογραφία τραβηγμένη το χειμώνα:

Η βαρκάδα είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες στο πάρκο

Χιόνι, παγωμένα νερά και στο βάθος ο αγέρωχος διπλός ουρανοξύστης

Το Central Park είναι ο παιχνιδότοπος των Νεο-Υορκέζων

Επιτέλους: Portal

Είμαι από αυτούς που σταμάτησα να παίζουν συχνά παιχνίδια όταν άρχισαν να γίνονται όλα 3D. Έπαιζα τη δεκαετία του 90 πολλά adventure - ποιός δε θυμάται τα άρθρα του Ανδρέα-Παρασκευά Τσουρινάκη στο PC Master? Όμως για εμένα (και για πολλούς άλλους) όλη αυτή η νοσταλγική μαγεία χάθηκε όταν τα First Person Shooters άρχισαν να έχουν πέραση, και έτσι παίζω παιχνίδια πια πολύ αραιά (To Price of Persia Sands of Time για παράδειγμα).


Όμως έρχεται τώρα μια καινούργια ιδέα να ταράξει τα νερά. Το Portal, ένα εκπληκτικό νέο παιχνίδι που μπορεί να είναι 3D αλλά έχει ιδέες τόσο πρωτότυπες που το κάνουν να ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο έχει βγει μέχρι σήμερα.


Το παιχνίδι είναι μια σειρά από 19 πίστες-παζλ, όπου πρέπει να φτάσεις στην έξοδο. Δεν υπάρχουν τέρατα ούτε εχθροί (εκτός από κάτι "αθώα" ρομποτάκια), εκτός από ένα AI ρομπότ που σου δίνει οδηγίες κατά τη διάρκεια. Επίσης, δεν υπάρχουν όπλα. Αντίθετα υπάρχει ένα "εργαλείο", το οποίο σου επιτρέπει να ανοίγεις Portals στο χώρο και να τηλεμεταφέρεσαι από μια άκρη του δωματίου σε μια άλλη.



Πάνω σε αυτή την απλή ιδέα ξεδιπλώνεται μια μαγεία από πίστες και τρυκ, τα οποία σε αναγκάζουν να αναφωνήσεις wow αρκετές φορές στη διάρκεια του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα portal για να δεις τι βρίσκεται πίσω από μια γωνία χωρίς να πας μέχρι εκεί (ή να δεις τον ευατό σου μέσα από αυτό!). Η ορμή διατηρείται στα portals, έτσι μπορείς να φτάσεις σε σημεία που θα ήταν αδύνατα με άλλο τρόπο, πέφτοντας πχ μέσα σε ένα portal από ύψος.

Οι πίστες έχουν εκθετική δυσκολιά: οι πρώτες καθαρίζουν μέσα σε δευτερόλεπτα, ενώ για τις τελευταίες θα χρειαστούν περίπου 20-30 λεπτά μέχρι να βγεις στην έξοδο. Ειδικά στα τελευταία επίπεδα οι μανούβρες που πρέπει να κάνεις (πχ mid-air portals) είναι ακροβατικές. Το στυλ του παιχνιδιού θυμίζει λίγο Prince of Persia (τα original 2D) αλλά σου αφήνει και την αύρα του Matrix την ίδια στιγμή (πού βρίσκομαι? είναι αληθινά όλα αυτά τα τεστ?). Έχει χιούμορ και υπόθεση που ανακαλύπτεις σιγά σιγά όσο προχωράνε τα επίπεδα.

Επίσης έχει μικρή διάρκεια. Ξεκίνησα να το παίζω και το τελείωσα το ίδιο απόγευμα, μετά από 4-5 ώρες παιχνιδιού. Αυτό είναι επειδή είναι για την ώρα δοκιμαστικό, και το παιχνίδι δίνεται μέσα στο πακέτο Orange Box μαζί με το HalfLife2 (χρησιμοποιούν την ίδια μηχανή γραφικών) που μόλις βγήκε πριν μερικές μέρες.


The cake is a lie...