Too stupid to be true

I rest my case.

Το 600ό post...

... δεν ήθελα να είναι αυτό

Αντίο Brookhaven

Το πείραμά μας έλαβε τέλος και αποχαιρετούμε τη Νέα Υόρκη και το εργαστήριο με μια πρωινή πτήση στις 6:40. Πρέπει να ξυπνήσουμε στις 4:00 για να φτάσουμε στην ώρα μας, το οποίο είναι 1 το πρωί ώρα Los Angeles (3 ώρες διαφορά), δηλαδή πριν την ώρα που κοιμάμαι κανονικά. Τώρα είναι βέβαια 2:50, οπότε βλέπω να πέσουν τρελλά ροχαλητά στην 5ωρη πτήση πίσω. Για την ώρα μένουμε σε ένα τελειωμένο ξενοδοχείο δίπλα στο JFK, ονόματι Day's Inn. Τα δωμάτια είναι πολύ μικρά (μόλις που χωράνε 2 κρεβάτια), αλλά τουλάχιστον είναι περιποιημένα. Με $188 τη βραδιά ήταν το φτηνότερο ξενοδοχείο δίπλα στο αεροδρόμιο. Καλά, για μέσα στο Μανχάτταν φυσικά μιλάμε για ακόμα υψηλότερες τιμές ανά βράδυ αυτή την εποχή.

Έχει πολλή υγρασία στην ανατολική ακτή το καλοκαίρι - μην τολμήσετε να πατήσετε στη Φλόριδα τους καλοκαιρινούς μήνες. Όμως οι υδρατμοί στον αέρα δημιουργούν μια πυκνή ατμόσφαιρα όπου κάποιες στιγμές σου επιτρέπει να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα:

Και εγέννετο (unlocked) iPhone

Ένα σχολιαρόπαιδο τα κατάφερε και ξεκλείδωσε το iPhone, ώστε να παίρνει οποιαδήποτε SIM κάρτα. Και φυσικά στην εποχή του Web 2.0 εκμεταλεύτηκε στο έπακρο τη σύγχρονη κουλτούρα: έγραψε δημόσια τα βήματα στο blog του, έβαλε για δημοπρασία στο eBay το ξεκλείδωτο τηλέφωνο, και ανέβασε σε βίντεο στο youtube ένα μικρό demo από το ελεύθερο πια τηλέφωνο (βλέπε κατώθι).

Μικρά Lost Νέα

Κλείνουμε 3 μήνες σήμερα από το εκπληκτικό φινάλε της 3ης σεζόν στο Lost (πως πέρασε έτσι γρήγορα το καλοκαίρι!), και έχουμε άλλους 5 μήνες ακόμα τουλάχιστον μέχρι να ξεκινήσει η καινούργια χρονιά το Φλεβάρη. Όλα τα Lost fan sites που βρίθουν από δράση όσο το σόου παίζεται κατά τη διάρκεια της χρονιάς προσπαθούν να βρουν κάτι να ασχοληθούνε κατά τη διάρκεια της αναμονής. Ας δούμε λοιπόν κάποιες μικρές εξελίξεις.



Τα γυρίσματα της 4ης χρονιάς έχουν ξεκινήσει ήδη στη Χαβάη. Τα περισσότερα επεισόδια θα έχουν γυριστεί και ολοκληρωθεί πριν καν ξεκινήσει το σόου του χρόνου. Αυτό σημαίνει επίσης πως θα υπάρξουν leaks για τις εξελίξεις, αλλά πάντοτε τις αποφεύγω.


Ο Jorge Garcia (ο γνωστός χοντρούλης Huge του νησιού) ξεκίνησε ένα δικό του blog πριν μερικές εβδομάδες. Μετά από λίγο του την είπανε από την παραγωγή του Lost πως πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στο τι γράφει, διότι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μεταδώσει οτιδήποτε σχετικά με το σόου. Έτσι τώρα δεν έχει σχεδόν καθόλου Lost-related νέα, αλλά έχει ενδιαφέρον γράψιμο.



Η 3η σεζόν θα βγει σε Blue-Ray το Δεκέμβριο για την εορταστική περίοδο. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο tv show που να βγαίνει σε high-def format. Τα έξτρας του λογικά θα μας κρατήσουν απασχολημένους εκείνες τις τελευταίες μέρες πριν τη νέα χρονιά.




Ανακοινώθηκε το Lost video game, το οποίο θα βγει κάποια στιγμή στις αρχές του 2008 από την Ubisoft (ευτυχώς). Δεν περιμένω τρελλό gameplay αλλά λογικά θα έχουνε εκεί πληροφορίες σχετικά με την πλοκή του σόου που δεν θα υπάρχουν αλλού. Μάλιστα είμαι σίγουρος ότι μέσα σε 24 ώρες από την κυκλοφορία του παιχνιδιού θα έχουν δημοσιευτεί online :-)


Η σειρά προτάθηκε για 6 Emmys φέτος, με πιο ενδιαφέρον αυτό του καλύτερου σεναρίου για ένα επεισόδιο. Φυσικά το προτεινόμενο επεισόδιο είναι το Through the looking glass, το φινάλε της 3ης σεζόν. Η τελετή είναι στις 16 Σεπτεμβρίου.


Το πιο ενδιαφέρον γεγονός ίσως του καλοκαιριού όμως ήταν το panel του Lost στο Comic Con, αρχικά ένα συνέδριο για κόμικς αλλά τώρα έχει γεμίσει με νέα για ταινίες και χολυγουντιανές παραγωγές. Βασικά ήταν οι γνωστοί δύο παραγωγοί Daemon Lindlelof και Carlton Cuse στο πάνελ και απαντούν σε διάφορες ερωτήσεις από το κοινό, αν παρακολουθείτε το σόου φανατικά έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τα βιντεάκια από όλη την ωριαία παρουσίαση υπάρχουν εδώ.


Στο τέλος του πάνελ παρουσίασαν ένα καινούργιο βιντεάκι με τον Γιαπωνέζο της Dharma από έναν καινούργιο station. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ασχοληθούνε πραγματικά στη συνέχεια αλλά το βιντεάκι υπάρχει στο youtube και είναι αρκετά mindfuck.

Και τώρα... Google Sky!

Brighton Beach, New York VS Hermosa Beach, California

Την περασμένη Κυριακή είπαμε να κατέβουμε προς τη Νέα Υόρκη, αλλά αντί να πάμε στο Μανχάτταν είπαμε να επισκεφτούμε το Coney Island στο Brooklyn. Εκεί βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά και ιστορικά theme park στην Αμερική (πιο πολύ σαν μεγάλο Λούνα Παρκ είναι με ρόδα, συγκρουόμενα κτλ). Αυτό βρίσκεται δίπλα στην παραλία, η οποία ονομάζεται Brighton Beach. Το πρόβλημα είναι ότι η ονομασία "παραλία" είναι ευφημισμός και δεν έχει και πολύ σχέση με μια κανονική παραλία όπως την φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Για αυτό και αφού κάνουμε μια βόλτα στην Brighton Beach θα περάσουμε και μια βόλτα από μια σωστή παραλία, όπως είναι η Hermosa στο Los Angeles.


Εικόνα της Brighton Beach:


Προς μεγάλη μου έκπληξη αντίκρυσα μια απέραντη αμμουδιά μόλις φτάσαμε! Σίγουρα δεν περίμενα να βρω *και* αυτό στη Νέα Υόρκη. Φυσικά η θάλασσα είναι βούρκος και η άμμος λίγο μαυριδερή, αλλά τουλάχιστον έχει 1-2 γήπεδα beach volley. Έλα όμως που έβρεχε... αν βρέχει αυγουστιάτικα εγώ φταίω μετά να σχηματίσω αρνητική εντύπωση? και δεν μιλάμε για παροδική μπόρα, αλλά για full blown καταιγίδα που κρατάει εδώ και 2-3 μέρες μέχρι τώρα.

Ο κόσμος βέβαια δεν είναι στην παραλία. Έχει πάει στο πάρκο από την βόρεια μεριά.


Υπάρχει ένα τεράστιος ξύλινος διάδρομος που ακολουθεί την ακτογραμμή και οδηγεί στο πάρκο, και είμαι σίγουρος πως είναι πολύ ευχάριστη βόλτα αν έχει φυσιολογικό καιρό.



Στο πάρκο μου έκανε εντύπωση το Cyclone, ένα κλασσικό ξύλινο roller coaster που γεμίζει την θέα και πάει και αρκετά γρήγορα. $6 είσοδος.


Στη συνέχεια ανεβήκαμε προς την πόλη. Γρήγορα καταλάβαμε πως το Brighton είναι ρωσική αποικία, όπως λέει και η πινακίδα:


Little Russia by the sea λοιπόν (δεν πρέπει να είναι και πολύ διαφορετική η θάλασσα από αυτή του Νοβοσιρμπίσκ σε τέτοιο καιρό!). Οι ράγες που φαίνονται αριστερά πάνω είναι το υπερυψωμένο subway, σήμα κατατεθέν των εκτός Μανχάτταν γειτονιών της Νέας Υόρκης.


Όλος ο κόσμος εκεί μιλούσε ρωσικά, και στα ρώσικα ήταν γραμμένες όλες σχεδόν οι πινακίδες και τα μενού των καταστημάτων. Είναι κάτι σαν την δική μας Αστόρια. Φυσικά έχει και τα καλά του αυτό: ξαφνικά βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από περισσότερες ρωσίδες από όσες θα μπορούσα ποτέ να φανταστούμε! Ψηλές, ξανθιές,με τις έντονες βλεφαρίδες και τα πεταχτά γαλανά μάτια που σε σουβλίζουν, είναι αδύνατο να μη νιώσεις άβολα. Τα λιγοστά καφέ της περιοχής ήτανε γεμάτα από δαύτες.





Και ας περάσουμε τώρα στα δικά μας, στη Hermosa Beach. Είχαμε πάει πριν 2 εβδομάδες περίπου, και φυσικά η μουντίλα της Νέας Υόρκης δεν υφίσταται ούτε κατά διάνοια.


Ούτε κατά διάνοια φυσικά δεν υπάρχει και αστική συγκοινωνία - μόνο φοίνικες και μαγαζιά. Η παραλία είναι τίγκα στον κόσμο, ο οποίος κυκλοφορεί με τα μαγιό του και κάνει ποδήλατο, πατίνια (ναι οι περισσότερες είναι με μπικίνι), και παίζει beach volley.






Άλλες αιθέριες παρουσίες βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια τους:




Κατά μήκος της παραλίας και αμέσως δίπλα στον πεζόδρομο υπάρχουν σπίτια σε διάφορα άσχετα στυλ (από ξύλινες παράγκες μέχρι μεταμοντέρνα γυάλινα) και με διάφορους περίργους θαμώνες.

Δύο σπίτια που μου άρεσαν:





Για τιμές, μιλάμε γύρω στα $5Μ για μια τέτοια κατοικία ή μερικές χιλιάδες δολάρια το μήνα σε ενοίκιο. Αρκετά από αυτά ανήκουν σε εταιρίες που τα δίνουν σε πλούσια αμοιβόμενους υπαλλήλους τους (το The Firm με τον Tom Cruz πάει γάντι εδώ).


Η ουσία αυτού του πόστ είναι πως η Αμερική δεν έχει καμία σχέση με ομοιογένεια. Ειδικά οι δύο ακτές (ανατολική και δυτική) είναι πραγματικά σαν δύο εντελώς διαφορετικές χώρες. Άλλα τοπία, άλλος κόσμος, άλλες συνήθειες, άλλος τρόπος ζωής, άλλος καιρός.


Φινάλε με μια όμορφη φωτογραφία με περιστέρια να ατενίζουν το απέραντο του Ειρηνικού ωκεανού, την ώρα που στο βάθος περνάνε sailing boats.

Και ο high-def πόλεμος καλά κρατεί

Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας από τότε που είχα αναφερθεί στην ιστορία με τη μάχη για την επικράτηση του επόμενου ψηφιακού φορμά, HD-DVD vs Blue-Ray. Όπως λέγαμε, το Blue-Ray νικά στα δισκάκια (έχουνε πουληθεί διπλάσια από ότι HD-DVD καθώς έχει τα περισσότερα κινηματογραφικά στούντιο με το μέρος του), αλλά χάνει στο hardware όπου παρά τις πωλήσεις του PS3 που έχει πάνω του Blue-Ray, τα HD-DVD της Toshiba (me $299) και της Micrcosoft (το X-Box 3600 add-in έχει κάτω από $200) έχουν λίγο παραπάνω πωλήσεις. Αλλά επειδή λογικά τα μηχανάκια θα γίνουνε φθηνά, τελικά το Blue-Ray είναι λογικό να κερδίσει αφού έχει το software μαζί του.




Έλα όμως που ξάφνικα η Paramount μαζί με την Dreamworks αποφασίσανε να μην βγάζουνε πια δισκάκια σε Blue-Ray αλλά μόνο σε HD-DVD! Μέχρι τώρα αυτές οι 2 εταιρίες και η Warner βγάζανε και στα 2 φορμά.

Έτσι λοιπόν αυτή τη στιγμή, η Universal και οι Paramount/Dreamworks βγάζουνε ταινίες μόνο σε HD-DVD, η Warner και στα 2, και οι Sony (φυσικά!), 20th century fox, Disney και MGM μόνο σε Blue-Ray.

Πάνω λοιπόν που είχε πάει κάπως να ξεκαθαρίσει το τοπίο, επέρχεται πάλι χαμός και τεράστια ανακατάταξη των πραγμάτων. Αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου βέβαιο ποιος θα επικρατήσει τελικά!

Μια βόλτα στα Hamptons

Ξαποστάσαμε λίγο σήμερα από τα 12ωρα που χτυπάμε καθημερινά στο εργαστάριο για να πάμε στα Hamptons. Αυτό είναι κάτι σαν το Πόρτο Ράφτη της Νέας Υόρκης, μια παραθαλάσσια περιοχή στο Long Island, περίπου 2 ώρες μακριά από την πόλη, όπου όποιος Νεο-Υορκέζος σέβεται τον ευατό του θέλει να έχει εκεί εξοχικό. Απότελούνται από 3 "χωριά", το Southampton, το Bridge Hampton και το East Hampton, ιδρυθέντα το 1660 ( το οποίο είναι προϊστορία για αμερικάνικα δεδομένα). Είναι καταπράσινα μέρη, με μικρά εξοχικά σπιτάκια διάσπαρτα εδώ και εκεί (και κάτι βιλάρες στις παραλίες), κάποια μαγαζιά στους κεντρικούς δρόμους και διάφορα παραλιακά activities. Πολλά σκάφη (εντάξει όχι και σαν Miami) και 2-3 παραλίες για μπάνιο επίσης. Μην φανταστείτε Ελλάδα (ούτε κατά διάνοια), αλλά σχετικά με τους βούρκους του East Coast είναι παράδεισος.



Μία από τις παραλίες στο Southampton





Αμερική ή Ολλανδία?




Παραλιακές θερινές κατοικίες





Ένα από τα σπίτια στην ενδοχώρα




Νέο πουλάκι, μόνο, ψάχνει...




Ταχυδρομείο στο East Hampton





Ο φάρος στο Montauk, το ανατολικότερο άκρο του Long Island

LHC : Είναι πολλά τα Petabytes, Άρη!

Το επόμενο καλοκαίρι όπως όλα δείχνουν θα ξεκινήσει να δουλεύει ο Large Hadron Collider στη Γενεύη. Υπάρχει μια πολύ καλή ομιλία εδώ από την κυρία Shapiro η οποία δουλεύει στο μεγαλύτερο από τα 4 πειράματα που λαμβάνουν χώρα στον LHC, το ATLAS, στο οποίο εργάζονται 2,200 άτομα! Έδωσε αυτή την ομιλία στο google τον περασμένο μήνα, διότι χρειάζονται βοήθεια με την επεξεργασία του τεράστιου όγκου δεδομένων που θα παράγονται στο πείραμα. Το πρώτο μισό της ομιλίας είναι σχετικά με τη φυσική που θα μελετηθεί στον LHC, και είναι αρκετά εισαγωγικό και χρήσιμο αν ενδιαφέρεται κανείς.

Ενδιαφέρον όμως ήταν το δεύτερο μισό της ομιλίας, όπου αναφέρεται στα προβλήματα της επεξεργασίας των δεδομένων. Συγκεκριμένα, ο LHC θα συγκρούει 2 δέσμες πρωτονίων/αντιπρωτονίων, οι οποίες θα επιταχύνονται στον περιφέρειας 27km(!) κυκλικό επιταχυντή με αντίθετες φορές. Κάθε δέσμη αποτελείται από 2,800 μίνι-δέσμες στη σειρά, και όλες αυτές θα συγκρούονται με όλες τις άλλες 2,800 μίνι-δέσμες κάθε φορά που γίνεται μία περιφορά στον επιταχυντή (κάθε 90 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου δηλαδή). Συνολικά, υπάρχει μία σύγκρουση κάθε 25ns (δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) η οποία θα ανιχνεύεται από τεράστιους τρισδιάστατους δέκτες. Το αποτέλεσμα είναι 1PETABYTE δεδομένων κάθε ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ! (10^15 bytes)

Για να έχετε κάποιο μέτρο σύγκρισης, ο συνολικός χώρος που χρησιμοποιεί το google για όλο το storage του (email accounts, υπηρεσίες, search, όλα μα όλα μαζί) είναι "μόλις" 20 Petabyte.

Φυσικά, αυτό το ποσό πληροφορίας δεν είναι δυνατό να αποθηκευτεί πότέ real time. Αυτό που αναγκάζονται να κάνουν είναι να πετάνε στα σκουπίδια 20,000,000 συγκρούσεις για να κρατήσουν μόνο μία την οποία αποθηκεύουν. Κοινώς, φιλτράρουν τη συχνότητα παραγωγής πληροφορίας από 40MHz σε 200Hz, το οποίο είναι και ποιο manageable. Η ομιλία έχει αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με το πως οι υπολογιστές αποφασίζουν ποια από τις 20,000,000 συφκρούσεις να κρατήσουν και ποια όχι, έχει αρκετό ενδιαφέρον. Όλη η φυσική κοινότητα περιμέμει νε αγωνία πότε θα ξεκινήσει να λειτουργεί ο LHC!

Αυγουστιάτικα ποστ

Ερημιά στα ελληνικά μπλογκ... αυτόν τον καιρό φαίνεται ότι όλοι όσοι γράφουμε είναι άτομα που είμαστε στο εξωτερικό μακριά από τις ελληνικές χαρές τις εποχής. Ανάθεμα και αν μας διαβάζει κανείς.


Θέα από το campus του Brookhaven




Εδώ όλα είναι καταπράσινα ακόμα και τώρα, επειδή η υγρασία από τον ωκεανό έρχεται πάνω από το νησί τα βράδια και συχνά ρίχνει καμιά βραδυνή μπόρα. Τίποτα δεν θυμίζει ότι μία ώρα δυτικά είναι μια από τις μεγαλύτερες μεγαλουπόλεις στον κόσμο.


Η παραγγελία για το PC έγινε, με τελικό ποσό τα $666 (χμμ...). Έβαλα ακόμα ένα πράσινο LED ανεμιστηράκι έτσι για να σπάσει λίγο το μπλε χρώμα από το υπάρχον ανεμιστηράκι. Έτσι θα υπάρχουν 2 ανεμιστηράκια πάνω στο κουτί, και το μεγάλο ερώτημα είναι: με πια φορά θα πρέπει να τοποθετηθούν, και πια πρέπει να είναι η ανάλογη ροή αέρα? Για όσους δεν έχουν προσέξει, οι προπέλες στα ανεμιστηράκια έχουν συγκεκριμένη σχεδίαση ώστε να προωθούν τον αέρα προς μία διέυθυνση. Αν τοποθετήσει κανείς το ανεμιστηράκι ανάποδα, η φορά αντιστρέφεται. Επομένως, υπάρχει μια επιλογή όταν κάνει κανείς mount το fan στο κουτί, αναλόγως αν θέλει να "φυσάει" προς τα μέσα ή προς τα έξω.

Ο δεύτερος νόμος της Θερμοδυναμικής (ο οποίος by the way είναι ο νόμος της φυσικής που είναι ο λιγότερο πιθανό να καταριφθεί από οποιονδήποτε άλλο, ακόμα και από το νόμο διατήρησης της ενέργειας) ορίζει πως η θερμότητα μεταφέρεται πάντοτε από το ζεστό στο κρύο και ποτέ αντίθετα. Με απλά λόγια, λέει ότι τα κρύα πράγματα θερμαίνονται και όχι ότι τα ζεστά πράγματα κρυώνουν. Αυτό είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς πως θερμοκρασία από φυσικής πλευράς είναι απλώς ένα μέτρο της κίνησης σωματιδίων (του αέρα πχ). Τότε ο νόμος λέει πως τα κινούμενα σωματίδια μπορούν να σταματήσουν σιγά σιγά (να κρυώσουν) αλλά όχι να αρχίσουν από μόνα τους τα επιταχύνονται. Anyway.

(Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνει κανείς τι ωραία που είναι να έχεις έναν ήλιο στο πλανητικό σου σύστημα και να σε κρατάει ζεστό, μακριά από τους -273 βαθμούς κελσίου που είναι η μέση θερμοκρασία του σύμπαντος.)


Το εσωτερικό ενός κουτιού υπολογιστή είναι ζεστό, και το περιβάλλον κρύο (αν έχει καύσωνα και ισχύει το ανάποδο τότε κλείστε το PC και πάτε για κανένα μπανάκι). Επομένως σύμφωνα με τα παραπάνω για να το κρυώσουμε πρέπει να αφαιρέσουμε τη ζέστη από μέσα και να την μεταφέρουμε στο κρύο περιβάλλον. Άρα, λογικά, τα fans πρέπει να φυσάνε προς τα έξω.

Και τώρα αρχίζουμε το μπλέξιμο. Όλα τα ανεμιστηράκια που είναι πάνω σε components (CPU, τροφοδοτικό κτλ). Φυσάνε προς τα μέσα (προς τη συσκευή). Αυτό διότι η ταχύτητα του αέρα είναι μεγαλύτερη από την "μέσα" μεριά, και έτσι η απαγωγή (αφαίρεση) της θερμότητας και η μεταφορά θερμικής ενέργειας είναι μεγαλύτερη. Αν όμως το κάνει κανείς αυτό σε ένα κουτί υπολογιστή, θα καταλήξει μέσα σε μερικές μέρες με άπειρα κιλά σκόνη στο εσωτερικό. Η ανάποδη (προς τα έξω) τοποθέτηση απωθεί όλη τη σκόνη.

Ένας τύπος μου έλεγε ότι η optimal τοποθέτηση είναι εναλλάξ: ένα προς τα μέσα και ένα προς τα έξω ώστε να υπάρχει συνεχής ροή αέρα στο εσωτερικό του κουτιού. Αλλά αυτό θα μειώσει την ολική ροή αέρα στο 50% της ολικής δυνατότητας.

Τελικά νομίζω πως θα ακολουθήσω τη συμβουλή των δημιουργών του ATX προτύπου κουτιών, οι οποίοι μεταξύ άλλων είναι διδακτορικοί φυσικής πάνω σε θερμοδυναμική. Η σχεδίαση του ATX είναι τέτοια ώστε να ευνοεί exhaust (προς τα έξω) fans: για αυτό και η CPU είναι τοποθετημένη στην άκρη κοντά στο πίσω μέρος του κουτιού, ώστε να βάλει κάποιος ένα exhaust fan εκεί και να αφαιρέσει τη ζέστη πριν εξαπλωθεί στο υπόλοιπο κουτί (και όχι να την εξαπλώσει φυσώντας προς τα μέσα). Αν δεν έχει κανείς super-overcloked CPU και 5-6 10,000rpm SCSI drives, μάλλον είναι και η καλύτερη λύση.

Με αυτά και αυτά, αποφάσισα να πάρω και το ανώθι panel της Zalman, ZM-MFC2. Ελέγχει 4 fans ανεξάρτητα, ρυθμίζει και δείχνει τις στροφές, τη θερμοκρασία σε 4 σημεία του κουτιού αλλά και την ολική κατανάλωση σε Watt. Κανονικά κοστίζει $60, αλλά επειδή είναι καινούργιο και πανέμορφο ήτανε σχεδόν παντού online out of stock. Το τσίμπησα τελικά από το quietpcusa.com για $80 με tax και shipping.

Και για όσους αντέξανε μέχρι το τέλος, μια πρόμο Victoria's Secret φωτογραφία της Karolina Kurkova για κλείσει ευχάριστα το ποστ.

Ώρα για καινούργιο PC – και αρκετές συμβουλές

Ακόμα ένα flight blog με προορισμό και πάλι τη Νέα Υόρκη για μια νέα σειρά πειραμάτων στο Brookhaven, οι 5 ώρες της πτήσης δεν περνάνε εύκολα. Επειδή μείνανε κάποια λεφτά στην άκρη και είπα να κάνω καμιά αναβάθμιση στο PC μου, πέρασα άπειρες ώρες τις τελευταίες 2 εβδομάδες κοιτώντας το τι παίζει αυτη την εποχή. Και ο ελεύθερος χρόνος σε μια πτήση είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αφομοιώσω τις πληροφορίες, αλλά και να γλυτώσω χρόνο από κάποιον που είναι σε παρόμοια θέση αυτόν τον καιρό και ψάχνει για καινούργιο PC. Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Γενικά

Είχα 4 χρόνια να ασχοληθώ με την αγορά νέου υπολογιστή. Για μένα είναι μια ιερή και εξαιρετικά διασκεδαστική διαδικασία, αλλά ανοίγωντας τα websites για να δω που βρίσκονται οι τεχνολογίες πραγματικά χάθηκα. SLI, Penryn, DDR3, P35, eSATA, ένας οργασμός νέων τεχνολογιών βρίσκεται προ των πυλών και έχω χάσει επεισόδια. Δεν είναι εύκολο να βρεις άρθρα που να εξηγούνε σε κάποιον που δεν ακολουθεί πιστά με απλό τρόπο το τι υπάρχει. Χρειάστηκα τουλάχιστον 20 ώρες καθαρού research για να βγάλω άκρη.

Να δηλώσω εξαρχής ότι είμαι «μηχανάκιας»: φτιάχνω μόνος μου τα PC μου από το 1997 και μετά – την πρώτη φορά έβαζα ετικέτες πάνω στα καλώδια όπως να ξήλωνα για να μπορούσα να τα ξαναβάλω πάλι πίσω. Τώρα δεν χάνομαι τόσο, αλλά αν δεν ξέρεις, πρέπει να προσέχεις τα πάντα.

Γιατί Upgrade?

Γιατί είμαι μηχανάκιας. Δεν με ενδιαφέρει τόσο το software – τα προγράμματα που τρέχω κυρίως (δεν παίζω παιχνίδια) τρέχουν μια χαρά τώρα, έστω και λίγο αργά. Και τα Vista κανονικά πάνε στον 3.0GHz Prescott, αλλά δεν φυσάνε. Αλλά με νοιάζει πιο πολύ να έχω up-to-date σύστημα, με όλες τις καινούργιες τεχνολογίες και ας μην τις χρησιμοποιώ συχνά. Το ίδιο κάνω και με το audio-video σύστημα στο σαλόνι: οι ώρες που περνάω βλέποντας τηλεόραση και dvd είναι ελάχιστες συγκρινόμενες με τα λεφτά που δίνω για να φτιάξω το σύστημα, αλλά είναι πιο σημαντικό για μένα να ξέρω ότι έχω ένα καλό σύστημα και να μπορώ να το χρησιμοποιήσω όποτε θελήσω – διότι τα μηχανάκια αυτά είναι επέκταση του ευατού μου, και όπως θέλω εγώ να είμαι καλά έτσι θέλω και αυτά να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Όσο για το τι «χρειάζεται» κανείς, έχω βαρεθεί να απαντώ σε αυτή την ερώτηση: αν κάναμε μόνο αυτά τα οποία χρειαζόμασταν θα είμασταν ακόμα στις σπηλιές και θα τρώγαμε γύρω από την φωτιά – μια χαρά επιβιώνεις και εκεί. Αλλά έχουμε περάσει εδώ και χιλιάδες χρόνια από την επιβίωση στην αναζήτηση ευ ζειν. Όχι γιατί μας κάνει απαραίτητα πιο ευτυχισμένους, αλλά γιατί η αναζήτηση της ευτυχίας είναι από μόνη της μια μορφή ευτυχίας και αυτή.

Γιατί όχι Apple?

Γιατί είμαι μηχανάκιας. Σε ένα νορμάλ άτομο που θέλει να κάνει απλώς τη δουλειά του (λίγο browsing, μουσική, βιντεάκια, μπλογκς κτλ κτλ) θα πρότεινα αυτή τη στιγμή να πάρει ένα από τα ολόφρεσκα και πανέμορφα iMac – με $1300 παίρνεις 20” all-in-one μηχάνημα που κάνει τα πάντα. Ο papo έχει καλά επιχειρήματα επίσης. Αλλά προσωπικά δε θέλω να χρειαστώ να αγοράσω καινούργιο μηχάνημα κάθε χρόνο από την αρχή αντί να κάνω μια απλή αναβάθμιση. Δεύτερον, η χαρά κρατάει μόνο 12 μήνες αφού μετά ο Steve θα βγάλει την καινούργια έκδοση και θα μου τρέχουν τα σάλια μέχρι να τα σκάσω κανονικά για τα την πάρω – αυτό είναι το κακό με τα Apple. Τρίτον, δεν θέλω να αχρηστευθεί ο υπολογιστής μου αν πάθει κάτι πχ ένα component. Πρόσφατα ένας iMac που είχαμε στο γραφείο από το 2003 έσβησε η οθόνη του (το μηχάνημα τρέχει κανονικά). Δεν συμφέρει να τον στείλουμε για αλλαγή αφού πρέπει να αποχωριστούμε όλο τον υπολογιστή και κοστίζει πολλά για την ηλικία του. Αναγκαστικά του βάλαμε μια εξωτερική 15” CRT απλώς για να κάνουμε τη δουλειά μας. Με τα Mac χάνεις όλη τη χαρά του build-it-yourself μηχανήματος.

Ας ξεκινήσουμε τώρα στην περιήγηση στις τελευταίες τεχνολογίες για PC σε βάθος, από τις πιο απλές αποφάσεις μέχρι τις πιο δύσκολες.

Επεξεργαστής

Εδώ δεν υπάρχει πολύ πρόβλημα από τη στιγμή που αποφασίσα να πάω δαγκωτό Core 2 Duo. Τα τσιπάκια αυτά είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή και κάνουν σκόνη τα AMD από τότε που βγήκανε πριν 1 χρόνο. Τα AMD είναι πιο φτηνά για budget συστήματα, αλλά αν είναι κανείς σοβαρός μόνο Intel θα βάλει. Υπάρχουν και Quad Cores με 4 πυρήνες ανά τσιπάκι αλλά ίσως είναι too much για το ψιλο-budget σύστημα που θέλω. Υπάρχει ο φτηνός Quad Q6600 με μόνο $300, αλλά δεν κάνουν τόσο καλό overclocking και δεν υπάρχουν και πολλές εφαρμογές ακόμα για να τους χρησιμοποιήσουν. Αντίθετα οι Core 2 Duo με 4MB cache είναι το sweet spot αυτή τη στιγμή. Τυπικά αυτοί έχουν FSB στα 1066MHz, και έτσι το μόνο που απομένει να επιλέξει κανείς είναι η ταχύτητα. H Intel όμως έβγαλε μόλις πριν 3 εβδομάδες μια καινούργια φτηνή σειρά με FSB 1333MHz, είναι οι επεξεργαστές με κωδικό όνομα E6x50, όπου x=5,7 ή 8. Αυτοί έχουνε και καινούργιο stepping (G0), το οποίο σημαίνει ότι έχουν διαφορετική σχεδιάση εσωτερικά σε σχέση με όλους τους προηγούμενους. Οι διαφορές τους είναι μόνο στην ταχύτητα, με τον 6850 σαν πιο γρήγορο (3GHz), μετά ο 6750 (2.67GHz) και μετά ο 6550 (2.33GHz). Σύντομα να βγούνε και Quad Cores σε αυτό το FSB. Προσοχή όμως, το 1333MHz θέλει καινούργιο motherboard chipset για να δουλέψουν σε αυτή τη συχνότητα, και συγκεκριμένα chipset της σειράς 3 (περισσότερα σε λίγο). Αποφάσισα να πάω με τον E6750, κοστίζει γύρω στα $220 και μου φαίνεται καλή μέση λύση.

Αυτοί οι επεξεργαστές έχουν τεχνολογία 65nm (είναι το μέγεθος των τρανζίστορ χοντρικά). Μέσα στην επόμενη χρονιά θα βγει η επόμενη γενιά που ονομάζεται (κωδικά) Penryn και θα είναι στα 45nm. Αυτοί θα δουλεύουν μόνο σε chipset της σειράς 3. Ο νόμος του Moore καλά κρατεί.

Μνήμη

Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Αυτή τη στιγμή η DDR2 βασιλεύει. Εκτός από το μέγεθος (2GB είναι το sweet spot) μετράει πάλι το FSB, το οποίο επίσημα είναι μέχρι μόνο τα 800MHz. Τα chipset που υπάρχουν αυτή τη στιγμή υποστηρίζουν DDR2 μέχρι 800MHz, αλλά όλες σχεδόν οι καλές μητρικές αφήνουν τη μνήμη να χρονιστεί σταθερά μέχρι τα 1066MHz. Πάει και παραπάνω αλλά μετά μιλάμε για overclocking. Ταυτόχρονα μπορεί να αγοράσει κανείς μνήμες που να είναι χρονισμένες στα 1066MHz και να τις ταιριάξει με αυτές τις tweaked μητρικές μια χαρά, ή να κάνει overclocking τις μνήμες που είναι rated στα 800MHz. Προσωπικά απόφάσισα να δώσω $170 για 2GB μνήμης DDR2 στα 1066MHz (οι 800MHz έχουν γύρω στα $120). Corsair μάλλον καθως αυτή βγάζει και την πιο γρήγορη DDR2 της αγοράς, την Dominator στα 1250MHz!

Αυτό τον καιρό γίνεται και ένα transition σιγά σιγά σε DDR3 μνήμη. Αυτή ξεκινά να χρονίζεται από 1066MHz (εκεί που σταμάτησε επίσημα η DDR2) και θα φτάσει μέχρι και 1600 ή 2000 κάποια στιγμή. Αυτή υποστηρίζεται μόνο από τα chipset της σειράς 3, και θα πάει κουτί με τους Penryn. Του χρόνου τέτοια εποχή μια τυπική αγορά θα είναι Penryn με DDR3 και το chipset P35. Τώρα όμως η DDR3 είναι πανάκριβη – γύρω στα $400 για 2GB, άρα δεν παίζει για εμάς, ειδικά αφού οι μετρήσεις λένε πως αυτές οι πρώτες μνήμες DDR3 είναι αργές στο access time (Cas Latency), επομένως η παραπάνω συχνότητα χρονισμού εξανεμίζει την όποια βελτίωση στην ταχύτητα.

Μητρική

Εδώ κλαίνε μανούλες. Η αγορά στις μητρικές είναι χαοτική, με άπειρα μοντέλα, άπειρα chipset, πάρα πολλές εταιρίες και πολλά features να έρχονται και να φεύγουν. Μια τυπική deluxe μητρική αυτό τον καιρό έχει πάνω 8 SATA ports, 2 Gigabit LANs, Wifi built-in, HDMI out αλλά και έξοδο οπτική ίνα. Όμως το πιο σημαντικό είναι τα chipset που κουβαλάει, το Northbridge (που επικοινωνεί με τον επεξεργαστή και μνήμη) και το Southbridge (που έχει τους controllers για τις επιπλέον συσκευές, storage κτλ). Ας δούμε ακριβώς τι συμβαίνει εδώ.

Καταρχάς δεν με ενδιαφέρει καθόλου το SLI. Αυτά είναι κάποια ειδικά chipset (που πουλάνε σαν τρελλά βέβαια) που επιτρέπουν 2 κάρτες γραφικών να λειτουργήσουν ταυτόχρονα και αυξάνουν τις επιδόσεις δραματικά στα 3D games. Οι μητρικές που υποστηρίζουν SLI είναι εξαιρετικά δημοφιλείς αλλά απλώς δε με νοιάζει. Θα παίξω παιχνίδια, αλλά είμαι κυρίως του Strategy και adventure (κανά SimCity, Civilization, Agatha Christie κτλ). Οπότε αυτόματα εξαιρώ όλες αυτές τις λύσεις και κάνω την επιλογή λίγο πιο εύκολη.

Το Northbridge που πάει πακέτα τυπικά με τους Core 2 είναι το P965, δοκιμασμένο και κλασικό. Όμως τον Ιούλιο η Intel έριξε στην αγορά το P35, το οποίο υποστηρίζει του 45nm Penryn αλλά και όλους τους Core 2 (Duo και Quad). Επίσης, είναι το πρώτο που υποστηρίζει DDR3, αλλά ταυτόχρονα έχει και υποστήριξη για DDR2. Η επιλογή για το ποια μνήμη θα παίρνει η μητρική επαφίεται στον κατασκευαστή. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή μητρικές με P35 και DDR2 και άλλες (λίγες) με P35 και DDR3.

To Southbridge chipset που πάει πακέτο με το P35 είναι το ICH9, διάδοχος του ICH8. Υποστηρίζει 12 θύρες USB(!) αλλά και 6 SATA drives. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υποστηρίζει καθόλου PATA συσκευές! Αυτό είναι τραγικό λάθος καθώς όλοι μας έχουμε πάμπολλες PATA συσκευές αυτή τη στιγμή, και η Intel νομίζω βιάστηκε να τις ξεγράψει. Οι κατασκευαστές μητρικών μερικώς λύνουν το πρόβλημα βάζοντας έναν δικό τους controller για PATA, ο οποίος δέχεται μόνο 2 συσκευές και τέρμα. Από το ολότελα όμως...

Αλλά το μεγαλύτερο συν του ICH9 είναι μια pumped-up έκδοση που λέγεται ICH9R. Το R είναι για το raid! Τα τσιπάκια αυτά υποστηρίζουν εγγενώς raid και τώρα που το P35 παίρνει 6 SATA συσκευές, τι πιο εύκολο και λογικό από το να στήσει κανείς ένα raid? Έτσι αντί να αγοράσω καινουργιο μεγαλύτερο σκληρό, θα πάρω έναν δεύτερο πανομοιότυπο σκληρό σε SATA και θα τους βάλω σε RAID0. Αυτό σημαίνει πως τα αρχεία θα αποθηκεύονται παράλληλα και στους 2 σκληρούς, το οποίο σημαίνει διπλάσια χωρητικότητα αλλά και διπλάσια ταχύτητα. Το μόνο κακό είναι πως έχει και διπλάσια πιθανότητα λάθους, καθώς αν πάθει κάτι όποιοσδήποτε από τους 2 (ή και παραπάνω) σκληρούς χάνονται όλα τα δεδομένα και στους 2.

Αυτό δε με ενοχλεί διότι έχω πάντα έναν γρήγορο σκληρό μόνο του μόνο για το λειτουργικό, και όλα μου τα δεδομένα (μουσική, φώτο, αρχεία κτλ) σε ένα δεύτερο μεγάλο σκληρό. Συγκεκριμένα έχω έναν WD Raptor που τρέχει στα 10,000RPM και έχει πολύ χαμηλό seek time, είναι όμως μόνο 36.7GB, το οποίο για τα Vista δεν φτάνει. Αγόρασα λοιπόν ένα ίδιο από το eBay (τους πουλάνε σαν τρελλοί αφού όλοι τώρα θέλουν μεγαλύτερη χωρητικότητα) για $50, και θα τον βάλω σε RAID0 με τον ήδη υπάρχοντα. Έτσι θα έχω 73GB και 2 φορές πιο γρήγορα σκληρό! Δεν με νοιάζει αν χαλάσει, αφού τα κυρίως δεδομένα που θέλω να έχω είναι σε άλλο σκληρό, συν το ότι είναι backup up σε 3^ο μέρος. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη λύση για τόσο λίγα λεφτά.

Επομένως, τι μητρική να πάρει κανείς? Το P965 είναι ΟΚ αλλά σε ένα χρόνο που θα έχουμε Penryn με DDR3 θα είναι απαρχαιωμένο. Επομένως πάμε σε μητρικές με P35. Υπάρχουν και άλλα chipset σειράς 3, όπως τα G33/G35 (το G είναι για τα high-def γραφικά που είναι built-in, αλλά με ενδιαφέρει να βάλω ξεχωριστή κάρτα γραφικών) και το επερχόμενο τον άλλο μήνα X38, αλλά για την ώρα αυτό είναι το mainstream. Έτσι με το P35 γίνεται πανεύκολη η αναβάθμιση σε Penryn σε 1-2 χρόνια από τώρα.

Ταυτόχρονα ψάχνουμε μητρικές με ICH9R και όχι με σκέτο ICH9, ώστε να έχουμε το RAID. Αυτό μικραίνει ακόμα περισσότερο το πλήθος των επιλογών. Με τη μνήμη όμως τι γίνεται? Αν η DDR3 ήταν φτηνή, τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά. Παίρνεις μια μητρική με DDR3 τώρα, και βάζεις και καλύτερο επεξεργαστή αργότερα και είσαι χλίδα. Σε 1 χρόνο όλοι αυτό θα κάνουν. Όμως τώρα μόνο DDR2 παίζει λογικά. Έτσι αγοράζεις το P35, αλλά δυστυχώς για να επόμενα χρόνια θα είσαι κολλημένος στην DDR2 παρότι το chipset την υποστηρίζει όπως και ο Penryn. Θα θες καινούργια μητρική. Αυτό είναι το κακό να αγοράζεις PC όταν η αγορά βρίσκεται σε technology transition, δεν έχεις ποτέ το ιδανικό deal.

Αδιέξοδος? Υπάρχει μια λύση που νομιζω ότι είναι ιδανική αυτόν τον καιρό. Κάποιες (πολύ λίγες) μητρικές υποστηρίζουν DDR2 ταυτόχρονα με DDR3 στην ίδια πλακέτα! Έχουν βασικά 6 slots για μνήμη, εκ των οποίων τα 4 είναι για DDR2 και τα 2 για DDR3. Αυτή είναι η πιο future-proof λύση αυτή τη στιγμή: Αγοράζεις τώρα Core 2 με DDR2, και σε 1-2 χρόνια που οι τιμές θα έχουν πέσει κάνεις upgrade σε Penryn και DDR3 και είσαι πάλι στο forefront της εξέλιξης. Βρήκα μόνο 2 μητρικές που να έχουν τέτοιο feature για την ώρα, της Asus και της Gigabyte (η MSI δεν είχε τέτοια λύση). Στην P5KC της Asus δυστυχώς όμως για να κρατήσουν κάτω την τιμή δεν έχουν βάλει το ICH9R αλλά μόνο το ICH9! (έχει raid μόνο στα 2 SATA που προσθέτονται μαζί με PATA στον έξτρα controller). Έτσι μοναδική λύση στην αγορά με DDR2, DDR3 και ICH9R μένει η GA-P35C-DS3R. Από τις εκατοντάδες μητρικές έμεινε μόνο μία!

Η GA-P35C-DS3R έχει πολύ καλά reviews και στοιχίζει μόνο $170! Κάνει άψογο overclocking στον επεξεργαστή, έχει 6 SATA θύρες μέσα και 2 εξωτερικές eSATA, 6 USB μέσα 6 έξω, και το μόνο πρόβλημα που φαίνεται να έχει είναι ότι δεν κάνει καλό overclocking σε DDR2 μνήμες (σιγά) και ότι δεν έχει 2^η PCI Express x16 θύρα για 2^η κάρτα γραφικών (σιγά!). Κατά τα άλλα μου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Κάρτα Γραφικών

Εδώ δεν το ζορίζω πολύ. Ακολουθώ πιστά τις συμβουλές του Tom’s Hardware, όπου κάθε μήνα βγάζουν μια λίστα με τις πιο συμφέρουσες αγορές για κάρτες γραφικών σε κάθε κατηγορία τιμής. Στην δεύτερη χαμηλότερη κατηγορία (δεν αγοράζουμε ποτέ το πιο φτηνό πράγμα!) των $120, προτείνουν από τη σειρά 8 της NVidia (η οποία είναι και η τελευταία) την 8600GT, με μνήμη GDDR3 πάνω. Υποστηρίζει το DirectX 10 των Vista, και αυτό μου αρκεί αφού είναι το πιο εύκολα upgradable κομμάτι του PC.

Εντυπώσεις

Τα συστατικά αυτά κοστίζουν $650 και σε φέρνουν στο forefront της τεχνολογίας. Και εδώ είναι το μεγαλείο σε σχέση με τα Apple, αφού τα υπόλοιπα μέρη του PC δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Κουτί το ίδιο, σκληροί οι ίδιοι, κάρτα ήχου η ίδια, όπως και ηχεία, οθόνη, πληκτρολόγιο/mouse κτλ. Το μόνο πρόβλημα είναι οι 4 PATA συσκευές που έχω. Θα κρατήσω μέσα τον 350άρη σκληρό για data αλλά και το DVD burner, και θα κάνω τον 80άρη σκληρό εξωτερικό για backup και θα ξεφορτωθώ το σκέτο DVD player. Το τελευταίο άλλωστε μόνο για On-the-fly κάψιμο για DVD το χρησιμοποιούσα, αλλά τώρα πια που οι χωρητικότητες στους σκληρούς ανεβαίνουν σαν τρελλές (1TB and counting) δεν βλέπω το νόημα του να καίει κανείς disc media – είναι πιο αργά και πιο μικρά. Μόνο για τις φωτογραφίες μου θέλω 15 DVD για να τις κάνω backup!

Θα τα παραγγείλλω όλα τώρα online από το καλύτερο online κατάστημα παγκοσμίως, το newegg.com, και θα πέσει εγχείρηση μόλις επιστρέψω από Νέα Υόρκη σε 2 εβδομάδες. Yeah baby!

About knowledge

If, in some cataclysm, all of scientific knowledge were to be destroyed, and only one sentence passed on to the next generation of creatures, what statement would contain the most information in the fewest words? I believe it is the atomic hypothesis that

All things are made of atoms-little particles that that move around in perpetual motion, attracting each other when they are a little distance apart, but repelling upon being squeezed into one another.

In that one sentence, you will see, there is an enormous amount of information about the world, if just a little imagination and thinking are applied.

- The Feynman Lectures on Physics