Την περασμένη Κυριακή είπαμε να κατέβουμε προς τη Νέα Υόρκη, αλλά αντί να πάμε στο Μανχάτταν είπαμε να επισκεφτούμε το Coney Island στο Brooklyn. Εκεί βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά και ιστορικά theme park στην Αμερική (πιο πολύ σαν μεγάλο Λούνα Παρκ είναι με ρόδα, συγκρουόμενα κτλ). Αυτό βρίσκεται δίπλα στην παραλία, η οποία ονομάζεται Brighton Beach. Το πρόβλημα είναι ότι η ονομασία "παραλία" είναι ευφημισμός και δεν έχει και πολύ σχέση με μια κανονική παραλία όπως την φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Για αυτό και αφού κάνουμε μια βόλτα στην Brighton Beach θα περάσουμε και μια βόλτα από μια σωστή παραλία, όπως είναι η Hermosa στο Los Angeles.
Εικόνα της Brighton Beach:
Προς μεγάλη μου έκπληξη αντίκρυσα μια απέραντη αμμουδιά μόλις φτάσαμε! Σίγουρα δεν περίμενα να βρω *και* αυτό στη Νέα Υόρκη. Φυσικά η θάλασσα είναι βούρκος και η άμμος λίγο μαυριδερή, αλλά τουλάχιστον έχει 1-2 γήπεδα beach volley. Έλα όμως που έβρεχε... αν βρέχει αυγουστιάτικα εγώ φταίω μετά να σχηματίσω αρνητική εντύπωση? και δεν μιλάμε για παροδική μπόρα, αλλά για full blown καταιγίδα που κρατάει εδώ και 2-3 μέρες μέχρι τώρα.
Ο κόσμος βέβαια δεν είναι στην παραλία. Έχει πάει στο πάρκο από την βόρεια μεριά.
Υπάρχει ένα τεράστιος ξύλινος διάδρομος που ακολουθεί την ακτογραμμή και οδηγεί στο πάρκο, και είμαι σίγουρος πως είναι πολύ ευχάριστη βόλτα αν έχει φυσιολογικό καιρό.
Στο πάρκο μου έκανε εντύπωση το Cyclone, ένα κλασσικό ξύλινο roller coaster που γεμίζει την θέα και πάει και αρκετά γρήγορα. $6 είσοδος.
Στη συνέχεια ανεβήκαμε προς την πόλη. Γρήγορα καταλάβαμε πως το Brighton είναι ρωσική αποικία, όπως λέει και η πινακίδα:
Little Russia by the sea λοιπόν (δεν πρέπει να είναι και πολύ διαφορετική η θάλασσα από αυτή του Νοβοσιρμπίσκ σε τέτοιο καιρό!). Οι ράγες που φαίνονται αριστερά πάνω είναι το υπερυψωμένο subway, σήμα κατατεθέν των εκτός Μανχάτταν γειτονιών της Νέας Υόρκης.
Όλος ο κόσμος εκεί μιλούσε ρωσικά, και στα ρώσικα ήταν γραμμένες όλες σχεδόν οι πινακίδες και τα μενού των καταστημάτων. Είναι κάτι σαν την δική μας Αστόρια. Φυσικά έχει και τα καλά του αυτό: ξαφνικά βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από περισσότερες ρωσίδες από όσες θα μπορούσα ποτέ να φανταστούμε! Ψηλές, ξανθιές,με τις έντονες βλεφαρίδες και τα πεταχτά γαλανά μάτια που σε σουβλίζουν, είναι αδύνατο να μη νιώσεις άβολα. Τα λιγοστά καφέ της περιοχής ήτανε γεμάτα από δαύτες.
Και ας περάσουμε τώρα στα δικά μας, στη Hermosa Beach. Είχαμε πάει πριν 2 εβδομάδες περίπου, και φυσικά η μουντίλα της Νέας Υόρκης δεν υφίσταται ούτε κατά διάνοια.
Ούτε κατά διάνοια φυσικά δεν υπάρχει και αστική συγκοινωνία - μόνο φοίνικες και μαγαζιά. Η παραλία είναι τίγκα στον κόσμο, ο οποίος κυκλοφορεί με τα μαγιό του και κάνει ποδήλατο, πατίνια (ναι οι περισσότερες είναι με μπικίνι), και παίζει beach volley.
Άλλες αιθέριες παρουσίες βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια τους:
Κατά μήκος της παραλίας και αμέσως δίπλα στον πεζόδρομο υπάρχουν σπίτια σε διάφορα άσχετα στυλ (από ξύλινες παράγκες μέχρι μεταμοντέρνα γυάλινα) και με διάφορους περίργους θαμώνες.
Δύο σπίτια που μου άρεσαν:
Για τιμές, μιλάμε γύρω στα $5Μ για μια τέτοια κατοικία ή μερικές χιλιάδες δολάρια το μήνα σε ενοίκιο. Αρκετά από αυτά ανήκουν σε εταιρίες που τα δίνουν σε πλούσια αμοιβόμενους υπαλλήλους τους (το The Firm με τον Tom Cruz πάει γάντι εδώ).
Η ουσία αυτού του πόστ είναι πως η Αμερική δεν έχει καμία σχέση με ομοιογένεια. Ειδικά οι δύο ακτές (ανατολική και δυτική) είναι πραγματικά σαν δύο εντελώς διαφορετικές χώρες. Άλλα τοπία, άλλος κόσμος, άλλες συνήθειες, άλλος τρόπος ζωής, άλλος καιρός.
Φινάλε με μια όμορφη φωτογραφία με περιστέρια να ατενίζουν το απέραντο του Ειρηνικού ωκεανού, την ώρα που στο βάθος περνάνε sailing boats.
