Τέλειωσα να βλέπω το House, MD. Είχα κατεβάσει όλα τα επεισόδια που έχουν παίξει μέχρι τώρα (3 χρονιές επί 24 επεισόδια έκαστος = 72) και τα είδα σιγά σιγά τις περασμένες 3 εβδομάδες. Είναι πια από τις αγαπημένες μου σειρές, για πολλούς λόγους. Το πρώτο πράγμα που μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον όταν τυχαία είδα ένα επεισόδιο από την 3η χρονιά νωρίτερα την άνοιξη φέτος είναι ότι χρησιμοποιούν την επιστημονική μέθοδο για να λύσουν ιατρικά προβλήματα. Η σειρά είναι μία μίξη CSI με X-Files, όπου μια φαινομενικά άλυτη υπόθεση λύνεται με αστυνομικό όμως ύφος. Λαμβάνει χώρα σε ένα νοσοκομείο σχετικά με μια ομάδα diagnosticians με ηγέτη τον genius μισάνθρωπο Dr House όπου προσπαθεί λύσει ανεξήγητες ιατρικές υποθέσεις. Είχα εντυπωσιαστεί από τις συζητήσεις του House με την ομάδα του, διότι μου θύμησαν σε μεγάλο βαθμό τις συζητήσεις που κάνουμε στα group meetings μας για να λύσουμε διάφορα προβλήματα φυσικής. Κάποιος ρωτάει κάτι ή ρίχνει μια ιδέα, και αρχίζουμε να προτείνουμε διάφορες λύσεις μπας και βγάλουμε καμιά άκρη. Σχεδόν όλα τα φυσιολογικά επιστημονικά γκρουπ έχουν παρόμοια τακτική, και η σειρά το προβάλλει στην περίπτωση της ιατρικής. Ο House έχει εκπληκτικές ατάκες από ώρα σε ώρα. Είναι υπερβολικός, αλλά τουλάχιστον ο τύπος έχει στυλ! O Hugh Laurie κάνει πραγματικά εκπληκτική δουλειά στην ερμηνεία του House – είναι από τις περιπτώσεις που σου είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τον ηθοποιό από τον χαρακτήρα. Δίκαια πήρε και για τις 2 πρώτες χρονιές χρυσή σφαίρα για τις ερμηνείες του, και πολύ πιθανό είναι να συνεχίσει και φέτος.
Είχα κάποιους ενδοιασμούς για το αν η επιστήμη που αναφέρεται στη σειρά έχει βάση ή αν είναι μπαρούφες για τηλεοπτική κατανάλωση, καθώς δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις για να μπορώ να κρίνω από μόνος μου αυτά που συμβαίνουν. Τελικά διαβάζοντας διάφορα μπλογκς αριστερά και δεξιά από γιατρούς φαίνεται ότι κάνουν καλή δουλειά και όλα σχεδόν όσα αναφέρονται στο σόου μπορούν όντως να γίνουν στην πραγματικότητα. Φυσικά υπάρχουν στοιχεία υπερβολής για να προωθηθεί το δράμα (τα τεστ βγαίνουν γρήγορα, κάποιες αρρώστιες είναι πολύ σπάνιες ή έχουν κάπως διαφορετικά συμπτώματα, ή κάτι προφανές δεν το συζητάνε από την αρχή), αλλά αυτό δε με ενοχλεί καθώς είναι σειρά και όχι ντοκυμαντέρ και έχω την απαίτηση να υπάρχει αλήθεια αλλά ας μην είναι και 100% πιστή στην πραγματικότητα για χάρη της δράσης. Το House τελικά κρατά καλή ισορροπία (αν και οι hardcore γιατροί μάλλον θα διαφωνήσουν).
Όπως και οι άλλες 2 αγαπημένες μου σειρές,τα X-Files και το Lost, όλες έχουν ένα κοινό παρονομαστή: υπάρχει στην σειρά ένα τουλάχιστον επεισόδιο όπου οι σεναριογράφοι ξεπερνούν τον ευατό τους, όπου δίνουν ένα 45λεπτο μαγείας και καινοτόμων ιδεών. Ένα τουλάχιστον επεισόδιο που μένει αξέχαστο στη μνήμη.
Τα X-Files είχαν αρκετά τέτοια «διαφορετικά» επεισόδια γιατί ήταν και τέτοιο το στυλ της σειράς: το ύφος άλλαζε από επεισόδιο σε επεισόδιο, ώστε κάποια ήταν τρομακτικά, κάποια δραματικά, κάποια αστεία και κάποια μυστήρια. Η σειρά είχε εκπληκτική ποικιλία, για αυτό και κράτησε 9 χρόνια, και έδωσε πολλά ξεχωριστά επεισόδια. Το προσωπικό αγαπημένο μου είναι το “Triangle” από την 6η χρονιά. Αν κάποιος είχε παρακολουθήσει την σειρά το επεισόδιο αυτό είναι απίστευτα πρωτότυπο – ο Μώλντερ παγιδεύεται στο τρίγωνο των Βερμούδων μέσα σε ένα πλοίο που είναι στο 1939! Δύο ιστορίες τρέχουν παράλληλα: στη μία του 1939 ο Μώλντερ βρίσκει όλους τους κλασικούς χαρακτήρες της σειράς να έχουν θέσεις εκείνης τη εποχής: στρατηγοί, επιστήμονες, χορεύτριες. Ταυτόχρονα στο 1999 η Σκάλλυ ψάχνει στο ίδιο (άδειο τώρα) πλοίο τον Μώλντερ! Κινηματογραφικά το επεισόδιο είναι χρόνια μπροστά καθώς περιέχει τεχνικές που βρίσκει κανείς μόνο σε ταινίες: πολλά μονόπλανα (όπου η κάμερα για αρκετά λεπτά δεν έχει καθόλου μοντάζ), split screens στο παρελθόν και το μέλλον και μια φοβερή αναπαράσταση της εποχής. Η κορυφαία στιγμή είναι όταν σε ένα split screen στα αριστερά βρίσκεται η Σκάλλυ του 1999 και στα δεξιά ή Σκάλλυ του 1939 και κινούνται στο ίδιο διάδρομο του πλοίου. Όταν διασχίζουν το ίδιο σημείο, σταματάνε για 1-2 δευτερόλεπτα να κινούνται και οι 2 τους, σαν να «ένοιωσαν» κάτι!
Το Lost από τη μεριά του έχει να δείξει το απίστευτο τελευταίο επεισόδιο του 3ου κύκλου, όπου για κάποιον που παρακολουθεί το σόου τακτικά απλώς αποδεινκύει το ταλέντο ιδεών των σεναριογράφων όπου έσπασαν τους καθιερωμένους τρόπους αφήγησης. Δίκαια έχει προταθεί για Emmy το συγκεκριμένο επεισόδιο. Αν και γενικά η δύναμη του σόου είναι τα αδιανόητα cliffhangers που σε αφήνουν κάγκελο για μέρες!
Το House με τη σειρά του έχει ένα αδιαμφισβήτητο εκπληκτικό επεισόδιο που ξεχωρίζει: Είναι φυσικά το «3 stories», το προτελευταίο επεισόδιο της πρώτης χρονιάς. Εκεί ο House παρά τη θέλησή του κάνει διάλεξη σε μια ομάδα φοιτητών και περιγράφει 3 ιστορίες αρρώστων και πως τους διαγνώσανε έναν έναν. Είναι εκπληκτικά δωσμένο, και δεν υπάρχει δευτερόλεπτο σε αυτό το επεισόδιο που να μην είναι άψογο. Αξίζει να δει κανείς μόνο το συγκεκριμένο επεισόδιο και ας μην έχει δει καθόλου τη σειρά, για να θαυμάσει κανείς το πως γίνεται καλή τηλεόραση. Το έχω δει 3 φορές μέχρι τώρα. Είχε κερδίσει πανάξια το Emmy εκείνη τη χρονιά για το καλύτερο σεναριακά επεισόδιο της χρονιάς (από όλες τις σειρές!). Μερικές λεπτομέρειες στο διάλογο τις πιάνεις με τη 2η και 3η θέαση:
- Three guys walk into a clinic. Their legs hurt. What's wrong with them?
- What were they doing when pain presented?
- I have no idea.
- You didn't ask? You didn't take a history?
- Of course. But all that told us is what they said happened.
Κάτι τέτοιες ουσιώδεις διαφορές κάνουν την διαφορά στην επιστήμη. Το τι νομίζουμε ότι έχει γίνει πραγματικά δεν έχει καμία σχέση απαραίτητα με το τι έχει γίνει στην πράξη. Για αυτό και ο House πολύ σωστά απαντά ότι δεν έχει ιδέα για το τι κάνανε οι ασθενείς όταν παρουσιάστηκε ο πόνος – το μόνο που μπορούμε να ξέρουμε είναι το τι αυτοί λένε πως έγινε, και αυτό δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια.
Το τέλος της 3ης χρονιάς αφήνει το House σε μια περίεργη θέση όπου και τα 3 μέλη της ομάδας του έχουν φύγει από το γκρουπ του! Δεν ξέρω τι θα γίνει στην 4η χρονιά (ξεκινά τέλη Σεπτέμβρη) αλλά λογικά θα επιστρέψουνε οι ίδιοι, αν και θα έχει ενδιαφέρον το πώς ακριβώς. Θα μας κρατήσει καλή παρέα μέχρι να ξεκινήσει το Lost το Φεβρουάριο.
