Διάβαζα στη χθεσινή εφημερίδα για τα επεισόδια στον τελικό κυπέλλου. Ως ένα βαθμό, δε με εκπλήσσουν πια. Αλλά με εξέπληξαν αυτά που διάβασα ότι έγιναν πριν τον αγώνα. Για παράδειγμα:
- Μέλη της αστυνομικής ομάδας "Δ" σταμάτησαν πούλμαν με οπαδούς της ΑΕΚ προερχόμενο από τις Σέρρες στα διόδια. Αυτοί απάντησαν με άσεμνες χειρονομίες. Οι άνδρες της ομάδας άρχισαν να τους ξυλοκοπούνε ως απάντηση.
- Οπαδοί της ΑΕΚ πέταξαν πέτρες στον σύνδεσμο του ΠΑΟ στην Αλεξάνδρας.
- 300 οπαδοί της ΑΕΚ σε μηχανάκια πέταξαν βόμβες μολότοφ στα γραφεία του συνδέσμου του ΠΑΟ στου Ζωγράφου, βάζοντας φωτιά στα γραφεία.
- Λίγο πριν τον αγώνα εκατοντάδες οπαδοί της ΑΕΚ προσπάθησαν με τη βία να μπουν στον αγώνα χωρίς εισιτήρια - απομακρύνθηκαν με δακρυγόνα.
Κοινώς, το κλίμα πριν τον αγώνα ήταν ήδη πολεμικό - πώς να μη γίνουν έκτροπα στο ματς? Και που να ήταν και κανένα ντέρμπι.
Φυσικά δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί της ΑΕΚ, θα μπορούσε να ήταν οπαδοί και άλλων ομάδων. Και δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί - τα ίδια φαινόμενα βίας τα παρακολουθώ να εμφανίζονται (πιο συχνά τελευταία λόγω κρίσης) σε άλλες κοινωνικές ομάδες: στις πορείες, στα πανεπιστήμια, στην Κερατέα, στις συνδικαλιστικές (και μή) οργανώσεις. Είναι διαφορετικές όψεις του ίδιου αντικειμένου, και αν ποτέ εξαλειφθούν, θα εξαλειφθούν ταυτόχρονα σε όλες αυτές τις ομάδες.
Συζητάω συχνά με έναν Ελληνοαμερικανό φίλο για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτός γεννήθηκε στην Αμερική από Έλληνες γονείς, αλλά μετακόμισε στην Ελλάδα όπου είχε επιστρέψει ο πατέρας του όταν αυτός αρρώστησε βαριά. Πέρασε αρκετά χρόνια στην Αθήνα, γνώρισε καλά τους Έλληνες και την Ελληνική πραγματικότητα, και επέστρεψε στην Αμερική μόλις έθαψε τον πατέρα του.
Προσπαθώ να του εξηγήσω για τους λόγους που γίνονται όλα αυτά τώρα στην Ελλάδα: η βία, η κρίση, η ανεργία, η μιζέρια, η υπανάπτυξη. Δεν είναι απλή υπόθεση, και του περιγράφω τα γνωστά επιχειρήματα για τους πολέμους που είχαμε τα τελευταία 100 χρόνια, την κατοχή, τη φτώχεια, τη χούντα, το πολιτικό σύστημα, τον υπέρμετρο δανεισμό, το αντιπαραγωγικό δημόσιο, το μεσογειακό κλίμα. Διαβάζει όλα τα link που ανεβάζω κατά καιρούς από ξένες εφημερίδες για την κουλτούρα μας, το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάστασή μας - αν και σε ένα μεγάλο βαθμό τα γνωρίζει ήδη καλά.
Η δικιά του ερμηνεία, ως εξωτερικού παρατηρητή πια, που όμως ξέρει τι φάρα είμαστε, είναι πολύ πιο απλή, και ρατσιστική:
"You can't build a country out of shit."
Το βασικό του επιχείρημα είναι πως όσο καλές προσθέσεις και να υπάρχουν, αν δεν έχεις ποιοτικές πρώτες ύλες, δηλαδή ανθρώπους, δεν μπορείς να δημιουργήσεις. Όσο και να προσπαθείς.
Επιστρέφοντας στο θέμα της βίας στον αθλητισμό, σαν παράδειγμα. Κάποιοι είναι κάφροι και τα κάνουν μπάχαλο. Μπορεί να είναι και η μειοψηφία. Αλλά είναι σίγουρα αρκετοί ώστε να επηρεάσουν καταστάσεις, και αυτό αρκεί.
Βέβαια ίσως φταίνε οι υπεύθυνοι που δεν φροντίζουν σωστά να τους απομονώσουν. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορούν ή αν δεν θέλουν - το τελικό αποτέλεσμα μετράει, ότι δηλαδή δεν είναι σε θέση να αλλάξουν κάτι. Αυτό που βλέπουμε στα γήπεδα είναι το συνολικό αποτέλεσμα των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέμα του αθλητισμού. Αυτοί είναι, και αυτό το προϊόν μπορούν και παράγουν.
Πολλοί αρέσκονται να κατηγορούν "το κράτος", ή τους πολιτικούς. Μα, "το κράτος" δεν είναι κάποια ανώτερη θεότητα - είναι σύνολο ανθρώπων, Έλλήνων! Και οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό, και άρα είναι η εικόνα του.
Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, παρατήρησα και εγώ τις διαφορές στο χαρακτήρα μεταξύ του μέσου Έλληνα και του μέσου πχ. Αμερικάνου ή Άγγλου. Αυτοί είναι πιο ευγενικοί, πιο εξυπηρετικοί, πιο μορφωμένοι, πιο παραγωγικοί, με καλύτερη επαφή με τις τεχνολογίες, λιγότερο γκρινιάρηδες, λιγότερο αντιδραστικοί, λιγότερο κουτοπόνηροι, με περισσότερη ηθική και σεβασμό για το συνάνθρωπό τους και τα κοινά.
Δεν με ενδιαφέρει τόσο σε αυτό το σημείο για τα αίτια αυτής της κατάστασης. Απλώς έτσι είναι αυτή τη στιγμή.
Ούτε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Μπορεί να μου φαίνεται αδιανόητο να πετάω μολότοφ σε συνανθρώπους μου, αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα στα οποία υστερώ. Οι περισσότεροι από μας κάτι δεν κάνουμε καλά - αλλιώς δε θα είμασταν εδώ που είμαστε. Και αυτό περιλαμβάνει από τον καπνιστή που δε σέβεται το δικαίωμά μου να μη θέλω να εισπνεύσω, καπνό μέχρι το μεγαλογιατρό με εκατομμύρια εισόδημα που δηλώνει ελάχιστα στην εφορία.
Το σχόλιο του φίλου μου μου φάνηκε ρατσιστικό όταν το πρωτοάκουσα. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο τρομάζω ότι όντως μπορεί και να ισχύει.
- Μέλη της αστυνομικής ομάδας "Δ" σταμάτησαν πούλμαν με οπαδούς της ΑΕΚ προερχόμενο από τις Σέρρες στα διόδια. Αυτοί απάντησαν με άσεμνες χειρονομίες. Οι άνδρες της ομάδας άρχισαν να τους ξυλοκοπούνε ως απάντηση.
- Οπαδοί της ΑΕΚ πέταξαν πέτρες στον σύνδεσμο του ΠΑΟ στην Αλεξάνδρας.
- 300 οπαδοί της ΑΕΚ σε μηχανάκια πέταξαν βόμβες μολότοφ στα γραφεία του συνδέσμου του ΠΑΟ στου Ζωγράφου, βάζοντας φωτιά στα γραφεία.
- Λίγο πριν τον αγώνα εκατοντάδες οπαδοί της ΑΕΚ προσπάθησαν με τη βία να μπουν στον αγώνα χωρίς εισιτήρια - απομακρύνθηκαν με δακρυγόνα.
Κοινώς, το κλίμα πριν τον αγώνα ήταν ήδη πολεμικό - πώς να μη γίνουν έκτροπα στο ματς? Και που να ήταν και κανένα ντέρμπι.
Φυσικά δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί της ΑΕΚ, θα μπορούσε να ήταν οπαδοί και άλλων ομάδων. Και δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί - τα ίδια φαινόμενα βίας τα παρακολουθώ να εμφανίζονται (πιο συχνά τελευταία λόγω κρίσης) σε άλλες κοινωνικές ομάδες: στις πορείες, στα πανεπιστήμια, στην Κερατέα, στις συνδικαλιστικές (και μή) οργανώσεις. Είναι διαφορετικές όψεις του ίδιου αντικειμένου, και αν ποτέ εξαλειφθούν, θα εξαλειφθούν ταυτόχρονα σε όλες αυτές τις ομάδες.
Συζητάω συχνά με έναν Ελληνοαμερικανό φίλο για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτός γεννήθηκε στην Αμερική από Έλληνες γονείς, αλλά μετακόμισε στην Ελλάδα όπου είχε επιστρέψει ο πατέρας του όταν αυτός αρρώστησε βαριά. Πέρασε αρκετά χρόνια στην Αθήνα, γνώρισε καλά τους Έλληνες και την Ελληνική πραγματικότητα, και επέστρεψε στην Αμερική μόλις έθαψε τον πατέρα του.
Προσπαθώ να του εξηγήσω για τους λόγους που γίνονται όλα αυτά τώρα στην Ελλάδα: η βία, η κρίση, η ανεργία, η μιζέρια, η υπανάπτυξη. Δεν είναι απλή υπόθεση, και του περιγράφω τα γνωστά επιχειρήματα για τους πολέμους που είχαμε τα τελευταία 100 χρόνια, την κατοχή, τη φτώχεια, τη χούντα, το πολιτικό σύστημα, τον υπέρμετρο δανεισμό, το αντιπαραγωγικό δημόσιο, το μεσογειακό κλίμα. Διαβάζει όλα τα link που ανεβάζω κατά καιρούς από ξένες εφημερίδες για την κουλτούρα μας, το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάστασή μας - αν και σε ένα μεγάλο βαθμό τα γνωρίζει ήδη καλά.
Η δικιά του ερμηνεία, ως εξωτερικού παρατηρητή πια, που όμως ξέρει τι φάρα είμαστε, είναι πολύ πιο απλή, και ρατσιστική:
"You can't build a country out of shit."
Το βασικό του επιχείρημα είναι πως όσο καλές προσθέσεις και να υπάρχουν, αν δεν έχεις ποιοτικές πρώτες ύλες, δηλαδή ανθρώπους, δεν μπορείς να δημιουργήσεις. Όσο και να προσπαθείς.
Επιστρέφοντας στο θέμα της βίας στον αθλητισμό, σαν παράδειγμα. Κάποιοι είναι κάφροι και τα κάνουν μπάχαλο. Μπορεί να είναι και η μειοψηφία. Αλλά είναι σίγουρα αρκετοί ώστε να επηρεάσουν καταστάσεις, και αυτό αρκεί.
Βέβαια ίσως φταίνε οι υπεύθυνοι που δεν φροντίζουν σωστά να τους απομονώσουν. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορούν ή αν δεν θέλουν - το τελικό αποτέλεσμα μετράει, ότι δηλαδή δεν είναι σε θέση να αλλάξουν κάτι. Αυτό που βλέπουμε στα γήπεδα είναι το συνολικό αποτέλεσμα των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέμα του αθλητισμού. Αυτοί είναι, και αυτό το προϊόν μπορούν και παράγουν.
Πολλοί αρέσκονται να κατηγορούν "το κράτος", ή τους πολιτικούς. Μα, "το κράτος" δεν είναι κάποια ανώτερη θεότητα - είναι σύνολο ανθρώπων, Έλλήνων! Και οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό, και άρα είναι η εικόνα του.
Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, παρατήρησα και εγώ τις διαφορές στο χαρακτήρα μεταξύ του μέσου Έλληνα και του μέσου πχ. Αμερικάνου ή Άγγλου. Αυτοί είναι πιο ευγενικοί, πιο εξυπηρετικοί, πιο μορφωμένοι, πιο παραγωγικοί, με καλύτερη επαφή με τις τεχνολογίες, λιγότερο γκρινιάρηδες, λιγότερο αντιδραστικοί, λιγότερο κουτοπόνηροι, με περισσότερη ηθική και σεβασμό για το συνάνθρωπό τους και τα κοινά.
Δεν με ενδιαφέρει τόσο σε αυτό το σημείο για τα αίτια αυτής της κατάστασης. Απλώς έτσι είναι αυτή τη στιγμή.
Ούτε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Μπορεί να μου φαίνεται αδιανόητο να πετάω μολότοφ σε συνανθρώπους μου, αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα στα οποία υστερώ. Οι περισσότεροι από μας κάτι δεν κάνουμε καλά - αλλιώς δε θα είμασταν εδώ που είμαστε. Και αυτό περιλαμβάνει από τον καπνιστή που δε σέβεται το δικαίωμά μου να μη θέλω να εισπνεύσω, καπνό μέχρι το μεγαλογιατρό με εκατομμύρια εισόδημα που δηλώνει ελάχιστα στην εφορία.
Το σχόλιο του φίλου μου μου φάνηκε ρατσιστικό όταν το πρωτοάκουσα. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο τρομάζω ότι όντως μπορεί και να ισχύει.
