Μια και τα Όσκαρ πλησιάζουν την επόμενη Κυριακή, ένα κινηματογραφικό ποστ για την - κατά τη γνώμη μου - πιο εντυπωσιακή σκηνή που είδα στο σινεμά τη χρονιά που μας πέρασε.
Πρώτα μια κουβέντα για τα Όσκαρ. Καλή, solid ταινία το King's Speech, αλλά δε συγκρίνεται με το Inception. Ποιοτική, αλλά δεν παίρνει καθόλου ρίσκα και είναι ελάχιστα πρωτότυπη. Αντίθετα το Inception είναι μια ταινία που θα τη θυμάμαι 5-10-20 χρόνια από τώρα, ενώ το King's Speech θα είναι μια γενικούρα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τo Social Network ήταν αρκετά πιο ενδιαφέρουσα ταινία από το King's Speech, και αυτή νομίζω θα πάρει και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας τελικά.
Είναι τεράστια αδικία που δεν προτάθηκε καν για Οσκαρ σκηνοθεσίας ο Nolan, όταν έχεις μια τόσο πρωτότυπη ταινία και σκηνοθεσία. Πραγματικά δεν ξέρω τι σκέφτονται αυτοί που ψηφίζουν.
(Αν δεν έχετε δει το Inception, τρέξτε να το δείτε πριν διαβάσετε το υπόλοιπο post - spoilers ahead!)
Ο λόγος γίνεται για τη σκηνή στο Inception στο διάδρομο του ξενοδοχείου, όπου η βαρύτητα κάνει παιχνίδια και οι πρωταγωνιστές κινούνται με έναν πολύ περίεργο τρόπο στο χώρο. Η σκηνή φαίνεται (σε κακή ποιότητα) σε βίντεο εδώ.
Καταρχάς και μόνο το setup της σκηνής - το γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν είναι μοναδικής ευφυίας. Είμαστε στο όνειρο ενός χαρακτήρα, και οι περιβαλλοντικές συνθήκες του χαρακτήρα (καιρός, ήχος, βαρύτητα) επηρεάζουν (σε πιο αργό χρόνο) τα τεκταινόμενα των χαρακτήρων του ονείρου. (Το ότι όλοι ο αρχικός χαρακτήρας βρίσκεται *επίσης* μέσα σε ένα όνειρο το παραβλέπω για λόγους απλότητας!)
Έτσι, όταν το βανάκι του αρχικού χαρακτήρα στρίβει, αντίστοιχα επηρεάζονται οι χαρακτήρες του ονείρου. Όταν φέρνει τούμπες, φέρνουν τούμπες οι χαρακτήρες του ονείρου. Και όταν ίπταται, δημιουργούνται συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Στην οθόνη το αποτέλεσμα αποτυπώνεται με εντυπωσιακό τρόπο. Αν δεν έχεις καταλάβει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, οι κινήσεις των χαρακτήρων του ονείρου είναι απλώς λάθος για το ανθρώπινο μάτι - μοιάζουν αδύνατες.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό για μένα όμως είναι πως η σκηνή είναι αληθοφανής. Ο Nolan χρησιμοποιεί ελάχιστα εφέ και δίνει βάση στα πραγματικά σκηνικά και κινήσεις, το οποίο ανυψώνει το αποτέλεσμα σε άλλο επίπεδο. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο ο Τιτανικός το 1997 έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία: βλέποντάς τον ακόμα και τώρα, οι σκηνές είναι απίστευτα αληθοφανείς - γιατί έχουν γίνει με ελάχιστα εφέ και με πραγματικούς ανθρώπους!
Σας αφήνω με ένα βιντεάκι για το πώς γυρίστηκαν αυτές οι σκηνές στο διάδρομο, από το επίσημο making of της ταινίας. Με άφησε άφωνο.
(Το τμήμα για το διάδρομο συγκεκριμένα αρχίζει στο 19:45, και είναι διαθέσιμο μέχρι και σε 1080p ανάλυση!)
Ραντεβού Κυριακή προς Δευτέρα ξημερώματα στις 03:00...!
Πρώτα μια κουβέντα για τα Όσκαρ. Καλή, solid ταινία το King's Speech, αλλά δε συγκρίνεται με το Inception. Ποιοτική, αλλά δεν παίρνει καθόλου ρίσκα και είναι ελάχιστα πρωτότυπη. Αντίθετα το Inception είναι μια ταινία που θα τη θυμάμαι 5-10-20 χρόνια από τώρα, ενώ το King's Speech θα είναι μια γενικούρα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Τo Social Network ήταν αρκετά πιο ενδιαφέρουσα ταινία από το King's Speech, και αυτή νομίζω θα πάρει και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας τελικά.
Είναι τεράστια αδικία που δεν προτάθηκε καν για Οσκαρ σκηνοθεσίας ο Nolan, όταν έχεις μια τόσο πρωτότυπη ταινία και σκηνοθεσία. Πραγματικά δεν ξέρω τι σκέφτονται αυτοί που ψηφίζουν.
(Αν δεν έχετε δει το Inception, τρέξτε να το δείτε πριν διαβάσετε το υπόλοιπο post - spoilers ahead!)
Ο λόγος γίνεται για τη σκηνή στο Inception στο διάδρομο του ξενοδοχείου, όπου η βαρύτητα κάνει παιχνίδια και οι πρωταγωνιστές κινούνται με έναν πολύ περίεργο τρόπο στο χώρο. Η σκηνή φαίνεται (σε κακή ποιότητα) σε βίντεο εδώ.
Καταρχάς και μόνο το setup της σκηνής - το γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν είναι μοναδικής ευφυίας. Είμαστε στο όνειρο ενός χαρακτήρα, και οι περιβαλλοντικές συνθήκες του χαρακτήρα (καιρός, ήχος, βαρύτητα) επηρεάζουν (σε πιο αργό χρόνο) τα τεκταινόμενα των χαρακτήρων του ονείρου. (Το ότι όλοι ο αρχικός χαρακτήρας βρίσκεται *επίσης* μέσα σε ένα όνειρο το παραβλέπω για λόγους απλότητας!)
Έτσι, όταν το βανάκι του αρχικού χαρακτήρα στρίβει, αντίστοιχα επηρεάζονται οι χαρακτήρες του ονείρου. Όταν φέρνει τούμπες, φέρνουν τούμπες οι χαρακτήρες του ονείρου. Και όταν ίπταται, δημιουργούνται συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Στην οθόνη το αποτέλεσμα αποτυπώνεται με εντυπωσιακό τρόπο. Αν δεν έχεις καταλάβει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, οι κινήσεις των χαρακτήρων του ονείρου είναι απλώς λάθος για το ανθρώπινο μάτι - μοιάζουν αδύνατες.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό για μένα όμως είναι πως η σκηνή είναι αληθοφανής. Ο Nolan χρησιμοποιεί ελάχιστα εφέ και δίνει βάση στα πραγματικά σκηνικά και κινήσεις, το οποίο ανυψώνει το αποτέλεσμα σε άλλο επίπεδο. Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο ο Τιτανικός το 1997 έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία: βλέποντάς τον ακόμα και τώρα, οι σκηνές είναι απίστευτα αληθοφανείς - γιατί έχουν γίνει με ελάχιστα εφέ και με πραγματικούς ανθρώπους!
Σας αφήνω με ένα βιντεάκι για το πώς γυρίστηκαν αυτές οι σκηνές στο διάδρομο, από το επίσημο making of της ταινίας. Με άφησε άφωνο.
(Το τμήμα για το διάδρομο συγκεκριμένα αρχίζει στο 19:45, και είναι διαθέσιμο μέχρι και σε 1080p ανάλυση!)
Ραντεβού Κυριακή προς Δευτέρα ξημερώματα στις 03:00...!
