Επισκέφτηκα το σαββατοκύριακο που μας πέρασε την έκθεση Game On 2.0, όπου παρουσιάζονται ηλεκτρονικά παιχνίδια από όλην την ιστορία της τεχνολογίας. Από το Pong και το Space Invaders μέχρι Street Fighter, Mortal Combat, Mario και Sonic.
Το ενδιαφέρον είναι πως μπορούσες να παίξεις κανονικά τα παιχνίδια στις αντίστοιχες κονσόλες τους, είτε οικιακές είτε τα γνωστά «κουτιά» που είχαν τα μαγαζιά ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Όλες οι κονσόλες που έχουν περάσει από τα χέρια μου (Commodore 64, Super NES, Gameboy, PS3) ήταν εκεί. Ήταν σαν να ξαναζούσα τα παιδικά μου χρόνια.
Αλλά τελικά πιο πολύ χρόνο πέρασα στα σύγχρονα παιχνίδια, και συγκεκριμένα στο Kinect, το add-on για το XBOX 360 όπου χρησιμοποιεί το σώμα σαν χειριστήριο.
Είχα δει Kinect σε κάποια μαγαζιά που επισκέφτηκα στην Αθήνα (Public, Saturn) αλλά δυστυχώς δεν το είχαν σεταρισμένο σωστά ώστε να μπορείς να παίξεις: είτε έλειπε το χειριστήριο, είτε ήταν τοποθετημένο σε χώρο που διερχόντουσαν πολλά άτομα και δεν μπορούσε να λειτουργήσει σωστά.
(Τώρα γιατί τα μεγάλα μαγαζιά έχουν το πιο δημοφιλές και εμπορικό ηλεκτρονικό εξάρτημα της χρονιάς παραπεταμένο ακριβώς την περίοδο των εορτών όπου πολλοί θα το αγοράζανε για δώρο, είναι μυστήριο για μένα. Δεν φταίει για όλα η κρίση).
Και στη Game On ήταν παραμελημένο (έπρεπε αν το σετάρω ο ίδιος), και λάθος τοποθετημένο (ο χώρος δεν είχε φως και ήταν στενός), αλλά τουλάχιστον δούλευε. Και ήταν μαγεία.
Η αίσθηση όταν το χρησιμοποιείς είναι πρωτόγνωρη (ακόμα και αν έχεις χρησιμοποιήσει Wii). Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει κανένα εξάρτημα, πέραν του ανιχνευτή που μπαίνει πάνω στην τηλεόραση. Το σώμα, τα χέρια και τα πόδια ανιχνεύονται από το δέκτη, και οι κινήσεις τους αναγνωρίζονται και χρησιμοποιούνται σαν input στο σύστημα.
Ο χειρισμός γίνεται ακριβώς όπως το Minority Report. Απλώνεις την παλάμη προς την οθόνη, και η θέση της μεταφράζεται στη θέση του pointer στην οθόνη. Στα διάφορα μενού, το «κλικ» γίνεται όταν μείνει η παλάμη στην ίδια θέση για 4-5 δευτερόλεπτα συνεχόμενα, ενώ τo “back” γίνεται όταν απλώσεις το αριστερό χέρι 45ο διαγώνια προς τα κάτω.
Το κεντρικό μενού είναι ένα στάδιο γεμάτο κόσμο, όπου σηκώνοντας και φωνάζοντας στον κόσμο (έχει και μικρόφωνο) τους βλέπεις να ξεσηκώνονται αντίστοιχα. Η πλοήγηση αυτού υου τύπου και μόνο είναι απίθανη εμπειρία.
Τα παιχνίδια είναι προς το παρόν στο στυλ του Wii, κυρίως αθλητικού περιεχομένου με βασικά γραφικά. Αλλά η ρεαλιστικότητα στις κινήσεις είναι απαράμιλλη. Πχ για να παίξεις ping pong, πετάς κανονικά το μπαλάκι με το ένα χέρι προς τα πάνω, και όταν φαίνεται να πέφτει κάνεις κανονικά την κίνηση με το άλλο χέρι. Η γωνία της κίνησης και η φορά καθορίζει το χτύπημα. Στο τρέξιμο, κινείς κανονικά τα πόδια πάνω-κάτω, τρέχοντας επιτόπου. Στο ποδόσφαιρο, κλωτσάς κανονικά. Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις οι κινήσεις σου να μεταφράζονται real-time στην οθόνη.
Σαν τεχνολογία αποτελείται από 2 τμήματα, ένα τμήμα που αναγνωρίζει από την κάμερα τα διάφορα τμήματα του σώματος, και ένα τμήμα που μεταφράζει τα τμήματα του σώματος σε χρήσιμη πληροφορία για το παιχνίδι. Ουσιαστικά είναι μια τεχνική motion capture (που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα σε ταινίες όπως το Avatar) αλλά σε πολύ crude μορφή, αρκετή όμως για να χειριστείς έναν χαρακτήρα.
Το σύστημα μπορεί να κάνει track 6 άτομα ταυτόχρονα (από 48 σημεία στον καθένα), αναγνωρίζοντας τα πρόσωπά τους ως διαφορετικά. Μάλιστα, όταν μπει κάποιος στο χώρο του μπροστά από την TV, τον αναγνωρίζει αυτόματα και τον κάνει sign in.
Συνολικά, έχουμε μια κατάσταση παρόμοια με το πρώτο iPhone. Οι τεχνολογίες του Kinect δεν είναι καινούργιες, αλλά, όπως και το iPhone το 2007, ενοποίησε πολλές τεχνολογίες μαζί κάτω από ένα φιλικό interface όπου παρέχει μεγάλες δυνατότητες για επέκταση. Το συνολικό αποτέλεσμα φαντάζει φουτουριστικό και πολύ μπροστά από την εποχή του, και είναι σίγουρα μια μεγάλη έκπληξη από τη Microsoft που μας έχει συνηθίσει σε περισσότερο «συμβατικά» προϊόντα. Τo Wii φαντάζει πια προϊστορικό.
Το μέλλον του Kinect είναι λαμπρό, τόσο για τα παιχνίδια (που δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα), όσο και για 3rd party εφαρμογές, όπως έλεγχο ρομπότ και πλοήγηση σε υπολογιστή (μια λειτουργία alt-tab, αλλάζοντας προγράμματα ή κανάλια κουνώντας στον αέρα το χέρι, δε με χάλαγε). Ή πχ έλεγχο αυτοματισμών, όπως φώτα, θερμοστάτες κτλ, με τις κατάλληλες ακολουθίες κινήσεων των χεριών.
Ευτυχώς, η Microsoft έχει επιτρέψει ημι-επίσημα σε άλλους developers να αναπτύξουν τέτοιες εφαρμογές, οπότε θα δούμε πολύ γρήγορα εξαιρετικές υλοποιήσεις.
