Ιδανικό backup (ή πως έστησα δικό μου FTP Server)

Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο πολύ αγχώνομαι για τα backups του υπολογιστή.

Το παλιότερα αρχεία στον υπολογιστή μου είναι από το 1998 - κάτι email και εργασίες από το ΕΜΠ. Έκτοτε, και ειδικά από το 2003 οπότε αγόρασα και ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, συλλέγω πολλά δεδομένα. Το θέμα είναι πως πολλά από αυτά είναι αναντικατάστατα. Διότι μπορεί να έχω μαζέψει 100GB από MP3, και θα λυπηθώ πολύ αν πάθουν κάτι, αλλά τουλάχιστον αυτά ξαναβρίσκονται.

Έχω όμως και κάπου 300GB αρχείων που δεν μπορούν να ξαναβρεθούν. Εργασίες, paper, φωτογραφίες (κυρίως!), βίντεο που έχω τραβήξει και έχω φτιάξει ο ίδιος, κτλ. Μπορεί να ζούνε τώρα μια χαρά στο σκληρό μου δίσκο, αλλά πάντα ζω με τον τρόμο ότι θα ξυπνήσω μια μέρα και θα έχουν χαθεί όλα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 200, έκανα backups σε DVD. Με 3-4 δισκάκια είχα κάνει τη δουλειά μου. Τώρα όμως, με τόσο όγκο δεδομένων δεν αρκεί. Συν ότι τα δισκάκια χαλάνε εύκολα. Έχετε δοκιμάσει να διαβάσετε δισκάκι γραμμένο 4-5 χρόνια πριν? Σπάνιο να παίζει σωστά.

Για να είμαι ασφαλής θεωρώ ότι χρειάζομαι 2 backups, εκ των οποίων το ένα offsite, έτσι ώστε όλα τα δεδομένα που θέλω να βρίσκονται ανά πάσα στιγμή σε 3 σημεία.

Το πρώτο backup είναι αρκετά εύκολο, αρκεί ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος. Προσωπικά χρησιμοποιώ NAS ώστε να αποθηκεύονται τα δεδομένα δικτυακά και όχι μέσω USB, διότι μου επιτρέπει να μην χρειάζεται να έχω το δίσκο στο ίδιο σημείο με το PC. Επίσης, κάνω backup σε έναν Windows Home Server, και έτσι είναι σε 3 σημεία μέσα στο σπίτι μου τα δεδομένα.

Όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει οπωσδήποτε το ένα backup να είναι offsite. Πέρα από το φόβο μην πιάσει καμιά φωτιά, πλημμυρίσουμε, πέσει κεραυνός και κάψει τα πάντα κτλ, αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι η κλοπή. Έχω φίλο που μπήκαν στο γραφείο του και άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους, οπότε πάει και το PC και ο εξωτερικός σκληρός με το backup. Εν ριπή οφθαλμού χάθηκε δουλειά ετών.

Οπότε είχα επιλέξει το online backup στην Mozy. Για $55 το χρόνο μου επέτρεπε να ανεβάσω όσα δεδομένα ήθελα. Μου φάνηκε πολύ καλή περίπτωση. Βέβαια για να ανεβούν στους servers του τα 300GB μου, με την ταχύτητα upload μιας απλής DSL μου πήρε 6 μήνες, έχοντας ανοιχτό τον υπολογιστή 24/7. Δεν πειράζει έλεγα, τουλάχιστον τώρα έχω το κεφάλι μου ήσυχο.

Και όντως ήμουν ήσυχος μέχρι τον Μάρτιο που μας πέρασε. Τότε η Mozy αποφάσισε να αρχίσει να χρεώνει με το GB για τα δεδομένα που ανεβάζαμε. Για να έχω 300GB στους servers της, ήθελαν περίπου $200 το χρόνο. Δεν ανανέωσα τη συνδρομή, και μέσα σε μια μέρα όλα τα δεδομένα μου εξαφανίστηκαν. Back to square one.

Σκέφτηκα τι θα έπρεπε να κάνω. Θα μπορούσα να πάω σε άλλη online εταιρία με μικρό κόστος και unlimited δεδομένα, όμως θα έπρεπε πάλι να περιμένω 6+ μήνες για να ανεβούνε. Επιπλέον, κανείς δε μου εγγυάται ότι δεν θα αρχίσουν και αυτοί να χρεώνουν παραπάνω κάποια στιγμή στο μέλλον. Τέλος, για να ανακτήσω αυτά τα δεδομένα, πάλι θα έπρεπε να περιμένω 2-3 εβδομάδες για να κατέβουν τα 300GB. Και τι θα κάνω όταν τα δεδομένα μου γίνουν 1TB?

Έτσι αποφάσισα ότι η καλύτερη λύση ήταν να κάνω το offsite backup σε δικό μου χώρο. Στην πιο απλή περίπτωση, θα μπορούσα να αποθηκεύω το backup σε έναν USB σκληρό και να τον δίνω στους γονείς μου να τον έχουν σπίτι τους. Έτσι, κάθε 1-2 μήνες θα έπρεπε να παίρνω το σκληρό, να ανανεώνω (χειροκίνητα) το backup και να τον βάζω πίσω. Αυτή η λύση δε μου άρεσε και πολύ όμως γιατί δεν είναι αυτόματη.

Οπότε έκανα το εξής. Πήρα ένα σχεδόν ξεχασμένο laptop - το πρώτο μου - ένα HP με P3 επεξεργαστή και 256MB μνήμη. Έστησα πάνω του έναν SFTP Server (WinSSHD).

Πήρα τον εξωτερικό σκληρό και το σύνδεσα στο κυρίως μου PC. Έκανα το πρώτο backup μέσω USB, όπου μέσα σε 1 ώρα είχε ολοκληρωθεί.

Στη συνέχεια συνέδεσα τον ίδιο σκληρό στο laptop, και έβαλα τον SFTP server να χρησιμοποιεί αυτόν για χώρο, και μάλιστα στον ίδιο φάκελο που βρισκόταν το αρχικό backup. Από το κυρίως μου PC, διατήρησα το ίδιο backup αλλά απλώς του είπα να πηγαίνει να αποθηκεύει στον SFTP server, με βάση την (στατική) IP του laptop. Μιας και τα αρχεία είχαν ήδη γραφτεί μέσω USB, το backup είναι incremental και τελειώνει σε μερικά λεπτά μέσω του δικτύου.

Κατόπιν πήρα το πακέτο laptop+σκληρός και τον πήγα στο σπίτι των γονιών μου. Το κούμπωσα πάνω στο router, και έκανα port-forward την TCP θύρα 22 (του SFTP) στην IP του laptop. Από το αρχικό σπίτι τώρα, και γνωρίζοντας την external IP του router, το backup γίνεται δικτυακά.

Για να γλυτώσω το βήμα με την IP, έφτιαξα ένα λογαριασμό από το dyndns.org και εγκατέστησα τον ανάλογο updater στο laptop. Αυτό ενημερώνει αυτόματα τους servers του dyndns για την IP του router που μπορεί να αλλάζει, και την αντιστοιχεί σε μια διεύθυνση του τύπου myftpserver.dyndns.org. Το αποτέλεσμα είναι πως στο backup πρόγραμμα στο κυρίως PC τώρα αρκεί να βάζω σαν FTP server τη διεύθυνση myftpserver.dyndns.org (και όχι μια IP) και βρίσκει αυτόματα το laptop μου (οπουδήποτε και να είναι στον κόσμο!) και τρέχει το backup.

Το αποτέλεσμα είναι να έχω offsite backup δικό μου με πολλά πλεονεκτήματα. Καταρχάς, δεν έχω περιορισμό στο χώρο, αφού μπορώ να συνδέσω ότι σκληρό δίσκο επιθυμώ. Δεύτερον, δεν περιμένω αιώνες να ανέβουν τα δεδομένα, αφού το πρώτο backup γίνεται ταχύτατα τοπικά. Τρίτον, αν ποτέ χρειαστώ τα δεδομένα μου πίσω, θα μπω στο αυτοκίνητο και θα πάω να πάρω το δίσκο μου από τον server. Τέταρτον, δε χρειάζεται να πληρώνω κάθε χρόνο συνδρομή. Πέμπτον, μπορώ να κάνω backup έτσι όλον μου το δίσκο (και όχι μόνο τα απαραίτητα δεδομένα, αφού δεν υπάρχει το bottleneck του upload).

Αν δεν είχα κάποιο παλιό μηχάνημα να κάθεται για να στηθεί ο server, θα αγόραζα ένα παλιό netbook (από αυτά τα Eee PC, τα πρώτα), και θα του έβαζα έναν εσωτερικό δίσκο 500-750GB για να χωράει το backup. Μετά θα το άφηνα μόνο στο ρεύμα, μέσα σε μια ντουλάπα, συνδεδεμένο μέσω wifi με τον υπόλοιπο κόσμο, να κρατάει τα backups. Άψογο.

Είναι μια διαδικασία που δεν είναι τόσο απλή για το μέσο χρήστη, αλλά για κάποιον που ξέρει 5 πράγματα νομίζω είναι η καλύτερη λύση backup.





(Επειδή στο backup μου είχα πάνω από 500,000 αρχεία, το FTP έπαιρνε πάνω από 10 ώρες για να τα ελέγξει όλα στον FTP server. Οπότε χρησιμοποίησα τη δυνατότητα του fast backup, δηλαδή το backup software υποθέτει πως δεν πειράζει άλλος τα backup αρχεία στον server, και έτσι δεν χρειάζεται να τα ελέγχει κάθε φορά, απλώς κρατάει τη δομή αποθηκευμένη τοπικά. Έτσι απλώς κάνει upload τα νέα αρχεία απευθείας κάθε φορά Το Syncback Pro που χρησιμοποιώ έχει αυτή τη δυνατότητα.)

Παπαδημητρίου στα γρήγορα

Πέρασα μια βόλτα το απόγευμα στα παλιά λημέρια του ΕΜΠ για να παρακολουθήσω την ομιλία του Χρήστου Παπαδημητρίου στα πλαίσια της ανάδειξής του σε επίτιμο διδάκτορα του ΕΜΠ. Δεν τον είχα ξαναδεί από κοντά (έχω διαβάσει όμως το υπέροχο Logicomix), και φαίνεται αρκετά ξεχωριστό άτομο, με αρκετή "αναρχία" μέσα του. Η ομιλία του ήταν μια μικρή περίληψη του Logicomix ουσιαστικά.

Δύο μικρά πραγματάκια που είπε:

"Τα τελευταία 30 χρόνια κυβερνάνε στην Ελλάδα 2 σπείρες και ο μόνος λόγος που δεν έχουν πάει φυλακή είναι επειδή αυτοί οι ίδιοι έφτιαξαν τους νόμους και το κράτος έτσι όπως είναι."

Το ενδιαφέρον ήταν πως η πλειοψηφία του ακροατηρίου χειροκρότησε, ΚΑΝΕΙΣ όμως από το πάνελ (πρύτανης, αντιπρύτανης, πρόεδροι τμημάτων κτλ). Hint: υπήρχε live stream

Το κορυφαίο αστείο ήταν η συνομιλία με το θείο του το 1967, μόλις είχε περάσει στο ΕΜΠ:

 - Θείε, πέρασα στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους του Πολυτεχνείου.
 - Δεν πειράζει παιδί μου, και δύο όροφοι καλά είναι.

The ultimate home theater remote control

Μετά από χρόνια αναζήτησης, νομίζω έχω καταλήξει στον πιο εύχρηστο τρόπο για να ελέγχω τι βλέπω και ακούω στην μεγάλη TV. Περιλαμβάνει κάποιο μικρό investment (iPhone/iPad/iPod Touch, Apple TV, σχετικά δυνατό PC), αλλά πραγματικά αν έχετε επενδύσει σε εξοπλισμό home theater, αυτό είναι το ελάχιστο που μπορείτε να κάνατε για να το απολαύσετε πραγματικά.

Η καρδιά του συστήματος είναι το app Air Video. Η εφαρμογή από τη συσκευή διαβάζει έναν server που έχει εγκατασταθεί στο PC, έχοντας πρόσβαση σε όλα τα αρχεία βίντεο. σε όλους τους φακέλους (ή επιλεκτικά). Μέσω mapped networked drives μπορεί να διαβάσει και αρχεία από NAS ή server.

Το κλειδί της εφαρμογής είναι ότι όλα τα είδη βίντεο γίνονται transcode real time και αμέσως stream στη συσκευή (τα συμβατά αρχεία (MP4) γίνονται steam απευθείας). Τη δουλειά αναλαμβάνει ο server, και δεν σε νοιάζει καθόλου ο τύπος του βίντεο. Απλώς παίζει. Seeking, ήχος κτλ παίζουν άψογα. Ο server μπορεί να κάνει transcode και να streamάρει real time μέχρι και HD videos 1280x720, με 5Mbps bit rate.

Το δεύτερο στοιχείο είναι να σταλούν αυτά τα βίντεο απευθείας στη μεγάλη οθόνη. Η beta έκδοση του server του Air Video, υποστηρίζει ακριβώς αυτό: τα αρχεία γίνονται transcode και στέλνονται όχι μόνο στο iPhone/iPad αλλά και σε ένα Apple TV (2ης γενιάς) στη μεγάλη οθόνη μέσω Airplay.

Οπότε έχουμε το απόλυτο: μέσω ενός φοβερού touch interface, να επιλέγουμε κατά βούληση ότι μουσική και βίντεο θέλουμε και αυτό να εμφανίζεται, 100% ασύρματα, στη μεγάλη οθόνη.

Το σύστημα δεν είναι ακόμα τέλειο. Υπότιτλοι δεν παίζουν, ο ήχος είναι στερεοφωνικός μόνο, η ποιότητα δεν είναι καλύτερη από 720p, και χρειάζεται ένα σχετικά μοντέρνο PC για το transcoding των HD αρχείων. Σε αυτές τις περιπτώσεις ένας media player (όπως το WDTV Live) θα κάνει καλύτερη δουλειά, θυσιάζοντας όμως το όμορφο interface.

Ακόμα θυμάμαι όταν είχα πρωτοαγοράσει το 2005 το πρώτο μου streamer, το Netgear MP101. Με ένα άθλιο LCD display, με ένα ακόμα χειρότερο remote, έστελνε τα MP3 μου από τον υπολογιστή στη συσκευή αυτή, και μετά με αναλογικά(!) καλώδια στο στερεοφωνικό για να ακούω.

Έχει περάσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε :-)

ΕΛΤΑ

Έβαζα τις προάλλες να πουλήσω στο eBay το παλιό Apple TV μου. Κάποια στιγμή έφτασα στο σημείο να δηλώσω τα μεταφορικά έξοδα για κάποια χώρα του εξωτερικού.

Προς μεγάλη απογοήτευση στο site των ΕΛΤΑ δεν υπάρχει τίποτα. Το site είναι παντελώς άχρηστο, και από ότι βλέπω έχει να ανανεωθεί από το 2005.

Αναγκαστικά, έχασα μία ώρα από το πρωινό μου για να πάω με τα πόδια στο ταχυδρομείο, όπου επίσης διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν καν φυλλάδια που να ανακοινώνουν τις τιμές. Ο μόνος τρόπος να μάθω ήταν να περιμένω στην ουρά, και να ρωτήσω αυτοπροσώπως την ταμία.

Αυτή μου απάντησε άμεσα, κοιτώντας ένα χαρτονένιο, τσαλακωμένο φύλλο με κάποιες τιμές ανά βάρος και προορισμό. Όταν ζήτησα ένα αντίγραφο, μου είπε πως δεν υπάρχει. Οπότε απλώς το έβγαλα φωτογραφία με το iPhone για να το έχω.

ΟΚ, δεν περιμένω να έχω τις υπηρεσίες του αμερικάνικου eBay όπου βάζεις κατευθείαν στο site τον προορισμό και σου βγάζει αυτόματα τα έξοδα που θα πρέπει να χρεώσεις. Έστω, ούτε καν ένα site όπως το φοβερό Postage Calculator του αμερικάνικου USPS.

Αλλά τουλάχιστον μια ξεκάθαρη λίστα με χρεώσεις στο site πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?


(Με λίγη αναζήτηση στο Google εμφανίζονται κάποια "κρυφά" pdf στο site των ΕΛΤΑ για αποστολές δεμάτων - πχ αυτό και αυτό. Αλλά πουθενά δεν αναφέρει τον άγραφο(?) κανόνα ότι αν ένα δέμα ζυγίζει κάτω από 2kg στέλνεται σαν γράμμα. Οι χρεώσεις αυτές παραμένουν μυστήριο.)

"You can't build a country out of shit"

Διάβαζα στη χθεσινή εφημερίδα για τα επεισόδια στον τελικό κυπέλλου. Ως ένα βαθμό, δε με εκπλήσσουν πια. Αλλά με εξέπληξαν αυτά που διάβασα ότι έγιναν πριν τον αγώνα. Για παράδειγμα:

 - Μέλη της αστυνομικής ομάδας "Δ" σταμάτησαν πούλμαν με οπαδούς της ΑΕΚ προερχόμενο από τις Σέρρες στα διόδια. Αυτοί απάντησαν με άσεμνες χειρονομίες. Οι άνδρες της ομάδας άρχισαν να τους ξυλοκοπούνε ως απάντηση.

 - Οπαδοί της ΑΕΚ πέταξαν πέτρες στον σύνδεσμο του ΠΑΟ στην Αλεξάνδρας.

 - 300 οπαδοί της ΑΕΚ σε μηχανάκια πέταξαν βόμβες μολότοφ στα γραφεία του συνδέσμου του ΠΑΟ στου Ζωγράφου, βάζοντας φωτιά στα γραφεία.

 - Λίγο πριν τον αγώνα εκατοντάδες οπαδοί της ΑΕΚ προσπάθησαν με τη βία να μπουν στον αγώνα χωρίς εισιτήρια - απομακρύνθηκαν με δακρυγόνα.

Κοινώς, το κλίμα πριν τον αγώνα ήταν ήδη πολεμικό - πώς να μη γίνουν έκτροπα στο ματς? Και που να ήταν και κανένα ντέρμπι.

Φυσικά δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί της ΑΕΚ, θα μπορούσε να ήταν οπαδοί και άλλων ομάδων. Και δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο οι οπαδοί -  τα ίδια φαινόμενα βίας τα παρακολουθώ να εμφανίζονται (πιο συχνά τελευταία λόγω κρίσης) σε άλλες κοινωνικές ομάδες: στις πορείες, στα πανεπιστήμια, στην Κερατέα, στις συνδικαλιστικές (και μή) οργανώσεις. Είναι διαφορετικές όψεις του ίδιου αντικειμένου, και αν ποτέ εξαλειφθούν, θα εξαλειφθούν ταυτόχρονα σε όλες αυτές τις ομάδες.

Συζητάω συχνά με έναν Ελληνοαμερικανό φίλο για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτός γεννήθηκε στην Αμερική από Έλληνες γονείς, αλλά μετακόμισε στην Ελλάδα όπου είχε επιστρέψει ο πατέρας του όταν αυτός αρρώστησε βαριά. Πέρασε αρκετά χρόνια στην Αθήνα, γνώρισε καλά τους Έλληνες και την Ελληνική πραγματικότητα, και επέστρεψε στην Αμερική μόλις έθαψε τον πατέρα του.

Προσπαθώ να του εξηγήσω για τους λόγους που γίνονται όλα αυτά τώρα στην Ελλάδα: η βία, η κρίση, η ανεργία, η μιζέρια, η υπανάπτυξη. Δεν είναι απλή υπόθεση, και του περιγράφω τα γνωστά επιχειρήματα για τους πολέμους που είχαμε τα τελευταία 100 χρόνια, την κατοχή, τη φτώχεια, τη χούντα, το πολιτικό σύστημα, τον υπέρμετρο δανεισμό, το αντιπαραγωγικό δημόσιο, το μεσογειακό κλίμα. Διαβάζει όλα τα link που ανεβάζω κατά καιρούς από ξένες εφημερίδες για την κουλτούρα μας, το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάστασή μας  - αν και σε ένα μεγάλο βαθμό τα γνωρίζει ήδη καλά.

Η δικιά του ερμηνεία, ως εξωτερικού παρατηρητή πια, που όμως ξέρει τι φάρα είμαστε, είναι πολύ πιο απλή, και ρατσιστική:

"You can't build a country out of shit."

Το βασικό του επιχείρημα είναι πως όσο καλές προσθέσεις και να υπάρχουν, αν δεν έχεις ποιοτικές πρώτες ύλες, δηλαδή ανθρώπους, δεν μπορείς να δημιουργήσεις. Όσο και να προσπαθείς.

Επιστρέφοντας στο θέμα της βίας στον αθλητισμό, σαν παράδειγμα. Κάποιοι είναι κάφροι και τα κάνουν μπάχαλο. Μπορεί να είναι και η μειοψηφία. Αλλά είναι σίγουρα αρκετοί ώστε να επηρεάσουν καταστάσεις, και αυτό αρκεί.

Βέβαια ίσως φταίνε οι υπεύθυνοι που δεν φροντίζουν σωστά να τους απομονώσουν. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορούν ή αν δεν θέλουν - το τελικό αποτέλεσμα μετράει, ότι δηλαδή δεν είναι σε θέση να αλλάξουν κάτι. Αυτό που βλέπουμε στα γήπεδα είναι το συνολικό αποτέλεσμα των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέμα του αθλητισμού. Αυτοί είναι, και αυτό το προϊόν μπορούν και παράγουν.

Πολλοί αρέσκονται να κατηγορούν "το κράτος", ή τους πολιτικούς. Μα, "το κράτος" δεν είναι κάποια ανώτερη θεότητα - είναι σύνολο ανθρώπων, Έλλήνων! Και οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό, και άρα είναι η εικόνα του.

Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, παρατήρησα και εγώ τις διαφορές στο χαρακτήρα μεταξύ του μέσου Έλληνα και του μέσου πχ. Αμερικάνου ή Άγγλου. Αυτοί είναι πιο ευγενικοί, πιο εξυπηρετικοί, πιο μορφωμένοι, πιο παραγωγικοί, με καλύτερη επαφή με τις τεχνολογίες, λιγότερο γκρινιάρηδες, λιγότερο αντιδραστικοί, λιγότερο κουτοπόνηροι, με περισσότερη ηθική και σεβασμό για το συνάνθρωπό τους και τα κοινά.

Δεν με ενδιαφέρει τόσο σε αυτό το σημείο για τα αίτια αυτής της κατάστασης. Απλώς έτσι είναι αυτή τη στιγμή.

Ούτε βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Μπορεί να μου φαίνεται αδιανόητο να πετάω μολότοφ σε συνανθρώπους μου, αλλά υπάρχουν άλλα πράγματα στα οποία υστερώ. Οι περισσότεροι από μας κάτι δεν κάνουμε καλά - αλλιώς δε θα είμασταν εδώ που είμαστε. Και αυτό περιλαμβάνει από τον καπνιστή που δε σέβεται το δικαίωμά μου να μη θέλω να εισπνεύσω, καπνό μέχρι το μεγαλογιατρό με εκατομμύρια εισόδημα που δηλώνει ελάχιστα στην εφορία.

Το σχόλιο του φίλου μου μου φάνηκε ρατσιστικό όταν το πρωτοάκουσα. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο τρομάζω ότι όντως μπορεί και να ισχύει.