Πρωτοχρονιά: Η τεχνητή γιορτή

Από όλες τις γιορτές του έτους, η πρωτοχρονιά με εντυπωσιάζει περισσότερο. Είναι μια γιορτή απολύτως τεχνητή. Δεν βασίζεται σε κάποιο ιστορικό γεγονός (όπως η λήξη ενός πολέμου ή μια μάχη) ούτε σε κάποιο πρόσωπο (όπως ένα άγιος). Δεν είναι καν κάποιο αξιοσημείωτο αστρονομικό γεγονός, όπως το ηλιοστάσιο ή η ισημερία, το οποίο να είναι σαφώς καθορισμένο με φυσικό τρόπο.

Η όποια φυσική βάση της γιορτής είναι μια πλήρης περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο: ο πλανήτης μας συμπληρώνει έναν κύκλο γύρω από άστρο που μας φωτίζει καθημερινά. Αλλά και αυτό θα μπορούσε να είχε τοποθετηθεί χρονικά οποτεδήποτε στο έτος, και όχι κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο με τη μεγαλύτερη διάρκεια νύχτας. Άλλωστε, οι διάφορες χώρες γιορτάζουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές την "αλλαγή του χρόνου", παρότι στην πραγματικότητα (αστρονομικά) συμβαίνει μόνο μία στιγμή - αρκεί να έχουμε ορίσει μια αρχική θέση.

Φέτος θα πάμε από το 2008 στο 2009. Τα νούμερα αυτά δείχνουν πόσες φορές έχει γυρίσει η γη μας γύρω από τον ήλιο από κάποια αυθαίρετη χρονική στιγμή στο παρελθόν. Ένας μοναχός αποφάσισε να ονομάσει το δικό του έτος 525 μΧ (μετά τη γέννηση του Χριστού), αρκετά αυθαίρετα βέβαια, καθώς στην πραγματικότητα είχε γεννηθεί μεταξύ 2 πΧ και 6 πΧ (και μάλιστα την άνοιξη). Αυτά για τις δυτικές κουλτούρες, αλλά ταυτόχρονα όλοι οι πολιτισμοί που έχουν ετήσια ημερολόγια γιορτάζουν την αλλαγή του έτους.

Άρα, γιατί ακριβώς γιορτάζουμε την αλλαγή του έτους? Η απάντηση δείχνει ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων: την ανάγκη για αλλαγή, για κάτι καινούργιο. κατασκευάζοντας αυτή την τεχνητή γιορτή πιστεύουμε πως κάτι θα αλλάξει "του χρόνου".

Έχουμε την ανάγκη να οργανώσουμε τη ζωή μας χρονικά για να την καταλάβουμε καλύτερα, όπως ένα βιβλίο οργανώνεται σε κεφάλαια για την καλύτερη ανάγνωση. Είναι μια ανάγκη παγκόσμια, πλανητική, καθολική. Και φυσικά χαιρόμαστε τα μεσάνυχτα της παραμονής: η καλυτερη απόδειξη πως οι άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, χωρίς καν να συντρέχει λόγος.

Καλή χρονιά!

Εορταστικές Εικόνες HDR

Στο κλίμα των ημερών, μερικές special φώτο HDR από τη... Λαμία.






















Καλή χρονιά!

Greek vs US TV/blogs

Είχα 2 χρόνια σχεδόν να έρθω στην Ελλάδα, και παρατηρώ ότι η τηλεόραση δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο (εκτός από τις πανέξυπνες διαφημίσεις της Nova).

Ακόμα και στην εποχή τον blogs και alternative media, τους έλληνες τους εξουσιάζει η τηλεόραση (παρότι πολλά ποστ τα γράφω στον πρώτο πληθυντικό, εδώ βγάζω την ουρά μου απ' έξω καθώς απέχω πολύ από το μέσο όρο των 4 ωρών τηλεόρασης τη μέρα του μέσου Έλληνα (και αμερικανού, και ευρωπαίου...) σήμερα).

Αφορμή για αυτό το ποστ ήταν οι "φωνές" πολλών blogs για διάφορα γεγονότα σχετικά με τα επεισόδια των τελευταίων εβδομάδων που - όπως λένε - καλύφθηκαν ελάχιστα εώς καθόλου από την ελληνική TV. Πχ κάλυψη πορειών στο κέντρο, η ελαφριά καταδίκη του Κεφαλογιάννη. "Γιατί δεν είναι στα κανάλια"? "Δεν μας τα δείχνουν", "Σαπίλα των media" κτλ κτλ.

Τα blogs (ακόμα και τα ενημερωτικά) παραμένουν περιθωριακά. Προσπαθούν να κερδίσουν εντυπώσεις αντί να πληροφορήσουν σοβαρά. Στο μυαλό μου τώρα έχω το τρωκτικό και το πρέζαtv, τους οποίους διαβάζω μόνο μέσα από shared items που μου έχουν στείλει άλλοι. Κεφαλαία γράμματα, χρώματα, επικεφαλίδες για να τραβήξουν προσοχή λες και πουλάνε πραγμάτεια. Δε διαφωνώ με αυτά που παρουσιάζουν απαραίτητα, απλώς με τον τρόπο που τα δείχνουν ο οποίος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και σοβαρότητα. Είναι λίγο... παρακατιανός. (Αντιπαράδειγμα: Τα επίκαιρα του Νίκου Δήμου)

Από την άλλη παρακολουθώ την αμερικάνικη ΤV και μπλογκόσφαιρα (όπως το AC360 του CNN που υπάρχει και σε free video podcast στο iTunes) και όταν υπάρξει κάποιο μεγάλο θέμα, οι τηλεοπτικές ειδήσεις ξεκινάνε κάπως έτσι: "Βούηξε η μπλογκόσφαιρα σήμερα από...". Συχνά θα κάνουν quote από posts στα δελτία και σε εκπομπές, και θα αναφέρουν τις απόψεις των blog γιατί τα σέβονται (είναι και επώνυμα...).

Γενικά η αμερικανική κοινωνία έχει προχωρήσει τα τελευταία 2-4 χρόνια, με τα blogs να έχουν ενεργό χαρακτήρα στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Φυσικά και η τηλεόραση είναι χρήσιμη, κυρίως για live στιγμές τύπου 9/11 ή εκλογών, αλλά πολλές αποκαλύψεις γίνονται πια online (η online αναγνωσιμότητα των NY Times ξεπέρασε την έντυπη πριν 2 χρόνια). Και αυτό γιατί ο μέσος αμερικανός έχει το ίντερνετ σαν τρόπο ζωής, και γιατί τα blogs προσπαθούν να είναι αξιόπιστα και σοβαρά, και όχι περιθωριακά.

Στην Ελλάδα δε νομίζω να αλλάξει κάτι σύντομα. Έχει να κάνει με την νοοτροπία του Έλληνα, που έχει ΠΟΛΥ χρόνο στη διάθεσή του και θα συνεχίζει να βλέπει τηλεόραση για 3-5 ώρες την ημέρα, και άρα θα είναι για αυτόν το πρώτο μέσο ενημέρωσης, και άρα θα θέλει να βγουν οι ειδήσεις στα "κανάλια", και άρα τα blogs θα παραμείνουν στο περιθώριο.

Γενικά έχουμε στην Ελλάδα τα μέσα που μας αξίζουν. Εκτός και αν βγούνε 5-10 γερά δημοσιογραφικά επώνυμα blogs από επαγγελματίες, που θα ενημερώνουν σωστά και με ευθύνη, ώστε να στραφεί προς τα εκεί ο κόσμος που ενδιαφέρεται.

Merry Xmas.

Pound exchange rate

I am testing the direct-to-blogger upload and posting from my iphone.

Η νύχτα των κρυστάλλων

Μερικά αποσπάσματα που βρήκα ενδιαφέροντα, από εδώ και εδώ.

Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Ελληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Ελληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».


[...] Αναμφίβολα, οι Ελληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Αλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.


Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Οταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία – δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι – καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Εκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Ελληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.


[...] Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.


[...]Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.

Επίσης:

[...] Επί μακρόν η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα στο σύστημα διακυβέρνησης. Οι ψηφοφόροι πείθονται πολύ εύκολα ότι η αλλαγή ηγεσίας θα επιφέρει και τη μεγάλη αλλαγή, την υπέρβαση του «συστήματος». Ο νέος αρχηγός θα μεταρρυθμίσει το κράτος, θα αντικαταστήσει τις πελατειακές σχέσεις με την αξιοκρατία, θα φέρει την κάθαρση στην κομματική πολιτική, όλα αυτά επ’ ονόματι της αλλαγής, του εκσυγχρονισμού ή και της μεταμόρφωσης. Ταυτόχρονα, όμως, ο νέος αυτός ήρωας θα πρέπει να ικανοποιήσει τουλάχιστον άλλες είκοσι επτά απαιτήσεις.


[...] Η ίδια η φύση της ελληνικής κοινωνίας οξύνει τα προβλήματα του συστήματος. Κάνει τους Ελληνες εγωκεντρικούς. Αναξιοπαθούντες άνεργοι νέοι ζητούν περισσότερη αξιοκρατία, οι οικογένειές τους όμως έρχονται σε πλήρη αντίθεση μαζί τους, καθώς συμβιώνουν καθημερινά με τη διαφθορά ή ζητούν χάρες από τα δικά τους δίκτυα κοινωνικών επαφών. Η επαγγελματική Ελλάδα ποθεί τον εκσυγχρονισμό και τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, ενώ η κοινωνία στο σύνολό της μένει προσηλωμένη σε παραδοσιακές συνήθειες και υπερασπίζεται συντεχνιακά συμφέροντα, που πνίγουν την αλλαγή.


[...] Η μεταρρύθμιση του κράτους και η απελευθέρωση της κοινωνίας –οι δύο παράγοντες από τους οποίους πηγάζει η σημερινή ελληνική καχεξία– δεν είναι εφικτές χωρίς πολιτισμικό άλμα και αλλαγή νοοτροπίας πολιτισμικής εμβέλειας. Η διαδικασία θα είναι αργή και επίπονη. Οι τωρινές ταραχές εμπεριείχαν το στοιχείο της κοινωνικής και οικονομικής απομόνωσης, όμως η οργή που τις συνόδευε δεν στοιχειοθετεί σαφές πολιτικό μήνυμα.

Άρχοντες

ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΡΙΩΝ ΔΕΙ ΜΕΜΝΗΣΘΑΙ

ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΟΤΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΡΧΕΙ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΥΣ ΑΡΧΕΙ

ΤΡΙΤΟΝ ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΕΙ ΑΡΧΕΙ

ΑΓΑΘΩΝ

Where the hell is Matt?

O Matt (του οποίου το site είναι το πρώτο hit σε ένα google search "Matt") είναι ένας τυπάς που έχει ταξιδέψει σε διάφορες χώρες στον κόσμο και χορεύει. Στη συνέχεια κόβει κλιπάκια 4 δευτερολέπτων περίπου και τα συνδέει μαζί σε ένα μεγάλο video.

Το τελευταίο του video (που έχει 13Μ views) εκτός από την εκπληκτική μουσική είναι ανεβασμένο στο youtube σε HD (και όχι απλώς High Quality) έκδοση - ένα από τα λίγα video αυτή τη στιγμή.

Παραθέτω εδώ το βιντεάκι αυτό, αν και καλύτερα να το δείτε στο site του youtube, και να κάνετε κλικ στη HD version (κάτω δεξιά από το βίντεο).

Snapshots από το Λονδίνο #2

Τα φαντάσματα στην όχθη του Τάμεση, όταν ο καλλιτέχνης μένει ακίνητος (εκτός και αν ακούσει τον ήχου του μετάλλου στο δίσκο του).





Μια βάρκα στον Τάμεση, με φόντο τόσο το καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου όσο και το περίφημο "Αυγό".




Μια ελαφρά χρωματισμένη άποψη ενός κτιρίου στις όχθες.




Η γέφυρα του Blackfriars (από το 1869 παρακαλώ).




Τέλος, άλλη μία pub, με φόντο το ναό στο βάθος αριστερά.

Το δέντρο άναψε

Κάθε χρόνο για τα τελευταία 62 χρόνια, η Νορβηγία προσφέρει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Αγγλία επειδή τους βοήθησε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο Δήμαρχος του Όσλο και ο Δήμαρχος του Λονδίνου (που έχει και γαμώ τα γέλια) άναψαν τα λαμπιόνια για φέτος σήμερα το απόγευμα.

(η φώτο είναι HDR)