Pages

Saturday, November 15, 2008

20 Ενοχλήσεις

Από τα πιο επιτυχημένα κείμενα του Νίκου Δήμου. Το παραθέτω αυτούσιο χωρίς λόγο και χωρίς αφορμή γιατί έτσι μου ήρθε, ενώ το αρχικό του post υπάρχει εδώ.


Με ενοχλούν:

1. Οι «επαγγελματίες» στο χώρο της ηθικής (επαγγελματίες φιλάνθρωποι, ειρηνιστές, οικολόγοι, δημοκράτες, χριστιανοί, κτλ.).

2. Οι κυρίες με γούνες - και προπάντων αυτές που κουβαλάνε ολόκληρο γδαρμένο ζώο γύρω στο λαιμό τους (εύχομαι να τις δαγκώσει!).

3. Οι «κοσμικοί καλλιτέχνες». Αντίφασις εν εαυτή: Ή είσαι κοσμικός ή καλλιτέχνης...

4. Οι δημοσιογράφοι που μνημονεύουν (και προβάλλουν) τα δικά τους βιβλία μέσα στις ίδιες τους τις στήλες...

5. Οι απόλυτα συνεπείς στις ιδέες τους, που δεν υποψιάζονται πως η συνέπειά τους δείχνει μόνο ανασφάλεια, έλλειψη φαντασίας ή και βλακεία.

6. Οι άνθρωποι που λένε: «Εγώ βέβαια δεν είμαι ρατσιστής, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι Εβραίοι...»

7. Με ενοχλούν ακόμη: Αυτοί που έρχονται μια ώρα αργότερα σε πρόσκληση για τραπέζι (ναι - και δύο ώρες ενίοτε... ενώ το σουφλέ έγινε πίτσα...).

8. Αυτοί, που νιώθουν σημαντικοί επειδή είναι αριστεροί, ή Ολυμπιακοί, ή χειμερινοί κολυμβητές...

9. Αυτοί που σε φιλάνε σταυρωτά - ενώ προσπαθείς να θυμηθείς ποιοι είναι...

10. Τα βιβλία που δεν έχω διαβάσει...

11. Οι παλιοί συμμαθητές, που με κάνουν να βλέπω τα χρόνια μου.

12. Οι παρουσιάστριες της τηλεοράσεως που χαμογελάνε χωρίς λόγο.

13. Οι οδηγοί που μπαίνουν στη λωρίδα στροφής για να σου βγούνε μπροστά στο φανάρι...

14. Αυτοί που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου διηγούνται την ιστορία της ζωής τους χωρίς να σε ρωτήσουν αν μπορείς να τους ακούσεις (κι εσύ με τα νερά απ' το μπάνιο...).

15. Όλοι οι (παντός είδους) οπαδοί...

16. Αυτοί που καπνίζουν μέσα σε ασανσέρ...

17. Οι άνθρωποι που, ενώ ξέρουν ότι δεν πίνεις, σου ξαναγεμίζουν επίμονα το ποτήρι...

18. Οι άγνωστοι, που σου κάνουνε κουίζ: Δεν με θυμάσαι αλλά θα σου πω κάτι να με θυμηθείς...

19. Ακόμα – οι καχύποπτοι που βγάζουν τον καθένα μασόνο, χουντικό η ομοφυλόφιλο...

20. Και τέλος, όσοι διαβάζουν αυτό το κείμενο, νομίζοντας ότι δεν γράφω γι' αυτούς αλλά για άλλους...



Το είχα γράψει πριν 25 χρόνια. Είναι απίθανο – αλλά έκανα μόνο μία αλλαγή.

Categories