
Hint: Η Νέα Υόρκη το Φεβρουάριο δεν είναι και τόσο καλή ιδέα...
(προτιμήστε Μάη καλύτερα)
Παρακολουθώ την μπλογκοϋστερία που εχει καταλάβει τα ελληνικά ΜΜΕ, διαβάζω τα περί μπλογκονόμου (του οποίου την ανοησία εξηγεί θαυμάσια ο Δημήτρης εδώ), κι αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος που βλέπει τη μεγάλη δημοφιλία του ανώνυμου διαδικτυακού νεοαυριανισμού τύπου press-gr σαν σύμπτωμα όχι πλεονάσματος, αλλά ελλείμματος ελευθερίας έκφρασης.
Διαβάζω και τη γκρίνια κατά της ιντερνετικής ανωνυμίας στους λίγους μπλόγκερ που αναγνωρίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά (Παναγόπουλος, Ανδριωτάκης, παλιότερα — ελαφρώς πατροναριστικά — Τσαγκαρουσιάνος) κι αναρωτιέμαι αν το πρόβλημα είναι οι μάσκες, ή το σουξέ του καρναβαλιού. Αν πρόβλημα είναι το “ανώνυμο, συκοφαντικό” press-gr και η τραβεστί δημοσιογραφία των πολιτών που πρεσβεύει, ή οι 100.000 τακτικοί αναγνώστες του “ανώνυμου, συκοφαντικού” (και, μνημειωδώς, “influential”) press-gr.
Αναρωτιέμαι αν η επιμονή των Ελλήνων στην ανώνυμη χρήση του Ίντερνετ είναι θέμα DNA, κι όχι, ας πούμε, προϊόν των ίδιων ασφυκτικών πλαισίων που έσερναν για χρόνια στα δικαστήρια τον Νικήτα Λιοναράκη και τον Μανώλη Βασιλάκη κι έχουν τον Αντώνη Τσιπρόπουλο να κρέμεται μέχρι το 2009.
Αναρρωτιέμαι, τέλος, αν ο νομοθέτης έχει διαβάσει την απόφαση-χαστούκι του ΕΔΔΑ για τις μάλλον κακές επιδόσεις της ελληνικής νομοθεσίας και της ελληνικής δικαιοσύνης στην υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης στη χώρα. Αν έχει αντιληφθεί ότι η ανώνυμη πληροφορία στο Ίντερνετ είναι τελικά ανίκητη. Ότι αν έχεις ισχυρό κίνητρο, τεχνικές γνώσεις και (για μεγαλύτερη σιγουριά) έναν καλό φίλο στα εξωτερικά, μπορείς να συκοφαντείς ανώνυμα, χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, ό,τι νόμους και να περάσει το ελληνικό κοινοβούλιο. Ότι το μόνο που μπορούν να πετύχουν οι δρακόντειοι μπλογκονόμοι είναι το πραγματικό “off-shoring της ενημέρωσης”. Ότι μοναδικό, πρακτικά, αντίδοτο στα press-gr είναι η ενθάρρυνση της επώνυμης, υπεύθυνης εναλλακτικής δημόσιας γραφής. Και για αυτό χρειάζεται περισσότερη ελευθερία έκφρασης, νομοθέτα μου· όχι λιγότερη.
Ούτε η αυτορρύθμιση μιας μη-κοινότητας, ούτε η ετερορρύθμιση με σφίξιμο ενός ήδη ασφυκτικού νομικού πλαισίου για την έκφραση θα λύσουν το πρόβλημα. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια λελογισμένη απορρύθμιση, που θα επιτρέψει επιτέλους τη σωστή λειτουργία της αγοράς των ιδεών — σε παραδοσιακά και νέα μέσα.
I am are pleased to inform you that this morning the WGA Negotiating Committee unanimously and unconditionally recommended the terms of the proposed 2008 MBA to the WGAW Board and WGAE Council.