Είχα μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με έναν φίλο μου σε αυτό το winter break που βρεθήκαμε πάλι στην Ελλάδα. Φαινόταν από "μικρός" ότι θα πήγαινε για καθηγητής. Δεν είναι εκεί ακόμα, αλλά κοντεύει σιγά στην νιρβάνα του. Μου έλεγε λοιπόν ότι έκανε μια παρουσίαση στο AIT στην Αθήνα.
- Καλά, δεν ήξερα ότι κάνεις σχετικά πράγματα. Κατάλαβαν τίποτε?
- Δεν με ενδιαφέρει να καταλάβουν. Με ενδιαφέρει να νομίσουν ότι είμαι γαμάτος.
Όχι ότι δεν αξίζει τα λεφτά του, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά με κέντρισε η λογική του. Ίσως επειδή εγώ προσωπικά έχω στις πιο υψηλές θέσεις εκτίμησεις άτομα και καθηγητές που μπορούν να κάνουν καλές παρουσιάσεις (Richard Feynman και Steve Jobs για παράδειγμα) , διότι για εμένα δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι αν δεν μπορείς να το μεταδώσεις σωστά. Έχω ακριβώς την αντίθετη τακτική στις παρουσιάσεις μου: προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν, όχι απλώς να δείξω ότι πιο πολύπλοκο έχω κάνει (αν και το τελευταίο τελικά ίσως αποδίδει καλύτερα...).
Θυμάμαι τον Tanguay, τον πρώτο καθηγητή που είχα εδώ στο USC, όπου μας έδινε tips για καλές παρουσιάσεις λέγοντας: Το impact μιας παρουσίασης είναι το γινόμενο της ποιότητας της έρευνας επί την ικανότητα παρουσίασης σωστά των αποτελεσμάτων. Και τα πιο γαμάτα δεδομένα να έχεις βγάλει, αν δεν μπορείς να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν τι πραγματικά έκανες τότε πάνε χαμένα. Όμοια, και τίποτα να μην έχεις βγάλει αν είσαι καλός παρλαπίπας τότε θα αφήσεις και πάλι θετική εντύπωση.
Anyway, απλώς σιγά σιγά ετοιμάζομαι και εγώ να παρουσιάσω 3 χρόνια δουλειάς σύντομα για τα λεγόμενα quals μπροστά σε 5 καθηγητές οπότε σκεφτόμουνα κάτι τέτοια.
