Ξεκινάω το τελευταίο post του 2006 στο απαστράτπον word 2007 (thanks καράμπελα!). Από το νέο έτος το blog κλείνει 2 έτη ύπαρξης, κοντά στα 500 post και θα επανάλθει με νέο look (τώρα που ο blogger έφυγε και από beta), και μόνο στα ελληνικά (για λόγους τους οποίους θα εξηγήσω αργότερα).
Συνηθίζεται να γράφει κανείς στο τέλος μιας χρονιάς για τα σημαντικότερα πράγματα και γεγονότα που συνέβησαν. Δεν το έχω κάνει, αλλά φέτος υπάρχουν δύο πράγματα τα οποία υπήρχαν στο μυαλό μου σχεδόν ολόκληρο το χρόνο, και πιστεύω πως κοιτώντας πίσω σε μερικά χρόνια θα θυμόμαστε το 2006 για αυτά. Το ένα θέμα είναι τεχνολογικό (αναγκαστικά) και το άλλο πλανητικό. Θα τα μοιραστώ λοιπόν.
Δεν ξέρω πόσοι έχετε δει το εξώφυλλο του χριστουγεννιάτικου Time, όπου παραδοσιακά στο τελευταίο τεύχος της χρονιάς δημοσιεύουν το Person of the Year. Φέτος είχαν ένα παραθυράκι του Youtube με ένα καθρεφτίζον φύλλο πάνω: YOU.
Φέτος ήταν η χρονιά που το web πραγματικά εξελίχθηκε. Πριν μια δεκαετία τα πρώτα site που σήμερα είναι παντοκράτορες έκαναν το ντεμπουτο τους: Amazon, eBay, yahoo, google (λίγο αργότερα) και άλλα. Φέτος όμως μια άλλη γενιά site εκανε μπουμ: youtube, myspace, Wikipedia, digg, και φυσικά τα δεκάδες εκατομμυρίων blog. Όλα αυτά έχουν το κοινό στοιχείο πως ο κόσμος ανεβάζει και δημιουργεί περιεχόμενο. Βίντεο στο youtube, σελίδες στο myspace, άρθρα στη Wikipedia, ειδήσεις στο digg, και φυσικά όλα τα προσωπικά και μή ημερολόγια στα blogs. Αν προσθέσει κανείς σε αυτά το Second Life, τον online virtual κόσμο όπου πλέον πάνω από 2,000,000 άνθρωποί ζούνε ψηφιακά, είναι φανερή η κλίση που υπάρχει: δεν αρκούμαστε πια σε στατικά site που κάποιος άλλος έφτιαξε για εμάς. Ο κόσμος δημιουργεί τώρα σελίδες και υλικό και το ανεβάζει μόνος του. Μόνο στο youtube 65,000 videos ανεβαίνουν κάθε ημέρα, με περισσότερα από 100,000,000 views κάθε μήνα. Τα βιντεάκια της lonelygirl15 που δίχασαν τους πάντες το περασμένο καλοκαίρι τα είδαν εκατομμύρια κόσμου προσπαθώντας να μαντέψουν αν είναι αληθινά ή στημένα (τελικώς στημένα, αλλά αυτό δεν μείωσε την εμπορικότητά τους). Το όλο αυτό φαινόμενο σφραγίστηκε όταν το google αγόρασε για $1.6B το youtube τον οκτώβρη, μια εταιρεία δεν έχει καν 2 χρόνια ζωής απασχολώντας καμια 100 άτομα όλα και όλα. Τώρα που τα bandwidths αυξάνουν (και κυρίως το upload), έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα πάει αυτό.
Το δεύτερο και πιο σοβαρό γεγονός είναι ότι (στα μάτια τουλάχιστον) το φαινόμενο του θερμοκηπίου όχι μόνο έχει πια επιβεβαιωθεί και εδραιωθεί αλλά μου φαίνεται είναι και αργά να κάνουμε κάτι πια (δεδομένου ότι σε 1-2 χρόνια οι τακτικές δεν αλλάζουν αστραπιαία). Ανήκω πιστεύω στην τελευταία γενιά που ζει και καταναλώνει και αναπτύσεται ξέγνοιαστα. Τα παιδιά μας θα αντιμετωπίσουν έναν πολύ διαφορετικό κόσμο: Ο συγκατοικός μου ο Andrew επιστρέφοντας φέτος στον Καναδά εξεπλάγην που για πρώτη φορά στα χρονικά δεν υπήρχε χιόνι Χριστογεννιάτικα. Μέχρι το 2050 ολόκληρος ο Βόρειος Πόλος θα έχει λιώσει. Ο μισός Αμαζόνιος μέχρι το 2040 θα έχει υλοτομηθεί. Το 1/3 όλων των ψαριών παγκοσμίως έχουν αλιευτεί. Η Κίνα θα ξεπεράσει σύντομα την Αμερική σε ρυθμούς αναπτυξης, ζήτηση για πετρέλαιο και φυσικά μόλυνση του περιβάλλοντος. Το πετρέλαιο και αυτό τελειώνει σύντομα και μετά θα γίνει σφαγή για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Δεν υπάρχει πια εβδομάδα να περνάει και να μην διαβάζω κάποιο άρθρο για τις συνέπειές στο περιβάλλον. Φωνάζει ο καημένος ο Al Gore αλλά δε φτάνει...
Την πιο ρεαλιστική απεικόνιση του μέλλοντος σε 50-100 χρόνια δεν την έχω δει πουθενά. Φυσικά και δεν πρόκειται να πνιγουν οι πόλεις στο νερό. Αλλά θα δούμε «σύντομα» μπαριέρες στα σύνορα του Μανχάταν και η πόλη θα είναι υποβυθισμένη και κάτω από το υψόμετρο της θαλάσσιας στάθμης
Χωρίς να κάνω πλάκα, αγοράστε σπίτια σε ελαφρώς βουνίσιες περιοχές (σε υψόμετρο και με δροσούλα) που να είναι σχετικά αυτάρκεις. Ευτυχώς στην ελλάδα έχουμε πάμπολλες τέτοιες και θα μπορέσουμε να ζήσουμε και χωρίς πετρέλαιο.
Anyway, πάω να τελειώσω να βλέπω το Love Actually, την καλύτερη Χριστουγεννιάτικη ταινία ever (την βλέπω κάθε χρόνο στις γιορτές από τότε που βγήκε). Και μετά θα το γυρίσω σε τίποτα Douglas Adams.
